Lady and the Tramp

Chillykit lag op haar rug in haar nest. Ze zag er heel elegant uit zo (kuchkuch sarcasme), haar pootjes hangend in de lucht en haar snuit lichtjes open. Haar kittenblauwe oogjes waren gericht op een opening in het dak van de nursery waardoor ze de sterren kon zien. Kwijl liep uit haar snuitje terwijl ze gefixeerd was op de prachtige glinsterende lichtjes. Wauwwww. Nu snapte ze nog niet de betekenis die de oudere katten aan de sterren gaven; nu vond ze het gewoon heel mooi.

+Littlekit eerst

Hm, toch wel vreemd als je heerlijk ligt te slapen in een droog nest met droge nestgenoten en een droge mama onder een droge hemel, en je dan opeens toch een wel heel erg vochtige wang hebt. Wat slaperig nog knorde de kitten, waarna ze dan toch verdwaasd knipperend haar oogjes open deed en zocht naar een oorzaak van dit nat probleem. Deze was snel te vinden, haar al even grijze zusje lag met haar pootjes in de lucht en met haar bekje waar druppels kwijl uit rolden tegen haar wang aan. Oorzaak gevonden. "Eeeew!" klaagde Littlekit meteen luidkeels en schopte haar zusje ruw van zich af, waarna ze beledigd de kwijl van haar gezicht probeerde te vegen. Chilly was vies!

Plots vloog Chillykit opzij, geduwd door het voorpootje van haar al even grijze zusje. Nu hun oogjes beiden nog kittenblauw waren, leken ze net een exacte kopie van elkaar - al zou dat in de kortste tijd veranderen. Chillykit zou vast groter worden, want haar zusje was zelfs genoemd naar haar kleine grootte. Het poesje knipperde even verbaasd en keek toen schuldbewust naar Littlekit. "Sowry!", mauwde ze piepend, waarna ze met haar voorpootje onhandig het kwijl van haar snuitje wreef.

Een stevige duw verwijderde Chillykit van haar af, maar haar wang was nog steeds vies nat. Bah! Verwoed bleef de erover wrijven totdat het iets droger was, waarna ze met boze blauwe oogjes naar haar zusje keek, die gelukkig erg schuldbewust was. "Sowry!" ja, sorry ging haar niet schoon maken! Littlekit vernauwde haar blauwe kijkers terwijl Chilly, nu nog vrijwel haar exacte kopie, de kwijl van haar bekje wegveegde. "Jij bent vwies Chiwwy!" en heel gemeen stak ze ook nog eens haar tong uit naar Chilly. Dat zou je leren!

Nou, haar zusje hoefde het er heus niet in te wrijven! Ze richtte haar lichaampje wat meer op en plantte haar twee grijze voorpootjes op de al even grijze schouder van Littlekit, waarna ze een klein duwtje gaf. "Sowry!", mauwde ze opnieuw, maar haar toon was nu eerder zeurderig en geïrriteerd. Kon zij er veel aan doen dat de twinkelende lichtjes boven hun nest zo mooi waren dat ze haar omgeving volledig vergeten was? Maar blijkbaar snapte Littlekit dat niet, bedacht Chillykit zich pruilend.

Toen er twee pootjes op haar schouders werden gezet en ze kort een duwtje kreeg liet ze een overdreven kreetje van pijn horen. Auw! Help! Mam! Ik word aangevallen! Oh de drama, de pijn, het werd haar allemaal te veel hoor. De poes staakte haar piepen toen er geen antwoord kwam en ze geïrriteerd moest toe zien dat mama sliep, en Chillykit niet op haar kop zou geven voor deze gewelddadige actie. Pfuh. "Sowry!" Ja, mooi niet! Boos draaide de poes zich van haar weg, totdat haar blauwe oogjes vielen op een klein gat in het dak. Wow! allemaal lampjes in de lucht! De poes probeerde met haar korte, grijze pootjes er eentje te pakken, maar had geen geluk. "Woooow" hun eerdere ruzie was ze al bijna weer vergeten.

Littlekit riep meteen om mama, het kleine prinsesje. Chillykit plaatste haar pootjes weer op de grond en rolde met haar oogjes. Haha, wauw, wat een pijn. Toen leek haar zusje ook de mooie twinkelende lichtjes op te merken. Chillykit duwde haar zusje half aan de kant zodat ze ook weer kon zien, want haar mooie uitgestrekte poezelpootjes blokkeerden volledig haar zicht. "Jaa, mooi hee!", mauwde ze opgetogen, blij met haar ontdekking maar hun eerdere 'ruzie' nog niet vergeten. Zo zat Chillykit niet in elkaar; ze was koppiger dan dat.

Opnieuw kreeg ze een duw omdat ze kennelijk in de weg lag, waar Littlekit het helemaal niet mee eens was. Met haar driehoekige oortjes naar achteren getrokken gaf ze haar zusje weer een duw terug. "Neehee, ik wil zien!" piepte ze boos nu Chilly háár zicht weer blokkeerde. Ja, de eerdere ruzie was ze alweer vergeten, maar een nieuwe lag toch wel weer op de loer. Die lichtjes waren van haar, hoor! Stomme Chillykit.

Maar Littlekit duwde haar zonder pardon aan de kant, alsof de lichtjes van haar waren. He, dat was helemaal niet zo. "Nee, mijn lichjes!", protesteerde Chillykit, waarna ze haar grijze zusje opnieuw aan de kant duwde met haar schouder, dit keer harder. Zij had ze ontdekt dus dat betekende dat ze van haar waren, neh!

Hoe durfde ze! Nu zei Chilly opeens dat het háár lichtjes waren, mooi niet! Zij had ze eerder geclaimed, en haar dikke zusje zat nu in de weg. "Puh!" zei ze waarna ze haar zusje nog harder terug duwde als dat Chilly net bij haar had gedaan. "Ga weg! Mijn lichtjes!" kaatste ze terug en probeerde met haar poot tegen Chilly's wang haar weg te duwen.

"Nee ik sag ze eerst!", antwoordde Chillykit pieperig terug, waarna ze de poot van haar zus die tegen haar wang stond weg sloeg en haar rug recht voor Littlekit's snuitje planten. Ze zou haar zus geen aanspraak laten maken op iets dat zij eerst gezien had! Ze zou vechten tot het bittere eind voor haar prachtige lichtjes!

_{Slatefur mocht dan wel blind zijn, maar doof was ze nog lang niet (gelukkig). Ze was al een tijdje wakker en had met gesloten ogen geluisterd naar haar dochters, in de hoop dat ze het samen op zouden lossen. Dat ze het uit zouden vechten was toch niet een heel erg geslaagd plan in Slatefur's kop. "Jongedames," miauwde ze dus maar, ogen nog steeds gesloten, "kunnen we niet allebei genieten van de lichtjes?"}

Piep! Chilly ging gewoon recht voor haar neus zitten! Littlekit werd witheet van woede en wilde zich haar zusje nog harder terug duwen toen er gerommel klonk en ze plots haar moeder zag, die iets vertelde over 'delen'. Hmpf, echt niet! Meteen begon Littlekit luid te snikken, tranen biggelden over haar grijze wangetjes. "Mam-ma!" jammerde ze en drukte zich tegen haar vacht aan, waarna de poes een beschuldigende poot naar haar zusje wees. "Ze doet gemeen! Ze pakt mijn lichtjes af en ze kwijlt op me, en, en," snikte ze overdreven. Hehe, stomme Chillykit!

Chillykit schrok toen haar moeder begon te spreken en sprong zowaar even de lucht in, waarna ze zich vliegensvlug omdraaide. Voor ze echter iets kon zeggen begonnen Littlekit echter al als een kleine dramaqueen te janken en haar te beschuldigen. Haar mondje viel open van verbazing en ze fronste boos. "Héé!", piepte ze verbolgen. "Das ni waar! Ik sag ze eejst!", vervolgde ze, haar stemmetje hoog en piepend. Littlekit was een grote dramaqueen, maar Chillykit liet zich duidelijk niet zo makkelijk doen.

Oh boy, waarom had ze zoveel dames gebaard? Slatefur had ergens het donkerbruine vermoeden dat jongetjes hier makkelijker in waren. Tenminste, dat idee had ze en toen bedacht ze zich dat Tall ook op deze aarde rondliep. Laat maar zitten. Littlekit en Chillykit begonnen meteen met een relaas over hoe de één de andere lichtjes af wilden pakken en hoe iemand eerst was. Slatefur begon zachtjes te snorren. "Zal ik jullie een geheimpje verklappen? Het is veel leuker om dingen samen te doen." Ze legde haar kopje tussen Chillykit en Littlekit neer. "Dus als jullie mij nou eens vertellen hoe die lichtjes eruit zien, samen, dan kan ik ook mee genieten en dan doen we dat leuk samen als familie."

In stilte stak ze haar tong uit naar Chillykit. Dat was dan weer het voordeel van een blinde moeder hebben, ze hoefde maar hard genoeg te snikken en het leek al echt, wist mama veel dat zij haar tongetje uit stak! Toch leek haar water dichte plan niet helemaal te werken, want Slatefur leek niet haar partij te kiezen. Ook niet die van Chillykit, dat dan ook wel weer, maar zeker ook niet haar kant. Mokkend luisterde ze naar het 'geheimpje' en keek boos naar haar poten. "Dat is een stom geheiwmpje," mopperde ze nog altijd een beetje op haar teentjes getrapt dat ze geen gelijk had gekregen. Maar toen mama zo lekker dichtbij kwam liggen vond ze het stiekem ook wel een klein beetje gezellig. "Ze zijn wit en geven wichtjes,"mompelde ze dan ook, schoorvoetend toegevend dat ze het stiekem best leuk vond met mama en haar zusje. Maar het waren wel haar lichtjes, hoor!