Big dreams.

Oh! Oh! Oh oh! Wat was het ontzettend gaaf hier! Het kleien poesje keek haar blauwe oogjes uit naar de onwijs grote eiken en de rots die in het midden van de vier bomen stond. Toen de gathering was geweest, was ze te ziek geweest om mee te gaan. Nu kon echter niemand haar meer stoppen, ookal was het eigenlijk helemaal niet de bedoeling dat een apprentice zo jong als zij helemaal bij fourtrees was, maar shht. Rookpaw had er dan ook twee keer zo lang over gedaan om hier te komen als een normale apprentice door haar slechte longen, maar dat deerde haar niet. Helemaal buiten adem en erg benauwd was ze nu hier, maar het was zo gaaf! Vol trots klauterde ze onhandig op de rots waar de leaders en deputies - dus ook haar papa!- zaten. De poes sloot haar ogen en zette haar borst trots naar voren. Ooit, ooit zou ze hier ook staan, naast haar vader!

&Southernpaw

Southernpaw liep op een klein drafje door het territorium, in geen richting in het bijzonder. Hij was op ontdekking, op een bepaalde manier - hij moest zijn territorium immers heel goed kennen. Hij moest weten waar de zwaktes en de sterktes waren, waar je beter weg bleef en waar je veel prooi vond. Uiteindelijk bevond de grijsbruine kater zich bij de fourtrees. Zijn gele ogen waren omhoog gericht, naar de vier reusachtige bomen die naar Starclan wezen. Machtig. Hij voelde zich klein, maar ergens ook heel groot - alsof heel Starclan op hem neerkeek met een goedkeurende glimlach om hun lippen. Zijn blik gleed naar de rots waar de clanleiders en deputies zaten en beeldde zich in dat hij daar zat, naast zijn vader die op dat moment al Acornstar heette. Een prachtig beeld, een droom die hem zijn leven lang zou achtervolgen. Hij merkte echter ook een andere kat op op de rots, eentje die duidelijk te klein en te jong was om leider te zijn maar wel daar zat met dezelfde trots in haar houding. Southernpaw, de regelvolger en pretbederver die hij was, kon dat natuurlijk niet zomaar toelaten. Hij liep naar voren tot hij vlak onder de rots stond en keek met een boze frons op. "Hé, wat doe jij daar?", riep hij naar de jonge kattin, zijn stem terechtwijzend; alsof hij de authoriteit had om er iets van te zeggen.

De wind in haar dunne vacht, de frisse geur van komende lente en het bos. Wat moest het heerlijk zijn hier je plekje te hebben! De jonge poes snuffelde in de hoop dat ze de geur van haar papa hier kon ruiken, maar tevergeefs. Ach ja, dan moest ze het zich maar inbeelden. Hier naast haar papa, Pantherstar en Rook...spots? Ja! Dat was wel leuk, Rookspots; de trotse deputy van Riverclan. De poes werd echter ruw uit haar dromen ontwaakt toen een andere kat op het toneel kwam en haar van onder de rots begon aan te spreken. "Hé, wat doe jij daar?" hij klonk alsof hij haar terecht zou wijzen, pfft, moest hij proberen, stomme shadowclanner! De poes leende ietwat naar voren zodat ze hem aan kon kijken. "Mijn toekomstige plek bekijken!" sprak ze met twinkelende ogen en stak plagend haar tong naar hem uit.