Calm minds.



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 Calm minds.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Crowfur
Member
Calm minds. DPKsfdL
Freedje
652
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Crowfur
BerichtOnderwerp: Calm minds.   Calm minds. Icon_minitimezo 1 jul 2018 - 10:45

Crowfur onderdrukte een zachte zucht. Er was veel gebeurd de laatste tijd. Dingen waar hij geen controle over had, maar ook zaken waar hij juist wel controle over had. Hij had zijn gedachten geordend en hij had een paar dingetjes op een rijtje gezet. Daar kreeg je nu eenmaal de tijd voor als je je tijd moest vertoeven in het verblijf van de medicine cats. Het was geen onaangename tijd geweest en zowel Routpaw als Lizardpath hadden hun best gedaan om het zo aangenaam mogelijk voor hem te houden, maar hij had zijn vrijheid gemist. Nu zijn wond grotendeels genezen was, kon hij weer naar buiten. Hij had met Oceanstar gesproken en hij zou binnenkort de training van Mistpaw weer hervatten. Ondanks haar zwaktes zou hij van haar de beste warrior mogelijk proberen te maken, wat al een stuk beter ging nu ze niet meer in de bergen waren en gewoon weer op vertrouwd gebied. Hij had in de bergen wel een plek gevonden waar hij zijn apprentices had kunnen trainen, maar alsnog was het met die harde wind moeilijk geweest om zich verstaanbaar te maken en haar de juiste sluiptechnieken aan te leren. Bovendien werd het tijd dat ze een paar dingen goed zouden aanpakken en dat hij haar klaar zou stomen voor het warriorschap. Maar eerst moest hij nog een gesprek hebben met haar over haar gezondheid; hij had in tegenstelling tot wat hij bij haar beweerde niks gezegd over haar toestand en dit wilde hij graag zo houden totdat hij zeker wist wat haar lot zou zijn. Ze had het over een slecht zicht, maar hopelijk was dat een tijdelijk ding en zou het dadelijk beter gaan. Nee, dan had hij ook nog één andere grote kopzorg: Crowcall. En Leopardpaw. Twee grote kopzorgen. Hij was er vrij zeker van dat als hij open kaart zou spelen over zijn gevoelens naar zijn dochter toe dat ze daar niet blij mee zou zijn. Het enige voordeel wat hij uit deze ervaring kon halen, was dat het deze keer legaal zou zijn. Hij onderdrukte een diepe zucht en liep in de richting van the Outlook Rock. Hij had het geurspoor van zijn dochter lang geleden al opgepikt en wist dat het hem naar daar zou leiden. Ze zou niet de eerste WindClanner zijn die kalm werd van het zicht op de heuvels van WindClan en de wind die met haar vacht speelde. En inderdaad, zijn dochter lag bovenop één van de hoge rotsen. Crowfur sprong iets minder soepel dan gehoopt naast haar en ging liggen. Hij hield zijn kreunen van pijn in, maar aan zijn gezicht was duidelijk te zien dat hij pijn leed. “Leopardpaw,” murmelde hij en hij duwde zijn neusje even kort in haar vacht. “Ik dacht al wel dat ik je hier zou vinden.” Hij haalde diep adem. Waarom moest het altijd over pijnlijke, emotionele onderwerpen gaan als ze bij elkaar waren? “Nog even en ik ben weer helemaal de oude,” zei hij tegen haar. Hij vroeg zich af hoe het voor zijn dochter moest zijn geweest toen hij tijdens het gevecht met BloodClan een bijna doodservaring had meegemaakt. Niet fantastisch, wellicht.


+ Alleen voor Leopardpaw
Terug naar boven Ga naar beneden
Leopardpaw"
Member
Calm minds. RB4Qe0W
Bunny
299
Actief
"A leopard never loses her spots"

CAT'S PROFILE
Age: 12 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Leopardpaw
BerichtOnderwerp: Re: Calm minds.   Calm minds. Icon_minitimema 16 jul 2018 - 12:46

Leopardpaw lag op de outlook rock. Een plek die haar niet volledig onbekend was, maar desondanks raar genoeg minder als thuis aanvoelde dan ze had gedacht. Ze was nog jong, en een groot deel van haar leven was ze weg geweest van huis. Van thuis. Het was soms moeilijk om aan dit gebied te denken als thuis; maar ze wist dat het zo was. Zo veel was veranderd sinds ze hier voor het laatst was. Ze wist nu wie haar moeder was. Ze had haar vader bijna moeten verliezen in het gevecht toen ze hier terugkwamen. En soms leek het erop dat ze hem zou verliezen, niet aan de dood maar aan een andere kattin.. Leopardpaw was niet blind. Ze was koppig, egoïstisch, gemeen soms - maar niet blind. En ze zag heus wel hoe haar vader zich voelde als hij bij Crowcall was; hoe hij zo vrolijk leek. De zwart-witte kattin zonderde zich wat van hem af, de laatste tijd. En ze wist niet helemaal waarom ze dat deed. Omdat ze ouder werd, en hem nu minder nodig had? Omdat ze het niet aan kon zien hoe zijn gezicht vertrok van pijn als hij bewoog door de wonden die hij in het gevecht opgelopen had? Of omdat ze hem niet wou verliezen en dacht dat de pijn minder erg zou zijn als ze minder hecht waren? Misschien was het een combinatie van alles. De jonge kattin keek om toen haar vader zich bij haar voegde maar sloot haar ijsblauwe ogen toen zijn gezicht duidelijk toonde dat de beweging hem pijn deed. Ze gaf hem een zacht likje en draaide toen haar kopje weg van de zwarte kater. "Ik ben blij dat het beter met je gaat.", murmelde ze, zachtjes, al deed ze haar best om in ieder geval uit haar stem de pijn weg te houden. Ze was volwassener geworden met de hele journey; maar ze wenste dat ze nog gewoon kittenachtig kon blijven zijn. Het was zo veel simpeler, en nu was alles zo ingewikkeld.
Terug naar boven Ga naar beneden
Crowfur
Member
Calm minds. DPKsfdL
Freedje
652
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Crowfur
BerichtOnderwerp: Re: Calm minds.   Calm minds. Icon_minitimevr 21 sep 2018 - 16:53

Crowfur klemde zijn kaken op elkaar om de brok in zijn keel tegen te gaan toen ze haar blik vrijwel direct van hem afwendde nadat ze een reactie had gegeven op zijn woorden en hem had begroet door hem een zacht likje te geven. Waar was de tijd gebleven dat ze tegen hem aan kwam liggen, dat ze haar neus in zijn pels verborg zodat ze zich af kon zonderen van alles en iedereen, alleen maar om bij hem te zijn? Was het het feit dat ze ouder werd en dat ze hem minder nodig had? Naar zijn mening hoefden ze om die reden niet minder affectie naar elkaar te tonen, helemaal niet zelfs. Hij schaamde zich niet voor hun band, zelfs niet nadat Oceanstar deze openbaar had gemaakt naar hun Clanmates toe. Ze moest weten dat hij onder welke omstandigheden dan ook altijd trots op haar zou zijn. Misschien was er ook gewoon te veel voor haar gebeurd om het allemaal in één keer te verwerken en was de beste remedie om haar tijd te geven, maar dat voelde een beetje aan als opgeven. Dan zou hij haar met rust laten en dan wat? Dan zou ze zich nog meer van hem afzonderen en binnenkort zouden ze dan gewoon twee vreemden zijn die toevallig familie van elkaar waren. Nee, dat wilde hij niet laten gebeuren. “Ik kan me voorstellen dat je erg geschrokken moet zijn geweest door wat er gebeurd is tijdens het gevecht met BloodClan.” Het was geen vraag, het was meer een vaststelling. Hij wist dat dat één van de redenen moest zijn waarom ze het lastig vond om hem aan te kijken. Ze zag niet graag dat hij pijn leed. En hij vond het jammer om te laten zien dat hij pijn had; hij wilde liever overkomen alsof hij onoverwinnelijk was. Maar aan het einde van de rit was hij gewoon een warrior, net als de rest van zijn Clanmates. Enkel als hij leader zou worden, zou hij het zich kunnen permitteren om tijdens zo’n aanval te sterven. En dan nog zou hij op dat moment fragiel lijken, vlak voordat StarClan zijn wonden zou helen. Hij zuchtte zachtjes. “Maar ik leef nog, Leopardpaw. En ik zal snel beter worden.” Hij gaf haar een zetje en glimlachte. “Of is er nog een andere reden waarom je me niet aan durft te kijken? Je weet dat je alles tegen me kunt zeggen. Daar had je als kitten zijnde in elk geval geen probleem mee, dus ik zie niet in waarom je nu ook zou zwijgen. Als één iemand je protesten en je gevoelens aan kan horen, dan ben ik het.” Hij klonk geamuseerd, maar de blik in zijn ogen zei iets anders. De blik in zijn ogen straalde enkel bezorgdheid uit.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Calm minds.
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: WindClan territory :: WindClan territory :: Outlook Rock-
Ga naar: