We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
De namiddag was aangebroken. De dagen werden korter, dus iedereen was overdag druk in de weer om de taken zo snel mogelijk af te maken. Maar nu was het eindelijk tijd om te genieten van het werk, de drukte van de dag door te nemen voordat de laatste patrouilles hun avondrondes zouden doen. Sorrelpool had echter maar oog voor één ding, het gene wat ze het dichtste tot haar hart kwam. Ze wilde even bijkletsen met haar dochter. Haar baby werd al zo groot. Ze was al warrior! Nu pas realiseerde de roestbruine poes dat ze echt wat manen kwijt was, toen ze op haar dieptepunt was gekomen. Maar ze had zichzelf plechtig beloofd dat dat nooit meer zou gebeuren. Toen ze haar gevlekte dochter had gespot liep ze met een warme glimlach naar haar toe. In haar bek droeg ze een forel. Die zouden ze samen kunnen delen. Eenmaal bij Seamist aangekomen legde ze de vis voor haar neer, waarna ze met trotse ogen naar haar mooie meisje keek. ‘En, hoe gaat het met mijn sterke warrior?’ snorde ze vrolijk. Het maakte of ze te zachtzinnig voor Seamist was. Het waar haar kind, en bij haar bleef ze veilig.
Onderwerp: Re: Hold my girl di 19 nov 2019 - 19:49
Seamist
And then came the night of the first falling star
[sub]Seamist had niet verwacht dat ze, vanaf het moment dat ze warrior zou worden, haar nog meer patrouilles in zouden jagen. Blijkbaar werd je als apprentice nog enigszins gespaard. Nadat ze de ochtend patrouille en nog een middagpatrouille had moeten lopen was de kattin kapot. Ze had zelfs haar pootkussentjes eventjes gecheckt om te zien of ze nog wel aan haar pootjes zaten. Maar helaas, ze kon niet dramatisch doen over het verlies van haar pootkussentjes want die zaten er allemaal nog gewoon aan. Met een zucht legde ze haar kop op haar poten en sloot ze haar ogen, waarna ze ze bijna meteen weer opende toen er een vis voor haar neus werd neergelegd. Voor een hartslag was Seamist verbaasd. Hoe kwam die vis nou- Oh! Haar ogen twinkelden van blijdschap toen ze de rossige pels van haar moeder zag. Voor haar wilde Seamist nog wel eventjes overeind komen. De kattin hief zich tot haar zere pootjes en drukte haar kopje in de nekvacht van haar moeder. "Mam!" snorde ze begroetend, waarna ze weer ging liggen. "Jawel! Maar kan je geloven dat Panthergrowl me vandaag al op twee patrouilles heeft gestuurd?" miauwde ze, enigszins verbouwereerd. Dat was toch kindermis- oh wacht ze was al geen kind meer. "Hoe gaat het met jou?"
Sorrelpool
Member
- 86 Actief Who is the biggest fool of them all? Must be the girl who couldn't stop crying. Or maybe it's the girl who kept on trying.
Seamist zag dat haar kleine meisje net haar oogjes toe deed, maar ze keek toch verrukt op toen ze haar zag. Sorrelpool snorde dan ook hartelijk toen ze haar neusje in haar vacht kreeg. Ze legde kort haar neus op haar kruin, waarna ze haar een kopje gaf, gevolgd door een lik over haar oren. Ze verwende haar enigste kindje nou eenmaal graag. Daarna begon ze babbelen dat Pathergrowl haar aan het afmatten was. Sorrelpool grinnikte kort, waarna ze haar een beetje plagend aankeek. ‘Oh nee, écht?’ sprak ze spelend verbaasd, waarna ze haar een zetje tegen haar schouder gaf. ‘Wen er maar aan dame, het leven gaat niet altijd over rozen,’ sprak ze spinnend. Ja, ze moest nou écht aan het werk voor de clan. Iedereen nam aan dat je volleerd was en dan moest je dat gaan bewijzen. Natuurlijk wist Seamist nog niet alles, maar men leerde als men doorging. Ze vroeg nog hoe het met haar ging. ‘Oh prima, ik ben alweer een paar maanden de nursery uit en piep niet na twee patrouilles.’ Ze kon het niet laten om nog even een grapje te maken. ‘Maar geen zorgen meisje, je wordt zo sterk als ik voor je het weet!’
Onderwerp: Re: Hold my girl do 19 dec 2019 - 16:12
Seamist
And then came the night of the first falling star
Seamist snorde zachtjes terwijl ze haar hoofdje tegen de kin van haar moeder drukte. Ondanks wat er allemaal gebeurd was, bleef ze wel altijd super close met haar moeder. Dat ging haar vader helemaal niet veranderen, hoe stom hij ook geweest was. “Ja echt!” begon Seamist, waarna ze wat verbouwereerd naar haar moeder keek toen deze verder ging over dat ze er maar aan moest wennen. “Panthergrowl is gewoon een slavendrijver hoor,” miauwde ze wat klagelijk, waarna ze één van haar voetjes omhoog hield, “Kijk dan hoe zielig!” Ze leunde vervolgens maar wat mopperig tegen Sorrelpool aan, ietwat beledigd snuffend. “Uiteindelijk word ik sterker dan je! Daar ga ik hard mijn best voor doen!”
Sorrelpool
Member
- 86 Actief Who is the biggest fool of them all? Must be the girl who couldn't stop crying. Or maybe it's the girl who kept on trying.
Sorrelpool keek haar kleine meisje tevreden aan. Het was altijd haar lichtpuntje geweest. Ze had haar nooit weg gewenst. Ze was haar cadeautje, haar geschenk van StarClan. En ondanks alles, was ze altijd goed voor haar geweest. En kijk eens tot wat een prachtige poes ze was geworden. Ze grinnikte dan ook vermaakt toen ze haar pootje liet zien en Pathergrowl een slavendrijver noemde. Ze staarde naar haar voetzool. ‘Oh ja, ik zie het,’ miauwde ze ernstig. ‘Ik zie bíjna je botten!’ miauwde ze grinnikend. Maar toen ze tegen haar aanviel liet ze snorrend haar kopje tegen haar vallen. Ze gaf haar een lik over haar kop toen ze bromde dat ze sterker zou worden. ‘Daar twijfel ik geen seconde aan, meisje,’ miauwde ze liefdevol. Natuurlijk zou ze beter worden dan haar. Dat moest wel. Daar hoopte ze vurig op.
Onderwerp: Hold my girl 
di 15 okt 2019 - 22:05
