Giver

Sloom kwam Blueflower het kamp binnen gelopen, op de voet gevolgd door drie andere warriors. De nachtpatrouille zat erop en dat betekende dat ze eindelijk naar bed kon gaan. De slaap maakte haar oogleden zwaar. Ze keek omhoog naar de hemel die rood gekleurd was door de opkomende zon. Het was een mooi gezicht al kon ze er op dit moment niet echt in opgaan. Blueflower merkte beweging op bij de nursery en zag een kleine calico kitten tevoorschijn komen. Verrast bleef ze staan, zich afvragend waarom zo'n kleine kitten wakker was zo vroeg op dit tijdstip. Ze wenste de andere een fijne nachtrust toe en wendde zich af. "Goedemorgen, Lilykit," Snorde ze vriendelijk. "Wat ben jij vroeg wakker."

+ Eerste post voor Lilykit, daarna open

Ze kon het niet helpen dat ze een keer vroeg wakker was geworden en ze wist dat ze dan beter het nest uit kon gaan voor ze iedereen wakker zou maken. Ze wist dat Violetshine het waarschijnlijk niet op prijs zou stellen dat ze de nursery uitging, maar daar zou ze de opkomende zon kunnen zien en dat leek haar wel een mooi gezicht. Ze stapte dan ook naar buiten toe net op het moment dat de nachtpatrouille terug kwam en een van de warriors leek haar door te hebben. Ze wilde zich nog snel proberen te verstoppen, want ze had geen idee of ze op haar kop zou krijgen of niet, maar daar was het al te laat voor. "Goedemorgen," Zei ze dan ook maar terug. "Ik was wakker en wilde de zonsopkomst zien." Hopelijk was dat genoeg dat de warrior haar niet terug de nursery in zou sturen.

Blueflower ontmoette de ogen van de kitten en glimlachte warm. Die van haar hadden nog die kitten blauwen tint die uiteindelijk weg zou trekken als ze ouder werd. Ze vroeg zich af welke kleur ogen ze zou hebben. Die van haar moeder of die van haar vader, wie en waar hij ook zijn mocht. "Wat een goed idee." Snorde ze. "Waarom gaan we die niet samen bekijken?" Stelde ze voor, de slaap in haar eigen ogen negerend. "We kunnen met zijn tweetjes bij de ingang van het kamp gaan zitten dan kunnen we het goed zien. Lijkt dat je wat, Lilykit?" Sprak ze met een knipoog.

Bij de ingang van het kamp de zonsopgang bekijken? Dat klonk wel als een goed idee! "Dat klinkt als een goede plek!" Sprak ze dan ook uit, niet al te luid, want ze wilde niet iedereen wakker maken. "En samen kijken lijkt me ook een goed idee." Ze stond er niet eens bij stil dat de warrior net terug was van een patrouille en misschien moe was. Tenslotte had ze zelf nog niet echt veel te maken met de patrouilles, behalve dat een aantal prooi binnen brachten. Als er tenminste prooi was, want het bleef schaars.

Prima. Dan gingen ze dat toch doen? Blueflower verwachtte hoopte half om half dat Lilykit vroeg of laat wel moe zou worden en weer terug ging slapen. Kittens waren nu eenmaal vlug moe. "Kom maar mee dan, dan gaan we samen buiten zitten. Alleen zitten hoor en niet verder." Voegde ze er nog aan toe, de kitten er zachtjes eraan herinnerend dat zij niet de intentie had om de regels te breken en haar in gevaar te brengen. Buiten het kamp bij de ingang mocht vast wel en daar was ook weinig gevaarlijks aan. Dus ging de blue point poes haar voor door de doornstruik en ging zitten naast de ingang, ogen gericht op de rode hemel.

Haar ogen werden wat groter toen de ander haar vertelde te volgen en dat deed ze dan ook. Tenslotte zou dit de eerste keer zijn dat ze echt buiten het kamp zou komen en dat was toch wel speciaal. Ook al was het dan nu alleen om de zonsopkomst te zien, ze zou kunnen zien hoe het er buiten het kamp uitzag. Ze liep door de tunnel heen en aan de andere kant bleef ze kort stilstaan, alles goed in zich opnemend. Vervolgens ging ze naast de warrior zitten en richtte haar blik op waar de zon op zou komen.

Blueflower keek even opzij toen de kleine kitten naast haar kwam zitten en kon haarzelf er niet van weerhouden zacht te glimlachen. Ze was dol op kittens. Als het mogelijk was zou ze de hele dag op ze willen passen. Ze waren nog zo jong en onschuldig. "Blijf dicht bij me. Je kan nog niet zwemmen en het water om het kamp is te diep voor je." Sprak ze vriendelijk, en er van overtuigd dat Lilykit waarschijnlijk alleen maar oog voor de mooie, rode zonsopgang zou hebben. Blueflower onderdrukte een geeuw en knipperde vermoeid met haar ogen. Zo lang Lilykit maar een leuke tijd had kon ze nog wel even wachten met slapen..

Ze had haar ogen op de plek gericht waar de zon op zou komen, maar haar aandacht werd er door de woorden van de warrior toch kort van weggetrokken. Ze liet haar blik naar het water gaan dat haar nog niet eerder echt opgevallen was. Ze wist dat het er was, maar had er niet bij stilgestaan dat ze er zo dichtbij was. Ergens wilde iets in haar dichter naar het water toegaan en het aanraken, maar Blueflower had haar net verteld dat ze daar beter niet naartoe kon gaan. Misschien dat ze het straks nog uit kon proberen wanneer de zon wat verder omhoog was. Ze haalde haar blik weer weg van het water en keek weer omhoog, hopende dat de zon snel zou stijgen. "Wanneer leer ik zwemmen?" Ze kon het niet helpen om die vraag toch te stellen, tenslotte wilde ze het water ergens nu al aanraken.

Loom knipperde de kleine warrior. Als ze niet oppaste zou ze zo wegdommelen. Haar oogleden werden zwaar. Haar hoofd zwaar.. Lilykit haar heldere stemmetje maakte Blueflower meteen weer alert en bij kennis. "Wanneer je oud genoeg bent om een leerling te worden," Ze wreef even langs haar ogen met haar poot en schudde zich uit. Misschien moest ze zelf maar eens het water induiken om wakker te blijven. "Dan ga je Lilypaw heten, krijg je een mentor en die mentor gaat je leren zwemmen." Legde ze uit. "Tot die tijd kan je maar beter niet gaan zwemmen, anders zink je zo naar de bodem!" Dat vond Blueflower wel een diplomatiek antwoord, in plaats van de kitten bang maken en zeggen 'dan verdrink je en ga je dood.'

Duurde het echt nog zo lang voor ze zou leren zwemmen? Ergens wilde ze het nu al proberen. Zou het echt zoveel uitmaken dat ze nu nog kleiner was dan wanneer ze een apprentice zou zijn? "Is het water diep dan?" Als het diep genoeg was voor haar om naar de bodem te zakken was het in ieder geval zo diep als zij groot was. Ze had nog nooit iemand zien zwemmen, maar het water trok haar toch wel en ergens hoopte ze dat ze snel apprentice was en zou kunnen zwemmen.

Lilykit vroeg door of het water diep was en Blueflower moest het haar nageven, ze had veel belangstelling voor zwemmen. Kon ze dat Lilykit kwalijk nemen? Absoluut niet. Lilykit zou een goede zwemmer worden. "Ja, heel diep," Besloot ze met een geeuw. "Ik kan er in zwemmen en ik ben veel groter dan jij," Ze wierp een blik op de zachte rimpeling die over het wateroppervlak trok, bespeeld door de wind. Ze hoopte dat ze Lilykit genoeg had overtuigd om niet in het water te gaan. Ze zag het al gebeuren dat ze eruit gevist zou moeten worden- of erger als niemand haar opmerkte. Dat bracht een rilling over de rug van de blue point poes.

Het was dus diep, dat was een ding. De poes vertelde haar dat zij erin kon zwemmen en ze was inderdaad een stukje groter dan zij was. Misschien moest ze het nu toch niet uitproberen en wachten tot ze wat ouder was. Ze zou snel genoeg leren zwemmen toch? En anders zou ze misschien een andere keer hier nog een kijkje kunnen nemen. "Is zwemmen leuk om te doen?" Ze kon het tenslotte nog niet zelf weten, ondanks dat ze het graag een keer uit zou willen gaan proberen. Haar aandacht was eigenlijk helemaal niet meer bij de zonsopkomst, maar meer bij het water nu. Ze wilde weten hoe het was, maar dat was moeilijk zonder dat ze het zelf kon ervaren.

Blueflower zakte door haar poten en ging op haar zij liggen om zich helemaal tot Lilykit te kunnen wenden. Ze leek erg nieuwsgierig naar het concept van zwemmen en Blueflower wilde haar maar al te graag erover vertellen. "Oh ja, zwemmen is geweldig! Wist je dat RiverClan katten de enige katten zijn die kunnen zwemmen? Geen enkele kat van een andere clan kan dat." Vertelde ze met een grijns.

Haar ogen werden langzaam groot bij de woorden van de poes. Riverclankatten waren de enige die konden zwemmen? Hadden de andere clans geen plek om te zwemmen zoals zij hadden? "Waarom zouden ze niet willen zwemmen?" Als het aan haar lag zou iedereen moeten kunnen zwemmen toch? Dus waarom deden ze dat niet. Ze wist vrij zeker dat als ze eenmaal kon zwemmen ze echt niet meer zonder zou kunnen. Ze was nu dan misschien nog wat te klein, maar zodra ze de kans had zou ze het leren.