We're not that different, you and I

Ontevreden keek ze vanuit haar nest naar buiten. Ze was zo goed als de oudste van deze den inmiddels, enkel doordat ze ziek was geweest. Ze was nu officieel genezen verklaard, maar haar conditie was niets en ze liep onwijs achter qua trainingen. Daarbij moest ze het nog rustig aan doen ook, omdat ze eigenlijk nog herstellende was. Dit alles had tot gevolg dat ze grotendeels vast zat in dit verdomde kamp, waar de poes zich dood verveeld. Ze kreeg amper beweging, dus moe was ze ook niet. Daarom ook dat de poes uiteindelijk efrustreerd haar nest verliet en het kamp instapte. Het was een heldere avond, waardoor ze een plaatsje zocht waar de bomen de hemel niet verduisterden en ging daar liggen. Haar gele ogen waren gefixeerd op de maan en sterren, hopend dat die haar wat rust zouden kunnen geven.


-Amberhunt eerst!

AHHH!! Wat haatte Amberhunt die straf, hij kon niet uit het kamp en daardoor viel hij niet in slaap en was hij de volgende dag weer moe. Het was niet bepaald de fijnste manier om zijn dag door te brengen. En dus zat hij nu in een donker hoekje naast het Warriors den toen hij plotseling iemand anders zag die de slaap blijkbaar niet kon vatten. Het was Airpaw, ze was ouder dan hij maar doordat ze ziek was geweest had ze haar training nog niet kunnen voltooien. De rode kater stak snel de open plek over en ging naast haar zitten "Hey, Airpaw" Miauwde hij rustig. "Kan jij ook de slaap niet vatten?"

Hoewel de vermoeidheid nog ver te zoeken was, kalmeerde het aanblik van de sterrenhemel haar ergens. Haar geloof in Starclan was misschien niet zo sterk als het had moeten zijn, toch vond ze het ergens een mooi idee dat lang verloren katten vanaf de fonkelende sterren op haar en alle andere katten neer keken. "Hey, Airpaw." Met een kreet sprong ze geschrokken overeind, enkel om daar Amberhunt te zien. "Oh, jij bent het." Miauwde ze opgelucht. Ze was zo aan het dagdromen, of nuja nachtdromen, dat ze hem niet gaf opgemerkt in het half duister. "Kan jij ook de slaap niet vatten?" Ze schudde haar kop als antwoord. "Hm, ik ben altijd al een nachtbraker geweest." De licht gebouwde poes haalde haar schouders op. "En jij? Of ben je speciaal wakker geworden om mij gezelschap te houden?" grapte ze.

Hij had Airpaw duidelijk laten schrikken want ze sprong met een kreet overeind. "Oh, jij bent het." Miauwde ze toen, ze klonk opgelucht. Mooi, dan had ze dus geen vooroordeel over hem. Op zijn vraag of ze ook niet kon slapen antwoorde de oudere apprentice: "Hm, ik ben altijd al een nachtbraker geweest." miauwde ze en Amberhunt knikte begrijpend. "En jij? Of ben je speciaal wakker geworden om mij gezelschap te houden?" Grapte ze toen en de rode kater glimlachte. "Nee, kamparrest houd me wakker. Ik kan mijn energie niet meer kwijt in het jagen en daarom kan ik niet meer in slaap komen" Legde hij snel uit.

De rode kater glimlachte na zijn woorden. "Nee, kamparrest houd me wakker. Ik kan mijn energie niet meer kwijt in het jagen en daarom kan ik niet meer in slaap komen" legde hij uit. Airpaw wiebelde even bedenkelijk met zijn oren. Oh, dat was waar ook; Amberhunt had kamparrest na het incident met z'n rogue zus. Airpaw vond niet dat hij de verkeerde keuze had gemaakt; als haar zus in de Elite gewond zou zijn, had ze precies hetzelfde gedaan. "Klinkt bekend," zuchtte ze verveeld. "Ik moet rust houden van Bitterpaw en Acefray, dus ik zit totdat ik een nieuwe mentor krijg ook hier vast."mompelde ze wat geërgerd. De laatste keer was ze erop uit getrokken om naar Four trees te gaan en dat was nu niet bepaald soepel verlopen. Dus nu zat ze hier vast, net als hem eigenlijk.

Ze leek nogal verveeld, niet door hem maar doordat ze zelf ook het kamp niet uit mocht. "Klinkt bekend," Zuchtte ze en hij knikte, het was niet eerlijk dat zij nog een apprentice was terwijl ze twee moons jonger was dan hij terwijl hij al een moon warrior was. "Ik moet rust houden van Bitterpaw en Acefray, dus ik zit totdat ik een nieuwe mentor krijg ook hier vast." Miauwde ze en Amberhunt knikte begrijpend "het is niet echt eerlijk dat jij nu nog steeds Apprentice bent terwijl je ouder bent dan ik" Miauwde De rode kater en hij keek haar aan. "je klinkt niet echt alsof je vind dat ik iets verkeerd deed" Miauwde hij nieuwsgierig.

Amberhunt knikte begrijpend. "het is niet echt eerlijk dat jij nu nog steeds Apprentice bent terwijl je ouder bent dan ik" ze trok even met haar staart. "Dat weet ik,"kwam er scherper uit dan de bedoeling was. Toch was het haar eer te veel om d'r excuses aan te bieden. Het was zeer frustrerend om te zien hoe alle katten waarmee ze ooit deze den had gedeeld nu al een trotse warrior waren, terwijl zij nog steeds niet langer dan 5 minuten kon rennen voordat ze voledig buiten adem in een hoestbui uitbarstte. Daarbij was haar mentor, Innerstar, pas overleden. Ze liep zo onwijs achter, dat het gewoonweg ontmoedigend was. "je klinkt niet echt alsof je vind dat ik iets verkeerd deed" Airpaw was allang blij dat hij het onderwerp een andere kant op stuurde. Toch wist ze niet zeker of haar mening erg geliefd zou zijn bij menig kat. Gelukkig was er niemand wakker, afgezien van zijzelf en de rossige kater. "Familie blijft familie, niet?" ze wist hem een vage glimlach te geven. "Tallshadow had onmogelijk kunnen verwachten dat je haar gewoon dood zou laten bloeden daar."

Airpaw leek niet heel blij met waar het gesprek heen ging en leek daarna opgelucht dat hij ergens anders over begon. "Familie blijft familie, niet?" Miauwde ze met een vage glimlach en hij knikte, Amare en hij waren heel close maar nu konden ze elkaar niet meer zien. "Tallshadow had onmogelijk kunnen verwachten dat je haar gewoon dood zou laten bloeden daar." En Amberhunt knikte, het was vreselijk geweest om haar daar te zien met Shark die minachtend over haar heen gebogen stond. Hij was doodsbang geweest toen hij haar bloedend door het territory droeg. "Ja dat zal wel zo zijn" Zuchtte hij en keek Airpaw aan "Ze was een goede zus voor hoe lang het duurde"

Opnieuw knikte de kater op haar woorden en zijn blik leken even te vertroebelen, alsof hij ergens aan terug dacht. Airpaw wendde haar gele ogen af en keek naar haar poten. "Ja dat zal wel zo zijn" Verzuchtte hij en keek haar weer aan. De grijze poes huiverde even toen een zacht briesje over het kamp blies en zette haar vacht op. "Ze was een goede zus voor hoe lang het duurde" met een ruk keek ze hem aan. "Voor zolang het duurde?" ze vernauwde haar ogen wat verontwaardigd. "Waar slaat dat nou op? Familie is niet 'voor zolang het duurt'."Tenminste, dat vond zij dat. Dat zei Airpaw er echter niet bij. "Natuurlijk, de clan staat boven alles. Maar familie betekend ook veel, of ze nu hier zitten of niet. Zolang je loyaal blijft aan je clan, zie ik het probleem niet." ze kee wat afwezig in de verte, haar gedachtes afgedwaald naar Five. Starclan, ze miste haar nog zo.

De kattin keek hem nogal boos aan "Voor zolang het duurde?" Vroeg ze verontwaardigd "Waar slaat dat nou op? Familie is niet 'voor zolang het duurt'. Tenzij je moest kiezen tussen dat laatste familielid en de clan die al je hele leven voor je zorgt, dacht Amberhunt maar hij wachtte tot ze uitgepraat was. "Natuurlijk, de clan staat boven alles. Maar familie betekend ook veel, of ze nu hier zitten of niet. Zolang je loyaal blijft aan je clan, zie ik het probleem niet." Eindigde ze en ze keek weg, haar gedachtes leken af te dwalen. Amberhunt zuchtte "Ze is het laatste stukje van mijn achterlijke familie dat mij nog wilt zien, het is het niet waard om haar te blijven zien en mijn plek in de clan de riskeren" Natuurlijk, hij zou niet met Amare meegaan maar dat kon hij de andere niet zeker laten weten. "Je lijkt hier ervaring mee te hebben, denk je aan Dapplepaw?" Vroeg hij langzaam, zijn woorden zorgvuldig kiezend.

Ze slikte eens toen ze klaar was met spreken en keek de kater kort aan, die enkel zuchtte. "Ze is het laatste stukje van mijn achterlijke familie dat mij nog wilt zien, het is het niet waard om haar te blijven zien en mijn plek in de clan de riskeren" als je denkt gesnapt te worden, doe je het niet goed genoeg ze slikte nog net die woorden en knikte enkel wat geforceerd. Als dat was hoe de rode kater erover voelde, dan wie was zij om erover te spreken? "Het is moeilijk, maar hier heb je ook familie, right? Misschien alleen niet via bloed." Probeerde ze hem iets van moed in te spreken en gunde hem een vriendelijke glimlach. Dat was, althans, totdat hij naar iets persoonlijks vroeg. "Je lijkt hier ervaring mee te hebben, denk je aan Dapplepaw?" Airpaw trok met haar grijze oor voordat ze op een nogal snerende toon antwoord gaf. "Nee, natuurlijk niet. Dat is al lang geleden." Loog ze. "Het zijn jouw zaken niet, Amberhunt." sprak ze fel.

En hij had het weer gedaan... gefeliciteerd Amber, wat ben je toch fantastisch in vrienden maken zonder het meteen weer tot zoiets te maken. "Nee, natuurlijk niet. Dat is al lang geleden." Miauwde ze, maar kom op, als ze zo reageerde... "Het zijn jouw zaken niet, Amberhunt." Miauwde ze toen nogal Fel en hij keek naar de sterren en miauwde toen "Lieg niet tegen me, Airpaw, ik ben heel bekend met de tekenen die afgegeven worden als iemand tegen mij liegt" Hij haalde zijn schouders op "En nee, misschien zijn het mijn zaken niet... maar ik ben nieuwsgierig genoeg om het toch te vragen... Dus, dacht je aan Dapplepaw?" Vroeg hij toen opnieuw... wauw Amber, wauw...

Amberhunt wendde zijn blik af naar de hemel en Airpaw nam een diepe teug adem om zichzelf weer wat meer te kalmeren. Hij had meteen een zwak punt aangesneden. "Lieg niet tegen me, Airpaw, ik ben heel bekend met de tekenen die afgegeven worden als iemand tegen mij liegt" Wat? Ging hij haar nu ook al bevelen geven? Airpaw legde haar oren kwaad in haar nek en keek toe hoe hij zijn schouder achteloos ophaalde. "En nee, misschien zijn het mijn zaken niet... maar ik ben nieuwsgierig genoeg om het toch te vragen... Dus, dacht je aan Dapplepaw?" Ze liet een dreigend gegrom horen en stond meteen op. "Zoals ik al zei, Amberhunt, het gaat je geen reet aan!" beet ze hem toe, de vriendelijkheid nu wel ver te zoeken. Even was ze vergeten dat er ook andere katten waren in het kamp, die misschien op hun rust gesteld waren. "Stop je neus niet in andermans zaken, wil je."


Oh boy

Nu hij het toch had gedaan ging hij het zeker wel af maken, zijn tong was nog scherper dan zijn klauwen en soms leidde dat tot intressante uitkomsten. "Zoals ik al zei, Amberhunt, het gaat je geen reet aan!" beet ze hem toe na een dreigend gegrom maar Amberhunt keek haar nog steeds niet aan, de sterren waren mooi vamavond.... "Stop je neus niet in andermans zaken, wil je." Miauwde Airpaw roen kwaad en hij knikte. "Als dat de mentaliteit hier was geweest had niemand nu geweten dat die rogue mijn zus was" Miauwde hij rustig, gewoon kalm blijven. "maar oke, ik zal niet door vragen"

Amber savage XD

Noem het een zesde zintuig, maar Fox wist het altijd wanneer één van haar zussen in de problemen zat. Toen ze wakker schokte, had ze meteen door dat er iets aan de hand was en besloot ze om op te staan. Ze schudde kort haar vacht uit, en voelde zich meteen wat wakkerder dan dat vervelende stomdronken dat ze eerst had. De rode she-cat stapte naar buiten, de den uit, en meteen viel haar op dat haar zusje inderdaad buiten zat. Lekker aan het socializend met Amberhunt. Ze kende hem niet zo heel goed of zo, maar aan de manier waarop Air tegen hem liep te schreeuwen, kon ze opmaken dat hij niet het aangenaamste gezelschap was wat je hebben kon. D'r was trouwens ook wat drama rondom hem en een rogue, wist ze, maar wat die drama inhield? Daar hield haar kennis ook weer bij op. De grote warrior stapte op het tweetal af - ze torende letterlijk boven allebei uit; haar zus was één van de kleinste katten van haar leeftijd die ze kende, en Amberhunt bleek gewoon ook wat klein te zijn - en keek streng naar Amberhunt. Ze was dan misschien niet veel ouder, maar wel ouder en de zus van diegene die hij boos gemaakt had. "Wat is er aan de hand hier?" vroeg ze en trok met haar oortjes richting zowel haar zus als Amberhunt. Better explain this real quick!

Hij knikte en weigerde oogcontact te maken. "Als dat de mentaliteit hier was geweest had niemand nu geweten dat die rogue mijn zus was" ze snoof afkeurend. "Je droeg al schreeuwend een bloedende rogue het kamp in, vind je het nu echt gek dat iedereen het verhaal weet?" Kaatste ze scherp terug. "maar oke, ik zal niet door vragen" ze knikte ferm. "En leer eens oogcontact te maken als je praat." ze stond op en wilde weglopen toen een bekend gezicht voor haar opdook. "Wat is er aan de hand hier?" Big brother -of sister- is watching you. Waarom kwam Fox altijd als ze in de problemen was? Had ze een soort sensor? "Niets Fox, Amberhunt stak zijn neus in dingen die hem niets aangingen." Sprak ze misschien wat kouder dan de bedoeling was. Ze was verdomme al 16 maanden! Ze hield onwijs veel van haar zus, maar had haar niet langer meer nodig om haar rotzooi op te ruimen. Tenminste, dat vertelde ze zichzelf..

Airpaw eindigde het argument met dat hij eens oogcontact moest leren maken, heel rustig draaide Amberhunt zijn kop naar haar toe en hij glimlachte "zo beter?" Vroeg hij zoetjes. Toen kwam er iemand anders aangelopen, er waren nog best veel katten op voor dit uur. Het was Foxfire, ze torende nogal boven hen uit en keek hem streng aan. Sinds hij die straf had was hij daar heel gewend aan geraakt en hij glimlachte naar haar op dezelfde manier "Ja?" "Wat is er aan de hand hier?" Vroeg de oudere Warrior aan hen. Haar zus reageerde meteen met "Niets Fox, Amberhunt stak zijn neus in dingen die hem niets aangingen. en de rode kater haalde zijn schouders op "Ik was gewoon nieuwsgierig" Miauwde hij onschuldig.

Ze had de pissige reactie van haar zus niet echt verwacht; ze kwam haar nota bene helpen! Een beetje verontwaardigd drukte Fox haar lippen samen, maar zei verder niets. Ze wachtte op een verdere beschrijving, maar meer dan dat Amberhunt naar dingen vroeg die hem niets aangingen, kwam er niet. Kort trok de rode kattin met haar oren. Nou zeg. "Wat dan?" drong ze aan, de rossige kater aankijkend. Ze wilde wel weten wat haar zus zo erg pissed off gemaakt had. Zij en Air hadden als apprentices altijd wel een close band gehad en dat ging meneertje Amberhunt hier niet verpesten.

Gefrustreerd snoof ze, eigenlijk wilde ze gewoon weg. Amberhunt had haar een vriendelijke kater geleken, maar de jonge kat wist precies de verkeerde knopjes in te drukken. "Ik was gewoon nieuwsgierig" Kwaad keek ze hem over haar schouder aan en zwiepte nijdig met haar staart. "Wat dan?" drong de rossige poes aan en even klemde Airpaw haar kaken geërgerd op elkaar. Waarom moest Fox zich nu zo nodig er weer mee bemoeien? Toch vervloog haar woede een beetje toen ze in haar zus' gele ogen keek; ze wilde enkel helpen. De grijze apprentice zuchtte "Dappledpaw," mompelde ze haast onhoorbaar en wendde haar blik weer af. Het kleine poesje weigerde om hun verloren zus bij diens Bloodclan naam te noemen.

Amberhunt ging ondertussen rechtop zitten en keek van de ene zus naar de ander, "Wat dan?" Vroeg Foxfire, Airpaw zwiepte neidig met haar staart. Aii, hij had haar echt boos gemaakt. "Dappledpaw" Mompelde Air uiteindelijk. "Hey, ik vroeg me gewoon af of het je dwarszat" Reageerde Amberhunt, sure, zijn intenties waren vaak goed en meestal vroeg hij het om te helpen. Het probleem was alleen dat hij vaak geen genoegen nam met een 'het gaat je niks aan' en er over door bleef gaan....