Ice cold

Het was een frisse morgen toen de kortharige grijze kattin haar twoleghuis uitkwam. Ze was net wakker geworden dus ze was nogal slaperig, Corra keek liep naar de hoek van haar tuin waar ze haar gevangen prooien had liggen. De poes zorgde al tijden voor haar eigen eten en haar twolegs vonden het blijkbaar wel goed. Toen Corra genoeg gegeten had keek ze op, haar hoofd was nu war helderder. Het was best koud maar er was geen sneeuw en daar was Corra best blij mee. De laatste keer dat er sneeuw was gevallen bleef het telkens in haar vacht hangen en dan smolt het en doordat ze zo'n dunne vacht had kreeg ze het alleen maar kouder. De slanke kat snoof en rook een andere kat. Ze grijnsde in zichzelf en sprong op 'haar' muurtje. Toen zag ze een, best wel mooie, witte poes een stukje verderop zitten. Corra had best zin in een beetje interactie en dus liep ze over de schuttingen naar de ander toe. Toen ze nog maar een klein stukje van de ander verwijderd was miauwde ze. "Hallo daar." En ze keek de ander aan, die ander had blauwe ogen en een lange, witte vacht. Altijd interessant om dat te onthouden.

De witte kattin reageerde met een kort knikje en likte zichzelf daarna een keer voordat ze weer naar Corra keek. Die grinnikte, de andere kat was blijkbaar niet zo goed in een gesprek voeren, echte leek ze niet ongeïntreseerd. "Ik ben Corra, en ik woon hier naast." Stelde ze zich voor om het gesprek een beetje op gang te brengen "en jij?" Vroeg ze nieuwsgierig. Corra wilde altijd meteen weten wie iemand was als ze iemand ontmoette, dat was gewoon een onderdeel van haar karakter. De grijze tabby keek snel om zich heen, maar er was verder niemand te zien.

"Khione." Miauwde de kat voor haar, mooie naam, dacht Corra maar Khione's stem was als schuurpapier, die praatte dus niet veel. "Ik woon iets verder op, Corra." Vervolgde ze met een nogal kille blik op Corra. De grijze kattin kon wel begrijpen dat Khione liever niet wilde praten met een hyperactieve, de hele dag vol van energie en nogal irritante Kat als zij, maar zij wilde zelf wel praten dus....  "Mooie naam, en ik neem aan dat je even weg wilde van je twolegs?' Vroeg ze, zelf wilde Corra vaak genoeg weg bij dit huis. Het was er niet slecht of zo, het was gewoon dat ze vrijheid wilde.

Blijkbaar leek Khione nogal op haar want ze negeerde de Twoleg en vertelde dat ze alles zou doen om weg te zijn, toen glimlachtte ze. Mooi, ze vond Corra dus niet het meest verschrikkelijke wezen op aarde. "Ja, ze zijn goede verzorgers maar de vrijheid is mij toch iets meer waard" Miauwde ze grijnzend terwijl ze dichterbij Khione kwam staan, de kattin was echt mooi.... Corra's gedachten dwaalde een beetje weg terwijl ze naar Khione keek, wat zou die zich ongemakkelijk voelen.

"Dat is zo." Miauwde Khione voordat Corra dichterbij kwam. De (mooie) witte poes slikte en ademde in en uit. Corra keek meteen een beetje schuldig "Ohw sorry, het was niet de bedoeling om het ongemakkelijk te maken" Fluisterde ze een beetje beschaamd en ze deed een stap terug. Waarom moest ze meteen zo doen? Khione leek nou juist een goede kandidaad voor een vriend van Corra.

Khione keek nogal bedroefd terwijl ze zelf ook sorry zei en de schuld ook op zich nam. Corra glimlachte een weer en ze keek naar khione, ze was zo schattig zoals ze er nu zo verlegen bij stond. Hey, kop op, ik was gewoon aan het staren omdat je een mooie kat bent. Ik hoop dat je daar geen probleem mee hebt, er is geen reden voor jou om te denken dat het jouw schuld was" Miauwde ze grinnikend.

Khione bedankte Corra voor haar compliment en ze kwam weer dichterbij. Corra voelde de warmte van de andere kattin, het was fijn gezien haar eigen dunne vacht. Hun vachten raakten elkaar even aan en De grijze poes voelde de zachte pels van Khione, geweldig Dacht ze. Toen keek Corra Khione weer aan "Zullen we even een klein stukje gaan lopen? Ik heb het nogal koud' Miauwde ze rillend, als het niet ongemakkelijk was geweest zou ze zichzelf nu tegen Khione aandrukken...

Khione drukte zich even tegen Corra aan, wat een fijn gevoel was, toen sprong ze van het hek af en Corra volgde haar. De witte poes vond het aaien blijkbaar goed want ze accepteerde het toen de Twolegs hun hand uitstaken. Toen diezelfde twolegs hun hand naar Corra uitstaken sprong ze verschrikt achteruit en blies ze naar hen. De twolegs liepen gewoon door terwijl Corra een beetje beschaamd naar Khione toe liep, ze woonde nota bene met deze wezens! Waarom werd ze er zo bang van?

De witte poes kwam op haar af gelopen en kwam bij haar zitten. "Gaat het?" vroeg ze en Corra knikte beschaamd. Toen kwam Khione tegen haar aanzitten en miauwde :"They can be terrifying sometimes." en Corra knikte weer "ik... het..." Stamelde ze en toen stond de grijze kattin op en ze in tegenover gestelde richting van de twoleg, hopend dat Khione het niet heel vreemd vond. Nou ja, zij had al het initiatief genomen om bij haar te komen zitten dus dat was een goed teken, hoopte Corra...

Gaat het wel met je?" Vroeg Khione, wat was ze toch aardig. Hoe kon Corra nou zomaar kunnen weglopen? De witte poes drukte zich tegen haar aan, Corra kreeg het er warm van. Het was een fijn gevoel om haar zo dichtbij te hebben en ze wilde niet dat het stopte. "Ja, het gaat wel" Miauwde ze met een klein stemmetje die niks leek op haar normale, zelfverzekerde stem waarop ze elke vreemdeling zomaar aansprak. De twee poezen liepen door het straatje heen, een koude wind stek op en Corra drukte zichzelf nig dichter tegen haar nieuwe vriendin aan.