We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: My archenemy: Boredom{Open} vr 28 jul 2017 - 0:27
Facedown. Als een door een monster overreden rat lag de kitten op de grond. Alle vier poten naar achteren uitgestrekt, liggend op haar zachte buikje. Ze likte eenmaal aan het zand, maar kwam tot ontdekking dat zand hoogstwaarschijnlijk niet tot het menu van katten behoorde. Ze spuugde het uit en slaakte een diepe zucht, terwijl ze zich omdraaide op haar rug."Ik verveel me!"riep ze uit, maar met haar nog jonge stemmetje en in het drukke Clan Cavern had het resultaat. Enkel een Queen die haar vertelde dat vervelen goed was. Nee, dus niet. Verveling was stom en saai. Verveling was slaapverwekkend, maar zij was klaarwakker en dat ging dus echt niet samen. Ze slaakte een geluid wat een soort van mix was tussen een zucht en een soort van gegrom en trapte toen eens met haar achterpoten in de lucht. Zo bleef ze even liggen, totdat de harde grond pijnlijk begon te worden en ze zich op haar zij liet vallen. Dustkit hield de passerende katten goed in de gaten, maar ook dat begon snel genoeg te vervelen. Dus, om het nog even duidelijk te maken, herhaalde ze zichzelf. "Verveel me nog steeds!". No change. Still bored as hell. Waarom werd haar deze leed aangedaan?
Lionrose
Member
Linn 788 Actief The quieter you become
the more you can hear
Only in art will the lion lie down with the lamb and the rose grow without a thorn
Lion zat ergens in de buurt van een grijze kitten die nogal.. apart lag. Ze had haar pootjes alle vier naar achteren gestoken en lag met haar gezicht plat op de grond. Ze trok kort een vies gezicht toen de andere kitten met haar tong over het zand van de cave raspte. Juck. Zand was niets iets wat je moest eten en helaas had de ander dat op de slechte manier geleerd. Tot twee maal toe sprak de kitten haar verveling uit. Lionkit rolde met haar ogen. "Dat moet je wat gaan doen." Merkte ze op. Misschien dat daar de verveling van ophield? Natuurlijk. Ze had het even moeten zeggen, want de kitten was best irritant met haar blijvende opmerkingen over dat ze zich verveelde. Ga jezelf vermaken. Damn.
53
Her walk is like a shot of whisky. Neat and strong and full of purpose and so many underestimate her punch.
Irritante betweters, je had ze altijd. Toen een Windclan kitten haar doodleuk vertelde om wat te doen, keek Dustkit haar geïrriteerd aan. Die had het niet door. Dacht ze nou echt dat zij, de altijd energieke en fantasierijke Dustkit daar echt niet aan had gedacht? Probleem was; alles wat ze wou doen mocht niet of was storend. Dus, er bleef weinig leuks over. "Niks mag hier"gaf ze na een tijdje staren als antwoord. Niks mocht hier. Dustkit stond op en sjokte naar de andere toe. Ze kon wel rustig doen, als ze doodging van verveling dan. Ze ging voor de rood witte poes zitten en keek haar even intens aan, haar ijsblauwe ogen in die van de andere. Opeens veranderde haar smoel en stak ze haar tong uit. "Bleh" bracht ze uit. Genie in de dop hier.
Lionrose
Member
Linn 788 Actief The quieter you become
the more you can hear
Onderwerp: Re: My archenemy: Boredom{Open} wo 2 aug 2017 - 19:36
L I O N K I T
Only in art will the lion lie down with the lamb and the rose grow without a thorn
Niks mocht hier volgens de kitten. Lionkit wiebelde kort wat met haar oren en moest zichzelf nodig inhouden om niet met haar ogen te rollen naar de kitten, dat was immers onbeleefd. Ze zuchtte. Niet begrijpend hoe iemand zich hier kon vervelen. Er was zoveel te doen, maar je moest weten waar je moest kijken, waar je heen moest gaan. Zoveel plekken die ontdekt konden worden en deze kitten was een stukje ouder dan haar, dus kon ze veel meer dan haar. Zij was nog onhandig, maar deze kitten kon echt al alles gaan ontdekken in de cave. Wegsneaken, oké, dat mocht misschien niet, maar je kon het nog steeds doen, right? Zolang je iets leerde? Zoals Homekit en zij hadden geleerd hoe gras voelde.. al was dat buiten de cave geweest en hey dat mocht stiekem al helemaal niet. De kitten kwam naar haar toe en ging voor haar zitten, terwijl ze haar ijsblauwe ogen in die van haar haakte. Oh daar gingen we weer. Een intense blik werd op haar gericht, maar Lion beantwoorde die met een nogal emotieloze blik. Ugh. Hadden alle kittens de behoefte tot een staarwedstrijd? Opeens stak de ander haar tong uit en dat bracht Lion van haar stuk. Verbaasd keek ze de ander aan. Zacht zuchtend. HMPF. Ze stond op en liep naar een nest, waar ze een nest balletje vandaan haalde en dat naar de ander toe rolde. "See? Daar kan je mee spelen.." Please leave me alone, was de message die ze probeerde te geven aan de rare Riverclan kitten.
55
Her walk is like a shot of whisky. Neat and strong and full of purpose and so many underestimate her punch.
Onderwerp: My archenemy: Boredom{Open} 
vr 28 jul 2017 - 0:27
