Mentor and Apprentice - Juicebubble

“A moment later the boy whispered, "I don't think
you're ugly." "Shhhh!" the girl hissed. But hidden by
the deep shadows of the cupboard, she smiled”

Met hoe Icecream op haar gereageerd had, zijn naam eer aan doende, wist ze het zeker. Ze had geen mentor. Hij zou haar niet gaan trainen. Maar ze heette wel paw. Ze was apprentice.. dus next best thing.. dr eigen mentor zoeken! Haar blauwe ogen staarde het kamp rond. De meeste apprentices hadden hun eerste training al opgepakt zelfs haar littermates hadden haar eigenlijk achtergelaten. Maar toen vielen haar ogen op de flamepoint dochter van hun leider. Juicebubble! Zij was super cool toch! Een grijns gleed over haar lippen. Wat nieuwe hoop borrelend in haar borst. De ene flamepoint inwisselen voor de ander. Niemand zou herinneren dat zij eigenlijk met stomme Icecream moest trainen als Juicebubble haar wou trainen. En die was nog veel meer ervaren ook! Plan gemaakt en trots van zichzelf hupte ze op de warrior af. Een brede grijns op haar lippen. Mama had niets gezegd, maar dat betekende ook dat mama haar niet tegensprak! "Mevrouw Juicebubble?" Vroeg ze haar stem duidelijk en geen trilling in te vinden. Ha dat deed ze goed. "Zou u mij willen trainen? Icecream heeft het te druk en u bent zoveel cooler en beter!" Ze hielt haar hoofdje schuin, een brede grijns op haar lippen terwijl ze de aarde onder haar pootjes zachtjes masseerde. Het enige teken van haar lichte nerveusiteit voor de warrior's afwijzing.

In the end, maybe love just meant longing
for something impossibly bright and forever out of reach.