I'd rather be alone.

Een zachte zucht verliet Sandpaw’s lippen. Ze was graag in haar Clan en soms vond ze het leuk om contact te zoeken met haar Clanmates, maar ze vond dikwijls dat het echt een enorme bende kon zijn. Vooral als alle apprentices bij elkaar kwamen om over hun dag te vertellen. Daar had ze dus echt geen behoefte aan. En ook al begon het tegen het einde van de middag te lopen en was het eigenlijk de bedoeling dat ze niet meer te lang buiten het kamp mocht gaan, toch had ze zin in een lange wandeling. Gewoon even weg van alles, even haar kopje leegmaken. De consequenties zou ze dan wel ondervinden. Ze dacht trouwens niet dat als er iets zou gebeuren dat ook maar iemand haar zou gaan missen; haar moeder had haar vrij duidelijk gemaakt dat ze een ongelukje was en haar vader had ze na de geboorte niet eens gezien. Het had haar doen afvragen over haar vader soms niet van een andere Clan was en toen ze eindelijk de moed had opgebracht om dit aan haar moeder te vragen, had ze dat moeten bekopen met een klauw in haar gezicht. Niet zo erg dat het littekens achter zou laten, maar het had wel een beetje gebloed. Sandpaw was zo erg geschrokken geweest dat ze zich van haar moeder had afgewend en niet meer op haar stemgeluid had gereageerd; ze had zich altijd verstopt als haar moeder in de nursery kwam kijken. En toen ze apprentice was geworden, had haar moeder ook geen moeite gedaan om haar te feliciteren. Er was geen tom bij haar op bezoek geweest om haar te claimen als zijn dochter, dus Sandpaw vermoedde dat haar vader of helemaal geen interesse in haar had of gewoon in een andere Clan zat. Of… of hij was er gewoon niet meer. Sandpaw probeerde die gedachte opzij te duwen. Haar poten dreven haar nog sneller vooruit en na zeker tien minuten gedachteloos te hebben gerend, kwam ze uit op een plek buiten haar territorium. Er hing een oude verbrande geur in deze omgeving en Sandpaw herkende het direct uit de verhalen van de elders; de Wastelands. Waar SkyClan vroeger hun territorium had. Ze draafde het met brandgeur doordrenkte gekapte bos in en bevond zich niet veel later in een diepe kuil. Daar ging ze ergens op een boomstam zitten, haar rug naar de ingang gekeerd en haar smaragdgroene ogen naar de verte gericht. Ze was alleen. Eindelijk.