Your new life

Griffith bleef waar hij was. Zijn blik gleed heen en weer tussen het lege nest en de andere katten in de schuur. Hoewel ze nieuwsgierig keken leek het erop dat ze alweer hun aandacht op iets anders gingen vestigen. Wat was er tenslotte nou interessant aan een bevende kitten? Toen Griff merkte dat ze niet meer zijn kant op keken wurmde hij zich tussen Chawl zijn voorpoten door. “Ik ga er heen.” Kondigde hij aan. Hij had een zacht stemmetje voor de zekerheid want stel dat ze toch nog naar hem gingen kijken.. Griffith keek even omhoog naar Chawl en begon toen te rennen. Nou ja.. rennen was een sterke uitdrukking. Het was meer een combinatie van kruipen en heel hard lopen. Hij hield zijn lijf laag bij de grond waardoor zijn buik af en toe zacht over de grond schuurde, oren plat in zijn nek. Toen hij het nest bereikte dook hij er meteen in. Takjes prikte in zijn poten en het mos was zo oud dat het uit elkaar kruimelde. Maar het was leeg, het was ver van de rest af en het was nu van hem. Trots keek hij omhoog naar Chawl, nadat hij in elkaar was gedoken om zich te verschuilen in zijn lelijke nest. “Deze is nu van mij.” Miauwde hij met een trotse fonkeling in zijn ogen.

Griffith ontmoette Chawl zijn blik, verrukt dat Chawl het leek goed te keuren. De twee kleurige ogen van Chawl gleden over het lege, aftansen nest maar hij leek het niet af te keuren. Griff hartje maakte een sprongetje bij de bevestigende woorden van de grote, zwarte tom. "Ja! Laten we dat doen!" Miauwde hij meteen enthousiast. Hij greep elke kans aan om nog langer bij Chawl te blijven. Chawl was veilig, aardig voor hem en op dit moment het enige wat Griff had als referentie. Referentie naar iets vertrouwds. Een kleine herinnering aan zijn oude leven die hij achter gelaten had. Maar vooral ook de steun pilaar in zijn nieuwe leven. Griff sprong uit zijn nest en ging werktuigelijk klaar staan ten teken dat ze konden vertrekken.  

<sub>Griffith liep met parmantige pasjes achter Chawl aan. Zijn kop hoog opgeheven en zijn staart vrolijk de lucht in gestoken. Mos zoeken met Chawl klonk als een leuke activiteit, en dat gaf hem de mogelijkheid om het nog even uit te stellen dat hij alleen achter moest blijven straks. De zwarte kater nam hem weer mee het kamp uit naar de rand van het bos waar mos te vinden was. “Hier.” Griffith kwam dichterbij en tuurde om Chawl heen. Mos zag er uit als een groen, zacht dekentje dat over de boomwortels gedrapeerd lag. Toen Griff zijn neus er in stook en eens goed rook kwam een uitnodigende aardse geur hem tegemoet. Met zijn tanden scheurde hij een pluk af wat hij gauw uitspuugde. Het smaakte niet erg goed. “Dit ligt vast veel lekkerder dan de koude grond,” Murmelde hij afwezig terwijl hij voor een tel terug durfde te denken aan hoe hij had geleefd toen zijn moeder nog niet was- ..

Griffith scheurde nog wat kluiten af, zo veel als hij maar dragen kon. Daarna keerde hij zich om naar Chawl. “Klaar!” Miauwde hij trots terwijl hij zijn mosverzameling aan Chawl toonde.</sub>

<sub>Griffith snorde toen hij Chawl zijn goedkeuring hoorde. Hij hoefde er geen twee keer over na te denken om voorop te gaan. Met de grote zwarte kater aan zijn zijde durfde hij alles. Nou ja, bijna alles, want toen ze weer bij de ingang van het kamp waren moest Griff even een paar tellen na denken. Aarzelend bleef hij staan terwijl hij na dacht wat hij nu het beste kon doen. Uiteindelijk zette hij een voorzichtig pootje naar voren, en nog eentje zo dat hij naar binnen kon gluren. Goed, niemand had hen nog gezien. Dan was het nu tijd voor zijn ultieme strategie.

Griffith begon te lopen, sneller dan hij ooit had gedaan, maar hij rende niet. Zijn staartje stak recht omhoog de lucht in. Als een soort opgejaagde tor scharrelde hij op topsnelheid door het kamp heen, naar de nursery, en zijn nest in. Hij liet het bundeltje mos vallen terwijl hij op adem moest komen. Op dat moment scheen het hem toe dat hij geen flauw benul had hoe je een lekker nest moest klaar maken. Hij had alleen nog maar op de koude grond geslapen, dan wel of niet tegen zijn moeder aan.</sub>

<sub>Griffith was zo over zijn slaap heen dat hij niet merkte hoe moe hij eigenlijk was. Met Chawl zijn hulp had hij een .. rommelig nest in elkaar weten te knutselen. Maar het was een nest, en het was zijn nest. Nu dat het af moest hij dus ook maar gaan slapen. Maar dat betekende dat hij alleen was. Alleen zou slapen.. zonder iemand. Voorzichtig gluurde hij omhoog naar Chawl. “Um.. kunt u niet bij mij slapen anders? Alleen vannacht?” Hij keek hem met smekende ogen aan. Veilig naast elkaar, met Chawl zijn warmte.. als hij bij de grote zwarte kater bleef kon niemand hem pijn doen.

OOC: Okee ik versnel t topic even zodat we hem af kunnen hebben voordat de ceremonie er is! Hope u dont mind c:</sub>