The monsters that haunt me at night



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 The monsters that haunt me at night

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Rascal
Member
The monsters that haunt me at night  DONWEST2
Renske
628
Actief
You glow differently when you're actually happy

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Senior (?) Warrior
Rascal
BerichtOnderwerp: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimeza 3 dec 2016 - 21:57


Het zou niet lang meer duren voordat hij dan Young One was en dit hol mocht verlaten. Hij zou dan in de toren slapen. Hoewel hij het niet verkeerd vond om bij zijn moeder en zijn zus te slapen. Hij hoopte dan ook dat hij en Joanne bij elkaar konden blijven slapen zodra ze ouder werden, dan zou hij nooit alleen zijn. Hij had altijd haar nog. Maar hij voelde zich eigenlijk te oud hiervoor, hij kon wel zonder zijn moeder. Hij was geen kitten meer. Hij had al genoeg brokken uitgehaald. Het kamp uit geslopen, zijn  Al zou hij makkelijk toegeven dat hij haar geur 's nachts zou missen.
Maar vannacht kon Rascal niet slapen. Hij voelde wat en hij deed, maar slaap kon hem niet vatten. Hij had constant zijn amberen ogen open en probeerde zijn familie zo min mogelijk te storen. Hij dacht aan alles wat hem dwars zat. Het feit dat hij binnenkort een persoonlijke gezaghebber zou hebben. Iemand die hem eigenlijk iets zou moeten leren, maar hij kon zich al voorstellen hoe hij de regels door zijn strot gedrukt zou krijgen. "Niet buiten kamp voordat ik je toestemming geef", "voltooi je taken", "focus", "luister nou eens". Pfft, no way dat hij braaf zou gaan trainen. Hij had geen behoefte om te leren vechten of jagen. Iedere kat kon jagen toch? Hoe moeilijk kon dat zijn. En vechten, hij vermeed liever een gevecht. Je kon het laf noemen, maar hij rende liever weg. Dat kon hij toch beter. En hij maalde over Shark. De eindeloze gedachte dat hij niet kon geloven dat zijn vader niets voor zijn kits voelde. Joanne scheen hem wel te mogen, maar no way dat hij hem ooit zou vergeven. Zijn moeder was ook boos op hem, gelukkig. Rascal draaide weer op zijn rug en keek naar het plafond van de schuur. Zou er geen ontsnappen zijn aan BloodClan? Nee, dan zou hij zijn moeder en zus niet aan kunnen doen. De jonge kater sloot zijn ogen weer en probeerde tevergeefs weer in slaap te komen.

[& eerste post Runa]
Terug naar boven Ga naar beneden
Runa
Member
The monsters that haunt me at night  DPKsfdL
Freedje
245
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 13 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Runa
BerichtOnderwerp: Re: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimezo 11 dec 2016 - 15:57

Hoewel Runa moe was, viel ze maar niet in slaap. Ze vond het vervelend, maar voor nu was daar weinig aan te veranderen. Ze wilde steun zoeken bij haar moeder zodat ze hopelijk beter kon slapen, maar wilde ook weer niet overkomen als die ene zielige kitten die constant hulp nodig had. Bovendien ging het wel beter tussen hun, maar wist Runa nog steeds niet wat ze van haar moeder kon verwachten. Dadelijk was het allemaal een redelijk mooie droom geweest, werd ze wakker en hield haar moeder nog altijd niet van haar. En haar vader had ze ook nog niet echt goed ontmoet. Ze wist ongeveer hoe hij er uitzag en had ook wel een beeld van hem, maar daar was alles dan ook mee gezegd. De zwart-witte she-cat zuchtte en besloot in plaats daarvan wat rond te gaan wandelen. Voorzichtig kroop ze weg van haar moeder zodat ze de she-cat niet wakker maakte. Ze was sowieso al verbaasd over het feit dat haar moeder bij haar was komen liggen, maar misschien had ze niet voldoende hondentanden zodat ze niet in een andere barn kon gaan slapen en gaf Runa haar het recht om hier te mogen slapen voor zo lang Runa een kitten was. De she-cat zuchtte en sloop zachtjes langs haar moeder. De oortjes van haar moeder bewogen kort, maar ze werd niet wakker. Runa merkte dat niet iedereen hier aan het slapen was en draaide haar kop. Dankzij het maanlicht dat naar binnen scheen, kon ze de pels van Rascal herkennen. Als ze het zich goed herinnerde was hij de zoon van Shark, de deputy van de Elite. Zou hij ook net zo’n bloeddorstige tom zijn als zijn vader? Zijn gedrag leek er niet bepaald naar. Hij leek veel te vrolijk om het karakter van zijn vader te hebben. Runa liep in de richting van de tom en ging naast hem liggen. ‘Kun je ook niet slapen?’ fluisterde ze zacht tegen hem terwijl ze haar pels wat dichter in de buurt legde van de tom zodat ze wat warmer zou worden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rascal
Member
The monsters that haunt me at night  DONWEST2
Renske
628
Actief
You glow differently when you're actually happy

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Senior (?) Warrior
Rascal
BerichtOnderwerp: Re: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimezo 11 dec 2016 - 20:51


Rascals open vlogen weer open toen hij zacht geritsel hoorde. Ze glommen in de duisternis toen hij iets dichterbij hoorde komen en hij zag tot zijn verassing dat het de kitten was van Brat. Runa. Enige in haar nest. Rascal vond het ergens wel jammer voor haar, ze zou nooit de band die broers en zussen met elkaar deelde kennen. Maar het had vast ook wel zijn voordelen. Maar op dit moment zou hij geen leven zonder Joanne meer kunnen voorstellen. Hij glimlachte naar de kitten toen ze bij hem kwam liggen en hij draaide weer op zijn buik en legde zachtjes zijn staart om het kleine wezentje heen. Het was nog niet lang geleden dat hij zo klein was geweest. Wat groeide hij snel op. Snel zou hij Young One zijn. Kon hij nog niet even een kit blijven, zoals Runa? Het was zo simpel zo. Hij schudde zijn hoofd toen ze vroeg of hij niet kon slapen. ‘Nee,’ antwoordde hij kort. Wat moest hij zeggen? Ze zou waarschijnlijk niet begrijpen wat hem dwars zat. ‘Wat houdt jou wakker?’ fluisterde hij toen stilletjes tegen de zwart witte kitten. Wat voor problemen zouden haar wakker houden? Ze was nog zo jong, zo zorgeloos zou je denken. Maar Rascal wist als geen ander dat je de gevoelens van een zo jonge kat niet moest onderschatten. Misschien kwam alles wel het hardste aan als je nog zo oud was. Maar Rascal kon zich verschuilen onder zijn vrolijke, ondeugende zelf. Maar tot wat zou kleine Runa opgroeien?
Terug naar boven Ga naar beneden
Runa
Member
The monsters that haunt me at night  DPKsfdL
Freedje
245
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 13 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Runa
BerichtOnderwerp: Re: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimedo 5 jan 2017 - 17:05

De tom had zich op zijn buik gedraaid en zijn staart om haar heen geslagen en hoewel haar eerste reflex was geweest om gelijk weg te duiken, genoot ze ook wel van de warmte die het met zich meebracht en bleef ze dus liggen. Misschien zou het voor één keer wel goed zijn als ze eens iemand toe zou laten in haar leven. Ze had tot nu toe alleen maar chagrijnig gereageerd omdat ze haar vader niet kon vinden en omdat haar moeder hem ook niet direct aantoonde. Dan kwam het excuus dat haar vader er gewoon nog niet was en dat ze hem niet kon vinden, maar Runa wist ook weer niet wat ze daarvan moest geloven. De kitten draaide haar kopje naar Rascal toe toen deze zijn antwoord gaf. Het leek er nu wel duidelijker op dat de tom niet kon slapen. Ze nam aan dat hij met heel veel dingen in zijn kopje zat. En zij maar zeggen dat zij veel problemen en gedachten had. Zou dat erger worden naarmate ze ouder zou worden? Ze had eerlijk gezegd geen idee. Haar moeder leek soms ook behoorlijk wat kopzorgen te hebben en zij was niet de enige: Runa zag wel meer katten met een grimmige uitdrukking rondlopen in het camp alsof ze heel veel hadden om aan te denken. Ze vermoedde dat naarmate je ouder werd dat je echt meer en meer kopzorgen kreeg. De she-cat haalde haar schouders op toen Rascal de vraag aan haar stelde. ‘Ik wil weten wie mijn vader is,’ gaf ze zacht toe. ‘Mijn moeder zegt dat ze hem niet kan vinden, maar… ik weet niet of dat waar is. Ik wil hem graag ontmoeten zodat ik weet wie hij is, maar het lijkt er binnen de kortste keren niet op dat ik hem ga ontmoeten.’ Geïrriteerd zijnde zwiepte ze met haar staartje. ‘En mama maakt het er me ook niet gemakkelijker op door soms zo chagrijnig tegen me te doen. Het is net alsof ik niks goed kan doen voor haar of zo.’


OOC: Laat, laat, laaaaaat
Terug naar boven Ga naar beneden
Rascal
Member
The monsters that haunt me at night  DONWEST2
Renske
628
Actief
You glow differently when you're actually happy

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Senior (?) Warrior
Rascal
BerichtOnderwerp: Re: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimeza 11 feb 2017 - 22:53


Rascal vond het ergens wel rustgevend, een klein wezentje naast zijn zijde. Rascal voelde zich al zo groot, zo oud, maar hij was amper meer een kit dan Runa was. Maar hij hield van zijn familie, van Kali en Joanne. Onschuldig leven vertederde hem. Misschien dat hij ooit, in de verre toekomst, een eigen gezin wilde. Rascal wist zeker dat hij dat zou kunnen. Maar dat waren zorgen voor een andere dag. Nu waren de zorgen van Runa die in het spotlicht stonden.
Er gleed een glimlach over Rascals gezicht toen ze vertelde. Wat een contrast er kon zijn tussen twee katten. Runa, een kit die niets liever wilde dan haar onbekende vader, en Rascal, die niets liever wilde dat zijn vader nooit had bestaan. ‘Konden we maar ruilen,’ fluisterde hij zachtjes tegen de jonge kit. ‘Dat jij wist wie je vader was en ik niet.’ Maar Runa had nog meer te vertellen, over dat haar moeder oneerlijk en gemeen was. Zijn ogen gingen naar Brat toe. Hij wist dat de poes fel kon zijn, maar kon een moeder écht gemeen zijn tegen haar eigen kroost. Rascal wiebelde bedachtzaam met zijn oren en keek de zwart-witte kit weer aan. ‘Misschien doet ze dat om je te beschermen,’ sprak hij toen tegen de jonge poes. ‘Misschien is je vader wel een enorm muisbrein,’ grinnikte Rascal toen zachtjes om het gesprek toch nog luchtig en begrijpelijk voor het kleine kittenbreintje te houden. Maar ergens dacht Rascal dat Runa veel slimmer was dan ze eruit zag, zeker met haar grote bekkie. Ze deed hem misschien wel een beetje aan hemzelf denken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Runa
Member
The monsters that haunt me at night  DPKsfdL
Freedje
245
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 13 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Runa
BerichtOnderwerp: Re: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimedo 16 feb 2017 - 21:10

Runa zag de uitdrukking op Rascal’s gezicht veranderen en wist dat de tom aan zijn eigen vader dacht. Het leek erop dat de tom dan toch niet zo bloeddorstig zou worden als zijn vader. Runa vond dat zijn zus – wiens naam ze even vergeten was – er ook niet bepaald bloeddorstig uitzag. Hoewel ze zich kon inbeelden dat zo’n bloeddorstige tom als vader hebben niet echt geweldig kon zijn, was het toch wel cool dat Rascal kon opscheppen tegen zijn vriendjes dat zijn vader de deputy was. Natuurlijk wist Runa niet hoe Shark in omgang was met zijn zoon. Ze had Shark altijd als iemand gezien die niet veel erger dan Claw kon zijn, maar daar kon ze zich natuurlijk ook in vergissen. En dat werd extra bevestigd toen Rascal aantoonde dat hij van vader wilde ruilen. ‘Is hij echt zo erg?’ Ze keek hem vragend aan. ‘Ik weet dat zijn karakter niet bepaald de gezelligste is, maar is hij echt zo’n slechte vader?’ Ze kon zich namelijk niet voorstellen dat er een slechtere vader was dan eentje die zich niet eens om haar bekommerde. Hij kon misschien niet weten van haar bestaan, maar als ze haar moeder moest geloven dan werd er alles aan gedaan zodat hij op de hoogte werd gesteld van haar bestaan. Shark keek tenminste om naar Rascal; ze zag hem vaak bezig tegen zijn zoon als de twee bij elkaar waren. Maar zo’n gezellige gesprekken waren dat dus niet. Ze haalde haar schouders op. ‘Het rare was dat we laatst samen tegen Claw in leken te gaan. Claw wist nog niet van mijn bestaan af en zei daar iets van tegen haar. Toen ben ik voor haar opgekomen. En dat terwijl ik het niet eens wilde.’ Ze keek de tom met een rare blik aan. ‘Zou jij voor je vader opkomen als hij in de problemen raakte met een andere kat? Ik heb ergens een hekel aan mijn moeder, maar ik wil ook weer niet dat ze pijn lijdt. Kun je dat snappen? Ik althans niet echt.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Rascal
Member
The monsters that haunt me at night  DONWEST2
Renske
628
Actief
You glow differently when you're actually happy

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Senior (?) Warrior
Rascal
BerichtOnderwerp: Re: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimevr 24 feb 2017 - 22:31

Rascal knikte bitter toen Runa vroeg of hij echt zo erg was. Ja, iedergeval, dat was wat Rascal zich sinds hij oud genoeg was om te realiseren wat er allemaal gaande was, zichzelf had wijsgemaakt. Hij was er nooit voor hem geweest als een kitten, prima, dan was het nu ook klaar. Hij had zijn kans gehad en die verspeeld. Maar Shark dacht natuurlijk met alle privileges die hij had, dat hij zo gemakkelijk een tweede kans zou krijgen. Dat was niet zo, hij moest eens realiseren dat niet alles liep zoals hij het wou. Hij had al zoveel geluk gehad in zijn leven, dan ook nog eens commander worden, zijn eigen ambities werkelijkheid maken. Dan mocht hij commander zijn als hij dat liever wilde dan zijn kittens. Wat wilde je eigenlijk ook van een BloodClan kater. Rascal zuchtte bij Runa’s vraag en staarde naar het plafond. ‘Hij was er niet voor ons toen we zo oud waren als jou. Pas sinds kort probeert hij weer contact te zoeken,’ mompelde hij zachtjes, om de rest niet wakker te maken. Ja, Shark probeerde het wel. Maar of hij ver zou komen met al zijn preken over hoe teleurstellend Rascal wel niet was. In ieder geval, hij sprak hem alleen aan als hij een regel verbrak. En de laatste keer hadden ze knallende ruzie gehad. Of, in ieder geval had Rascal boos naar hem zitten schreeuwen. ‘Maar hij is te laat,’ bromde hij bitter. Rascal was nog even in gedachte verzonken. Het was gewoon allemaal heel erg ingewikkeld. Het was gewoon makkelijker om zijn vader te haten.
Rascal moest zachtjes lachen toen Runa vertelde wat ze laatst had meegemaakt. ‘Jij bent tegen Claw in gegaan?’ vroeg hij verbaasd, lichtelijk onder de indruk. ‘Jij durft,’ sprak hij met een brede grijns op zijn gezicht toen hij de zwart-witte kitten aankeek. Rascal lachte nog even. Wat zou Claw wel niet gedacht hebben. Hij kon het bijna voor zich zien. Maar het punt was dat ze zonder dat ze het wilde voor haar moeder op was gekomen. Rascal keek twijfelend het kleine kittentje aan, toen ze vroeg wat híj zou doen. ‘Hmm…’ bromde Rascal nietszeggend. ‘Shark kan prima voor zichzelf opkomen. Hij praat zichzelf zijn hele leven al goed. Daar heeft ie mij niet voor nodig,’ sprak hij, weer op dezelfde bittere toon. Maar hij wilde juist dat Shark pijn leed. Hij deed zelfs zijn best om hem persoonlijk pijn te doen als Rascal weer kwaad was op zijn vader. Door hopelijk kwetsende opmerkingen naar hem te gooien. Maar dat was van Rascal zelf. Hij wist niet wat hij zou doen als Shark echt hulp nodig zou hebben. Hij zou waarschijnlijk blijven toekijken. ‘Ik zou toekijken als hij pijn leed,’ sprak Rascal toen eindelijk. Maar hij wist zelf niet eens precies of hij het meende.
Terug naar boven Ga naar beneden
Runa
Member
The monsters that haunt me at night  DPKsfdL
Freedje
245
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 13 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Runa
BerichtOnderwerp: Re: The monsters that haunt me at night    The monsters that haunt me at night  Icon_minitimezo 26 feb 2017 - 15:50

Het leek erop dat hun situaties ongeveer vergelijkbaar waren. Uitgezonderd het feit dat Runa’s vader nog altijd niet geprobeerd had om contact met haar te zoeken, hoewel Runa vermoedde dat haar moeder daar ook wel voor een deel tussenkwam. Ze slikte. Wat als haar moeder loog en haar vader juist van haar weg wilde houden? Maar dat zou vreemd zijn. Haar moeder had in het begin juist geleken alsof ze zo snel mogelijk van Runa af wilde zijn. Waarom had ze dan niet meer moeite gedaan om Runa’s vader te vinden? Ze schudde haar kopje. Het had geen zin om hier nog eens over na te denken. De band met haar moeder ging een betere kant op en haar vader zou er waarschijnlijk nooit meer voor haar zijn. Zou zij hém een tweede kans geven? Ze dacht na. Misschien enkel als hij echt met een heel erg goede reden aan kwam zetten. Ze haalde haar schouders op toen hij vroeg of ze echt tegen Claw in was gegaan. ‘Hij beschuldigde mijn moeder ervan dat ze hem eerder had moeten vertellen dat er een nieuw nestje rondliep in de Elite en volgens mij heb ik toen iets in de trant gezegd van dat hij beter op had moeten letten omdat het nu ook weer niet zo onopvallend was als er een nieuw nestje in de Elite was.’ Het was nu ook weer niet dat de Elite zo groot was dat Claw het overzicht makkelijk kon verliezen. En dan zeker niet met zo’n bemoeial van een deputy erbij. Nee, ze vulden elkaar altijd prima aan op dat vlak. Ze waren even bemoeizuchtig. Er viel even een korte stilte toen Rascal zijn uiteindelijke antwoord gaf. ‘Dat zeg je nu,’ mauwde ze. ‘Ik heb mijn moeder in het begin ook heel erg gehaat en apprecieerde haar aanwezigheid absoluut niet. Maar als je dan ziet dat iemand je ouder pijn probeert te doen…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Dan is dat toch weer heel anders dan als je het je voor probeerde te stellen. Ik dacht ook dat ik het aangenaam zou vinden als mijn moeder aangevallen zou worden door Claw, maar het tegendeel bewees zich toen hij haar daadwerkelijk pijn deed en ik voor haar ging staan.’ Ze kon zich ook nog herinneren dat haar moeder dan op haar beurt Runa had proberen te beschermen tegenover Claw. ‘Soms kan het leven gewoon heel raar lopen,’ mompelde ze.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
The monsters that haunt me at night
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: Other Territory :: Twoleg place :: Playground-
Ga naar: