Snakes and stones never broke my bones

T	here's blood in the water ❝ NOW I AM THE VIOLENCE, I AM THE SICKNESS, WON'T ACCEPT YOUR SILENCE, BEG ME FOR FORGIVENESS. I AM THE PEOPLE, THE STORM, THE RIOT. ❞

█ Na de recente oorlog tussen RiverClan en WindClan controleerde de kater op vraag van de deputy vaker langs de gorge, de natuurlijke grens tussen de twee clans. Ondanks dat zijn poot nog niet helemaal geheeld was na het gevecht ging hij er eigenhandig op uit om andere grenzen te controleren. Hij vertrouwde ShadowClan ook niet helemaal nadat ze mysterieus op waren komen dagen tijdens het gevecht. De grote kater liet zich zakken bij de fourtrees, de plaats waar hij even een pauze zou nemen op deze wat koelere dag voordat hij terugkeerde naar zijn eigen kamp. Tijdens de gatherings stond het veld helemaal vol, maar nu was er niemand te bekennen.

with Lightstrike

█ NOTES
none

made by ayu of btn

ᗯᕮ'ᐯᕮ ᗩᒪᒪ GOT ᗷOTᕼ ᒪIGᕼT ᗩᑎᗪ ᗪᗩᖇK IᑎSIᗪᕮ ᑌS
Snakes and stones never broke my bones VFRwuTO

ᗯᕼᗩT ᗰᗩTTᕮᖇS IS Tᕼᕮ ᑭᗩᖇT ᗯᕮ ᑕᕼOOSᕮ TO ᗩᑕT Oᑎ

Lightstrike had al een lange wandeling achter zijn rug toen hij rustig het Fourtrees gebied betrad. Hij kwam hier persoonlijk niet zo heel vaak. Echt een goede reden had hij eigenlijk ook niet om hier te komen. Jagen deed hij vaak in andere gebieden. Hij keek een beetje verveeld om zich heen als hij nog geen andere katten was tegengekomen. Tot hij dacht een andere kat te gespot te hebben.
Rustig begon Lightstrike de richting uit te lopen maar de kat, wie leek uit te rusten. Hij stopte met lopen op een bepaalde afstand van de kat en kneep zijn ogen een klein beetje dicht om zich te focussen op de kat. Plotseling voelde hij de stekende pijn in zijn linker voorpoot van een adder beet die hij eerder in de week had opgelopen. Hij keek naar zn poot en afschuwde het stekende en prikkende gevoel in de oude wond. Bah... dacht hij en probeerde wat stiller te zijn voordat hij weer een stap wilde zetten richting de kater. Maar direct bij de eerste stap die hij maakte, stapte de onhandige tabby op een klein takje wat doormidden brak.

T	here's blood in the water ❝ NOW I AM THE VIOLENCE, I AM THE SICKNESS, WON'T ACCEPT YOUR SILENCE, BEG ME FOR FORGIVENESS. I AM THE PEOPLE, THE STORM, THE RIOT. ❞

█ De kater trok met zijn oren toen hij een takje hoorde kraken en draaide zijn hoofd naar de zijkant, waar hij een ThunderClanner zag staan die blijkbaar op een tak was gestapt. "Was je me aan het besluipen?" vroeg hij aan de zilveren kater die er nog redelijk jong uitzag. Met een spottende blik in zijn ogen keek hij de jongere warrior aan, of misschien was het zelfs nog een apprentice. Deze dagen kon alles. De bengaal leek niet echt onder de indruk te zijn van de sluipactie van de ander, die misschien nog wel een lesje of twee kon gebruiken om te kijken waar hij zijn poten neerzette.

█ NOTES
none

made by ayu of btn

ᗯᕮ'ᐯᕮ ᗩᒪᒪ GOT ᗷOTᕼ ᒪIGᕼT ᗩᑎᗪ ᗪᗩᖇK IᑎSIᗪᕮ ᑌS
Snakes and stones never broke my bones VFRwuTO

ᗯᕼᗩT ᗰᗩTTᕮᖇS IS Tᕼᕮ ᑭᗩᖇT ᗯᕮ ᑕᕼOOSᕮ TO ᗩᑕT Oᑎ

Lightstrike voelde zich betrapt toen de kater zijn kop omdraaide en hem zag. Hij bewoog zijn oren naar achter en keek naar de grond. Hij kon af en toe nog best wel eens een klungel zijn... Langzaam tilde hij zijn kopje op toen de Warrior begon te spreken. Hij keek naar hem en zag dat het al een wat oudere Warrior was. Een Warrior met waarschijnlijk meer ervaring in jagen en sluipen dan dat Lightstrike zelf had. "O-oh... Het spijt me... Het was niet de bedoeling het zo over te laten komen... Ik bedoel.. Ik zag dat u er zat en ik wilde i niet storen dus ik dacht...Laat ik maar stilletjes voorbij lopen. Dat is achteraf toch niet echt gelukt..." vertelde Lightstrike. Zijn stem klonk onzeker. Niet wetend of dat de kater er boos om zou worden. Hij voelde zich een grote klungel... Het was niet fijn om zich een klungel te voelen. Hij voelde zich stom, net zoals vorige week, toen hij niet aan het op letten was en er zo een adder in zijn linker voorpoot beet.
Lightstrike keek beschamend naar het takje wat nu gebroken onder en naast zijn voorpoot lag.