Sneaking out at night

“Kamehameha!” Hij wist niet hoe hij op het woordje was gekomen, maar het klonk best cool. Het was echter iets minder cool dat hij blijkbaar zijn poot in de buik van een ShadowClan apprentice had getrapt en dat deze zijn klauw over zijn gezicht had gehaald. Voordat Thistlepaw de schuldige uit de massa had kunnen halen, was de apprentice al verdwenen en zat Thistlepaw daar heel zielig met een klauwspoor op zijn wang die nog bloedde ook. Hij zou morgenvroeg maar eens kijken naar welke apprentice een beetje krom liep dankzij zijn stamp zodat hij eens kon vragen wat hier de bedoeling van was. Hij was er vrij zeker van dat als iemand hem in zijn slaap had getrapt dat hij niet zo agressief zou hebben gereageerd. Waarschijnlijk was het gewoon weer diezelfde ShadowClanner geweest als wie die arme WindClan kitten had gepest. Ja, dat zou hem waarschijnlijk zijn. En die ShadowClan apprentice was naast Thistlepaw komen liggen omdat hij wist dat Thistlepaw vaak grappige capriolen uithaalde in zijn slaap en daardoor een excuus had om de jonge RiverClanner een klauw over zijn wang te geven. Wacht maar tot Butterstar het zou horen! Dan zou ze de ShadowClanner waarschijnlijk aanmoedigen om het nog een keertje te doen, want Butterstar was allesbehalve fan van Thistlepaw. Snif snif. Oh well. Hij had nog genoeg andere fans! Zoals die WindClan apprentice in WindClan – duh – die hem stiekem wel leuk vond, ook al wilde ze dat niet toegeven. En en en de ShadowClan leader vond hem ook wel cool. Ja, Tallshadow zou zijn apprentice zeker op zijn kop geven als hij hoorde wat de tom Thistlepaw had aangedaan. Maar dan moest Thistlepaw natuurlijk eerst nog de schuldige weten te vinden. Oh well. Dat zou een avontuur voor morgen zijn, eerst ging hij zijn gezicht maar eens wassen bij the Starpools. Ondanks de pijn liep Thistlepaw nog redelijk vrolijk in de richting van the Starpools, welke hij na een half uurtje bereikte. Hij trok verrast met zijn oortje toen hij een Clanmate bij het water zag zitten die nog niet al te lang geleden benoemd was tot apprentice en om haar wat te pesten, sloop hij zachtjes in haar richting. Toen hij merkte dat ze er bang van werd, deed hij weer normaal en grinnikte. “Ik ben het maar, Coyotepaw.” Hij grijnsde. “Het is je boy Thistlepaw!” Hij ging al lachend naast haar zitten en gaf haar een kopje waarna hij een poot door het water haalde en een poging deed om zijn wang te wassen.