We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Shedded zijn ogen volgden een beestje dat door de lucht vloog en leek te zoeken naar de uitgang van de Nursery, maar Shedded was niet van plan om het diertje zo makkelijk weg te laten komen. Het vreemd vliegende dier bewoog sierlijk omhoog en dan weer omlaag en Shedded wachtte op het moment waarop het dier, wat een vlinder bleek te zijn, laag genoeg was voor hem om te vangen. Hij sloop er zachtjes achteraan, helemaal niemand om hem heen in de gaten houdend op de vlinder na. Toen hij omhoog sprong, had hij op het eerst moment niet eens door dat er iemand was die zijn weg blokkeerde. Hij kon nog maar net het grijze lichaam van de andere kitten ontwijken. Oof! De kitten krabbelde omhoog en draaide zich helemaal naar de ander toe. De vlinder vloog nu weer omhoog. Noo! "Nu kan ik hem niet vangen!" Allemaal dankzij die ander! Hij keek een beetje betreurd. "Oh, jij bent zoon van die elder, toch?" Shedded bedoelde het niet verkeerd. Hij was gewoon de naam van de elder kattin vergeten.
Er was iets in de den gekropen... Of eerder gevlogen. Ondanks dat Fee zich veel opkrulde naast zijn moeder en hij gewoon ook veel lag, sliep hij eigenlijk echt bar weinig. Hij was vaak dan ook moe, maar zijn lichaam liet hem gewoon niet toe te slapen. Kort trok de kater geïrriteerd met zijn oortjes toen het vliegende beest heen en weer vloog in de den. Dit zou zeker voor wat ruckus zorgen hier. Al die hooligans ook. En ja hoor, daar was er een. Een raar uitziend mannetje, eentje die hij wel vaker in de gaten had. Hij zag er gewoon niet natuurlijk uit, niet zoals de rest... En net zoals hij had met diens nestgenoot glipte de gedachte even binnen; de ander uit de nursery jagen. Het was een lelijk beest, het hoorde hier niet te zijn. Hoe dan ook leek de ander ook geen goed werkende ogen in zijn kop te hebben, want hij werd bijna omver gelopen door de grijze vuilbakkat. "Nu kan ik hem niet vangen!" Klonk er van meloenenkop. Nou ja pech gehad, moet je nog blij zijn dat dat massieve hoofd van je je niet liet omvallen sukkel. "Oh, jij bent zoon van die elder, toch?" De haren in zijn nek rezen even ter hoogte, maar een simpele knik bevestigde de woorden van de ander. Hij mocht de ander niet, puur omdat hij zo spuuglelijk was.
we are vultures. feasting on the hopefull, the lost, the loving, the living, the dead.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Shedded maakte zich groot, voor zover dat kon, want hij was een best kleine kitten. De ander voor hem zei geen woord, maar zijn blik sprak boekdelen. De ander was inderdaad de zoon van de elder. Hmpf! Op zijn minst was zijn moeder een goede warrior! Nuttig! Hij vernauwde zijn kitten blauwe ogen wat. Kon de ander nou gewoon niet praten? Had hij dat misschien van zijn stomme moeder geërfd? "Wat?" Sprak hij. Absoluut niet onder de indruk van de grijswitte kitten die voor hem stond.
Het lelijk jong maakte zich groot en kort knipperde het ventje. Zijn emotieloze expressie bleef op zijn gezicht staan, maar zijn gedachten waren wel degelijk gevuld met emoties. Hij haatte dit lelijk beest. Gewoon, puur omdat het spuuglelijk was. Toen het dan ook zijn ogen vernauwde en wat zei, bleef Featherkit gewoon droogjes naar hem staren. Wat dan? Wat wilde het kind van hem? Simpele geest die niks kon, niks kon bereiken. Met een uiterlijk als dat zou hij altijd een outcast worden. Niet eens fit om de andere kant op te gaan; een onsuccesvol verhaal.
we are vultures. feasting on the hopefull, the lost, the loving, the living, the dead.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Geen reactie. Sheddedkit fronste. Wat was zijn probleem nou? Hij trok zijn oren wat achteruit en bleef even stil staan, zijn kittenblauwe ogen in de blik van de ander gericht. Emotieloos. Maar hey, het vertelde hem genoeg. Ugh. Weer zo'n Elderbaby die dacht dat hij beter was dan hem. Sommigen konden gewoon niet langs zijn uiterlijk kijken - niet dat hij zelf vond dat hij lelijk was, maar hey, hij was anders. Dat toonde maar weer hoe kortzichtig sommigen waren. Hij snoof diep en trok zijn kin wat omhoog, waarna hij zijn wegdraaide van de grijze kitten. "Sorry ik had niet door dat je stom was." Bromde hij, waarna hij aanstalten maakte weg te lopen. Dan niet hé.
Even keek hij kalm naar de ander, hoe hij bewoog. Hij dacht vast dat hij zoveel beter was dan de rest, maakte zichzelf vast wijs dat de hele wereld de boeman was omdat niemand hem aardig vond. Boehoe, lekker huilen bij mama. De ander draaide zich om en zei dat hij stom was. Kort wiebelde de oortjes van de lichtgrijze kitten bij die opmerking. Feather was gewoon niet zo van het praten, het had geen nut en daarbij was het toch alleen verspilling van energie. Hoe dan ook was er wel iets anders dat hij kon doen om zijn message over te brengen. Even vernauwde de kitten zijn ogen waarna hij in beweging kwam en zich snel voor de ander werkte. Als een blok ging hij voor de ander staan, zichzelf groot makende. Hij leunde elke kant op dat de ander heen wilde gaan zodat hij helemaal niet die kant kon oplopen...
we are vultures. feasting on the hopefull, the lost, the loving, the living, the dead.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Shedded kreeg de kans niet weg te lopen, de grijze kitten wierp zich bijna voor hem. How pathetic. Shedded keek hem rustig aan, maar ergens snapte hij gewoon ook niet waarom alle kinderen van die Elder zo tegen hem deden. Was er soms iets mis met hun hersenen? Hij bewoog naar links, om om de grijze tabby heen te lopen, maar deze bewoog gewoon mee. "Ha, grappig. Laat me langs." Sprak hij, zijn ogen nu weer gericht op de ander. Dit sloeg 100x nergens op.
Het was enkel natuurlijk dat de ander gewoon compleet niet wist wat te doen en gewoon viel voor deze domme actie. Het was niet eens moeilijk dit doen en daarbij was het ook gewoon een duidelijk display van dominantie, maar met minder agressie. Hij had uiteraard de ander ook kunnen bespringen en hem fysiek een lesje kunnen leren. Maar nee, nu werd het iets totaal anders. De ander vond het schijnbaar grappig en vroeg hem er langs te laten... maar dat deed Feather niet. In de plaats daarvan probeerde hij de ander een hevige stoot tegen zijn borstkas te geven door de zijne naar voren te duwen en zijn lichaam hiermee mee te voeren. Het was een poging om de ander naar achter te dwingen.
we are vultures. feasting on the hopefull, the lost, the loving, the living, the dead.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
De kater voor hem zweeg en Shedded deed niet meer dan zuchten. Wat een asshole. Hij had helemaal niks gedaan om dit gedrag uit te lokken en als hij zo groot was als zijn moeder, of misschien wel zo stevig zoals Acefray en Tallstar, dan had hij dit wel even anders opgelost. Appeltje eitje. Maar helaas had hij de bouw niet voor het vechten. De kitten voor hem onderschatte hem echter in snelheid. Shedded was klein, lening en snel voor zijn leeftijd. Toen de poot naar voren kwam, schoot hij opzij. De poot raakte hem niet en Shedded hoopte dat de ander genoeg kracht erop had gezet dat deze naar voren zou vallen, nu diens poot niets meer dan de lucht raakte.
Hij wist niet echt wat de ander deed toen deze opzij ging. Ze hadden immers bijna neus aan neus gestaan met het feit dat Feather hem zo aan het dwingen was. Zijn lichaam bewoog dan ook gewoon een pasje naar voren en niks meer. Hij draaide zich gewoon terug naar de ander en deed hetzelfde als er voorheen, gewoon voor hem staan en bewegende naar de kanten dat de ander zou doen. Hij zou, opnieuw, de ander er niet door laten. En als hij dat wel probeerde zou Feather hem een hevige stoot geven met zijn volledige lijf.
- Fee duwde hem met zijn borskas/volledige lichaam, niet poot (;
we are vultures. feasting on the hopefull, the lost, the loving, the living, the dead.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Sheddedkit zuchtte geïrriteerd toen zijn plan niet werkte. Hij zette zijn poot stevig naar achteren om het geduw van de ander deels tegen te houden. Hij was niet bang voor de grijze kat. Deze was immers na hem geboren, wat Shedded ouder maakte. Bovendien was zijn moeder een goede warrior, terwijl de grijze kater zijn moeder een elder was! Dat moest ook al veel uitmaken. Hij had toch ook van Shrewkit gewonnen, niet waar? Dan kon hij ook van deze sukkel winnen.
De andere kitten deed niks meer, behalve wat spanning tegen hem houden. Even knipperde Featherkit waarna hij kort met zijn staartje zwiepte en zich vervolgens weg draaide van de ander. Het feit dat de ander enkel had ontweken en defensief was geweest bewees enkel maar wat hij had gedacht. En dat was voldoende voor hem. Met korte passen wandelde hij terug naar zijn plekje aan de zijkant van zijn nest en rustig ging hij zitten, wachtende op zijn moeder.
we are vultures. feasting on the hopefull, the lost, the loving, the living, the dead.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Shedded was helemaal niet meer verbaasd toen de ander opeens wegstapte. Wat een vreemde vogel was het ook. Hij schudde met zijn vachtje en ging zitten, terwijl hij zijn pootje rustig begon te wassen. Het boeide hem ook vrij weinig. Hij kon dit soort dingen heel gauw van zich afschudden. Hij keek de grijze kitten nog even na, maar ging daarna ook zijn eigen kant op. In zijn ogen had hij dit zelfs gewonnen. De ander ging namelijk weg, niet waar?
Onderwerp: Wonders 
za 27 apr 2019 - 10:54
