{Open} Viper Fangs

Het was duidelijk niet makkelijk om een slang te doden. Oceanstar wist dat het niet een ongevaarlijk wezen was geweest. Het was net zoals het bevechten van een vos of das, mogelijk dodelijk. Al waren slangen vele malen kleiner, toch zou het gif een ernstig gevolg kunnen hebben voor de katten die hier leefden. Enkele hartslagen lang hield de jongere kattin de slang stevig vast. Het dier bewoog niet meer, kronkelde niet eens. De koude bries blies over de vlakten heen, bekend en geruststellend. Al hield ze haar heldere ogen nog steeds alert gericht op de ander en de nu waarschijnlijk dode slang. Langzaam liet de ander de slang los terwijl ze haar kop omhoog richtte, het dier ademde niet meer. Was een en al glinsterend sliert. Als laatste tilde de ander haar poot op, toen er niets gebeurde blies Oceanstar opgelucht haar ingehouden adem uit. Het gevaar was geweken en ze was niet nog een clangenoot kwijt geraakt na haar moeder, Cootsnarl en Snowbird. "Ik denk niet dat die nog kittens gaat bijten," mauwde de ander langzaam. met een zenuwachtig lachje van de spanning. Haar poten leken te beven, terwijl de jonge grijzige Leader voorzichtig plaats nam naast haar en haar poot tegen de slang tikte, die doodstil bleef liggen. Om zeker te zijn dat het beest hen niet in de maling nam. Met een huiverige zucht nam de jongere kattin plaats, terwijl ze een zittende positie probeerde aan te houden. Met een warme, moederlijke glimlach keek ze de ander aan. "Toch niet zo graag een slangen doder?" Sprak ze zachtjes en licht opbeurend.

De spanning die de jonge Leader had gevoeld was verdwenen. Er zouden geen katten overlijden aan dit gepasseerde gevaar. Ondanks dat het behoorlijk wat adrenaline door het lichaam van de twee katinnen had doen lopen. De ander wierp een blik op de knappe Leader waarna ze warm glimlachte. "Ik denk dat ik de volgende keer wel een kat stuur die ik niet zo mag, op slangenpatrouille," mauwde de ander met een grijnsje waardoor Oceanstar grinnikte. Niet dat ze het iemand gunde; maar het klonk als een stevige beredenering. "In ieder geval zijn we van deze af," verzuchtte ze, waardoor de ander tevreden knikte. "En hey, ik vond dat ik het best wel soepel deed." Meteen knikte de jonge kattin waarna ze het lijk bekeek. "Zeker, en laten we hopen dat er verder geeb slangenpatrouilles nodig zijn. Ik verlies niet graag familie of clangenoten." Sprak ze zacht en eerlijk.

Het was goed om te zien dat ze niet de enige was die een tikkeltje roekeloos aangelegd kon zijn. Immers leefde de jonge kattin voor de Clan, ook al was het soms in haar acties niet terug te zien. Hoeveel katten van haar leeftijd hadden zoveel nesten opgevoed die niet van haar zelf waren en die behandeld als haar eigen kittens? Niet alleen door hoge nood maar ook doordat ze plaats had in haar hart voor vele katten. Zolang ze haar met een respect en acceptatie behandelde. Al konden ze natuurlijk ergens op tegen zijn. Dat nam ze hen ook niet kwalijk, iedereen had een mening en soms maakte een Leader ook fouten, toch stond ze er voor met haar hele wezen; elke keuze die ze gemaakt had was op dat moment voor haar het beste geweest met de kennis die ze in pacht had gehad. "Er zullen vast wel eens nieuwe slangen komen. Maar we weten hoe we ze moeten aanpakken. " Het klonk als een mogelijk grimmige waarheid, slangen waren iets dat veel meer te vinden was in Thunderclan of Shadowclan. Zelden hadden ze dit gevaar in Windclan en ze hoopte dan ook dat die glibberige dieren niet naar hun territorium toe zouden trekken. Immers hadden ze niet veel ervaring. "Heeft dit een plek op de prooistapel of kunnen we het beter laten liggen?" Klonk er twijfelachtig waardoor de jonge kattin even fronsend naar het dier keek. "Geen idee, al het eten is welkom maar als het giftig is dan wil ik niet dat iemand dit eet. Thunderclan en Shadowclan hebben meer ervaring op dit vlak." Mauwde ze terwijl ze bedenkelijk naar het dode lange dier keek.

Pollenpuff richtte haar felle blauwe blik op de slang, terwijl ze naar de woorden van de rustige Leader luisterde. Rustig omdat er geen giftig dier meer op de loer lag. De ander bewoog kort een oortje toen ze over Thunderclan en Shadowclan begon; voordat ze de blik van de ander weer op haar voelde rusten. eventjes met één van haar oren terwijl ze Oceanstar weer aankeek. "Hebben we zin om dit aan Shadowclan of aan Thunderclan te gaan vragen?" vroeg de seal point kattin aan Oceanstar. Het was niet iets waarover ze snel bij een andere Clan zou beginnen. Het was wellicht beter het aan de kraaien te voeren. Prooi naar hen toe te lokken. Kraaien waren meestal goed te eten. De andere kattin begon vervolgens breed te glimlachen en kreeg een plagerige twinkeling in haar ogen. "Of, Oceanstar, take one for the team, je hebt nog zat levens over toch?" De kattin grinnikte en schudde haar kop, waardoor Oceanstar haar een plagerig duwtje met haar schouder gaf. Haar blauwe ogen glinsterden speels voordat ze op de ander sprong en met ingeslagen nagels een speels gevecht begon.

Pollenpuff verwachtte wellicht niet dat de Leader haar aan zou vallen zonder enige woede. In plaats daarvan besloot ze er een speels gevecht van te maken; immers moesten ze beide ontladen en had ze haar jeugdige kant al vroeg achter moeten laten. Eerst doordat ze jong moeder was geworden, daarna doordat ze Deputy en Leader was geweest en haar energie in de Clan had gestoken. De ander slaakte een zachte, lachende kreet uit toen ze in de sneeuw werd geworpen waardoor Oceanstar gespeeld onschuldig haar verward aan keek. "Is het zo moeilijk te blijven staan Pollenpuff?" Klonk er plagerig en lachend. De andere kattin rolde zich om in de sneeuw waarna een oorlogsverklaring weerklonk. "Pas maar op of ik laat je eigenpotig een leven verliezen hoor!" Mauwde de ander lachend waarna ze met haar poten tegen de grijze Leader aan duwde, zonder nagels om haar niet te verwonden. "Weet je dat zeker Pollenpuff?" Vroeg ze speels dreigend waarna ze geamuseerd met haar snorharen trok. Voordat ze met ingetrokken nagels haar poot achter die van de ander haakte in een poging om haar weer in de sneeuw te laten vallen.

Er kon veel over Oceanstar gezegd worden, maar dat ze een speels gevecht met een van haar jongere Warriors aan zou gaan was iets dat wellicht niet door iedereen geloofd zou worden. Ze schaamde zich er ook niet voor, immers moest iedereen af en toe zijn of haar zorgen aan de kant zetten om te kunnen genieten. Pollenpuff grauwde speels toen ze haar plagerig vroeg of het moeilijk was om te blijven staan. "Wat wil je als zon dikke kat tegen je aanbotst?" Plaagde de ander haar even fel terug waardoor ze lachte en moeite moest doen om gespeeld serieus te blijven. "Heb je de Shadowclanners dan niet gezien?" Vroeg ze droogjes terwijl ze kort dacht over een van haar vrienden Acefray. Al was de vraag hoe goed bevriend de twee nog waren; immers was de situatie tussen de twee niet zo vredig geweest de afgelopen Moon. Toch zag ze hem nog steeds als een vriend. De andere kattin krabbelde weer overeind, uit de koude sneeuw voordat ze weer bijna omviel doordat Oceanstar haar uit balans bracht. "Zo zeker als ik maar kan zijn!" Bracht de ander uit terwijl ze haar kop hard tegen de kattin aan stootte. Oceanstar wankelde even maar bleef staan, waarna ze speels haar tanden ontblootte en opzij sprong. In de hoop dat de ander te hard tegen haar aan had gedrukt. Wat ze echter niet had opgemerkt was een kleine kuil in de sneeuw waardoor ze alsnog struikelde en zelf in het koude spul viel.

De andere kattin leek net zoals haar op te gaan in hun spel, het leek bijna alsof de zogenoemde Warriors ineens waren omgetoverd in kittens. Af en toe moesten ze natuurlijk hun rol los kunnen laten en genieten van het leven voordat iets het roet in het eten zou gooien. Pollenpuff probeerde haar balans te behouden door, door haar poten heen te zakken. "Ja, die heb ik gezien," Klonk er onschuldig. Immers was Oceanstar in vergelijking met hen zeker niet dik of stevig. De jonge Leader probeerde naar de ander uit te halen, maar struikelde zelf over een kuil heen...En daar lag ze dan, in de koude sneeuw die haar lichaam af deed koelen, letterlijk. Haar ogen rolde ze gespeeld geërgerd waarna ze opstond, normaal gesproken zou ze als oud Tunneler in staat moeten zijn om dit soort gaten op te merken voordat ze erdoor een poot verstuikte. Niet dat ze zich echt zeer had gedaan, ze was wat dat betreft op een goede manier geland. De ander barstte naar een kort moment in lachen uit terwijl de lynx point tabby overeind kwam en haar gespeeld dreigend aan keek. "Je lijkt wel een sneeuwpop!" Hikte de kattin waardoor Oceanstar grijnsde en haar koude, met sneeuw bezaaide vacht bij de ander in de buurt uitschudde voordat ze met een poot was sneeuw opschepte en naar de ander toe sloeg.