Run like the wind [Open]

Onderwerp: Run like the wind [Open] za 19 mei 2018 - 17:29

Gejaagd sloegen zijn poten op de grond onder hem. Als een toeschouwer hem zou zien zouden ze denken dat hij ergens voor op de vlucht was maar dat was hij niet. Zijn snelheid had niks met vluchtten te maken, de kater strekte al zijn spieren en versnelde nog een keer. Als een flits van wit,oranje en bruin schoot de kater voorbij. Achter hem wuifde het gras dat maar voor een tel aangaf waar hij was geweest. Het was goed om terug thuis te zijn. Hij wist dat er katten waren die daar anders over dachten en de Clans waren in elkaar overgelopen. De kater had echter geen diepe relatie met de andere Clan's willen opbouwen. Wat had je daar immers aan? Toen hij zijn blik liet vallen op het Outlook Rock minderde hij vaart waarna hij er met een sierlijke sprong op ging zitten en genoot van de bries door zijn vacht ging. Het leven was goed.

The heart of a Stallion

Door het gras liep een kleine she-cat. Ze had een dode muis in haar bek die ze net gevangen had. In de verte zag ze iemand voorbij racen en haar oren gingen even rechtop staan van de schrik. Al snel herkende ze Stallionheart, een medeclanner. Hij kwam met een sierlijke sprong op de Outlook Rock terecht en ging daar zitten. Bronzemask groef een kuiltje voor de muis en deed het daar in zodat ze het later weer op kon halen om naar het kamp te brengen. Ze besloot naar boven te klimmen en een praatje te houden met de krijger. Vroeger hield ze niet zo van kletsen. Nu was ze langzamerhand veel socialer geworden. Het voelde ook wel een beetje als een plicht, om als Deputy goeie relaties in de clan te houden. Ze wilde immers wel haar reputatie een beetje hoog houden als het kon. En natuurlijk vond ze het ook wel gezellig. "Stallionheart." Begroette ze de gevlekte kater met een vriendelijk knikje.

:::

De zon brak door het wolkendek heen en vulde het landschap met haar warmte. De kater opende zijn groene ogen en keek omhoog naar de lucht waar de StarClan 's nachts over hen waakte. Nu scheerden er zwaluwen door de lucht en maakte bekend dat het binnenkort Leafgreen was en als ze vertrokken kondigden ze aan dat Leafbare eraan kwam. Hij ving het zachte geluid van pootstappen op en draaide zijn kop een kwartslag naar rechts waar hij Bronzemask zag staan die hem begroette. Hij boog kort zijn kop. "Bronzemask" miauwde hij beleefd terug. "Op jacht?" vroeg hij haar terloops. Hij rook de verse geur van muis in haar vacht dus eigenlijk was het niet zo zeer een gok.

The heart of a Stallion

"Bronzemask." Beantwoordde de kater vriendelijk terug terwijl hij zijn hoofd ietsje boog als een begroeting. "Op jacht?" De kleine she-cat maakte een bevestigend 'uhu' geluidje en keek naar de lucht, waar de kater net ook naar keek. Een paar zwaluwen vlogen voorbij. Een goed teken. Het teken van Newleaf, wat op haar beurt weer een teken was voor nieuw leven. Een nieuwe generatie kittens zou snel geboren worden. Ze ging naast Stallionheart zitten en genoot van het uitzicht. Hierboven zag je een groot deel van het territorium. Haar thuis.

:::

Hij had het juist gegokt wat Bronzemask hier deed. Ze was op jacht en ze keek ook even naar de zwaluwen. De kater trok even met zijn oren en wendde zijn blik weer tot Bronzemask. "Zal ik je vergezellen?" vroeg hij haar rustig. Hij kon best wel weer eens samen met andere katten op jacht gaan. Hij was vaak alleen op jacht gegaan omdat hij nu geen Apprentice meer had maar dat maakte nu niet zo veel uit. Hij kon immers ook met de oudere Warriors jagen die al lang Apprentice af waren. "Hoe gaat het verder met je?" vroeg hij haar doelend op haar kittens. Hij was best benieuwd naar hoe het ging met de gevlekte poes.

The heart of a Stallion

Stallionheart wendde zijn blik naar haar. "Zal ik je vergezellen?" Vroeg hij rustig. "Graag." Glimlachte de Deputy terwijl ze weer opstond en zich uitrekte. "Hoe gaat het verder met je?" Begon de kater vriendelijk. "Wel goed." Antwoordde ze terwijl ze de Outlook Rock afklom. "Ik ben blij dat we weer thuis zijn, mijn kits worden al snel groot maar ik heb nog last van de schram op mijn buik." Die Bloodclan kattin had haar goed te pakken gehad. Maar zij had haar nog beter te pakken gehad. En nu rot ze op een plek die alleen de doden kenden. Een plek die geen Starclan was, maar wat het wel was dat wist ze niet.

:::

Bronzemask gaf aan dat zijn gezelschap zeker op prijs gesteld werd en hij gaf haar een knikje. "Kittens groeien altijd zo hard" miauwde de kater en hij zuchtte. Rainkit en Toxickit zouden ook snel groter worden en voor hun plekje in de Apprentice den moeten knokken. "Heelt de wond slecht?" miauwde hij lichtelijk bezorgd. "Misschien even langs Routpaw?" stelde hij voor. Het was misschien maar iets kleins maar het kon een groot probleem op de lange termijn vormen voor Bronzemask.

The heart of a Stallion