Something else comes to life

De calico liep met een rustig tempo over de sneeuw bedekte grond heen. Na langs wat grenzen te hebben wilde de poes even rusten en wat gaan eten. Vandaar dat ze terug naar het kamp liep. In de verte spotte Windblade een zwarte vlek- een vlek die naarmate ze dichterbij kwam steeds groter werd en uitendelijk de vorm van een kat aannam.  Of beter gezegd- een apprentice. Windblade begonnen wat langzamer te lopen en keek toe hoe de jongere kat haar weg maakte door het gebied. Het was te zien dat dit haar eerste keer buiten was-dat kon ze zien door de manier waarop de poes het gebied rond keek. De warrior vernauwde haar ogen voor een split seconde, en begon toen haar route iets te wijzigen. Zodat ze niet naar het kamp- maar bij de apprentice aankwam. 'Hey daar.' Ze tikte met haar staart op de grond, terwijl ze de apprentice een vriendelijk blik schonk. Zodat ze andere kattin niet zou afschrikken. 'Waar is je mentor?'

Geamuseerd keek ze de jonge poes aan. De manier hoe de poes haarzelf opstelde zei al genoeg. Ze was op heterdaad betrapt. De kattin was snel om haar zelf te verklaren echter, en liet haar weten dat haar oorspronkelijke mentor een elder was geworden. En ze nu mentorloos was. 'Dat is inderdaad vervelend.' merkte Windblade koeltjes op. Ze begreep wel uit welke hoek de apprentice kwam- maar toch. Het was niet bepaald veilig voor haar om hier alleen rond te lopen, vooral als ze geen training had gehad om haar zelf te kunnen verdedigen. 'Weet Thornstar hier van? Ik zal het hem wel melden als ik jouw was, zodat hij je bij de volgende cerimonie een nieuwe mentor kan geven' Haar stem was zacht, maar ook wat aan de lage kant. 'In de tussen tijd lijkt het me niet handig om in je eentje hier rond te lopen'

Primrosepaw hief haar kopje op, probeerde van het betrapte gevoel af te komen. Ze had geen toestemming, maar ze vond dat ze volledig in haar recht stond. Ze knikte uitbundig toen Windblade opmerkte dat het inderdaad vervelend was dat haar mentor naar de Elders Den was verhuisd. De volgende woorden vond ze echter minder logisch. "Hij had Thornstars toestemming nodig om naar de Elders Den te mogen verhuizen, natuurlijk weet hij er vanaf," reageerde Primrosepaw. "En tegen mij heeft hij gezegd dat hij zal kijken wie de geschikte mentor voor mij zal zijn en dat ik deze bij de volgende ceremonie toegewezen zal krijgen. Tot die tijd ben ik afhankelijk van welke Warrior vrij is en mij wilt trainen." Benkelijk keek ze naar Windblade. "Als jij vind dat het niet handig is dat ik in mijn eentje rondloop... Waarom loop je me dan niet mee? Ik heb nog geen rondleiding gehad en volgens mij heb jij wel vrij," miauwde ze en vervolgens grijnsde ze breed. Nog even dacht ze na, the finishing touch om deze warrior over te halen. "Thunderclan kan elke kat gebruiken die ouder is dan zes moons en op z'n minst het gebied kent!" Ja, voor het lot van Thunderclan zou Windblade haar toch wel willen rondleiden, toch?

Nu werd de apprentice wel iets te brutaal als je het haar Windblade was niet tegen het idee om de apprentice haarzelf rond te leiden, maar niet als er op deze manier tegen haar gesproken werd. 'Genoeg' bromde ze dan ook streng, haar eerdere vriendelijke houding was verdwenen. Ze keek de jongere poes strak aan. 'Ik ga helemaal nergens met jouw heen als jij geen respect naar mij kan tonen' ze zal dan iemand anders moeten zoeken- of wachten tot de volgende ceremonie, de poes moest blij wezen dat ze nu niet regel recht naar Thornstar toe liep. En even aan hem vertelde dat ze zonder toestemming in haar eentje het kamp uit geglipt was.