We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Jamie 239 Actief “She made broken look beautiful
and strong look invincible.
She walked with the Universe
on her shoulders and made it
look like a pair of wings.”
Abysshowl had zich een weg gebaand naar buiten, het territorium in. En vrijwel het enige gebied wat ze kende. Tweemaal was ze buiten dit gebied gekomen, toen ze tegen haar wil was meegenomen als een apprentice en tijdens de reis naar de bergen. Sinds ze weer thuis was gekeerd had ze nooit de behoefte gevoeld om buiten de gemarkeerde grenzen te treden. Alles wat ze nodig had was binnen die onzichtbare muren. En hoewel er geen regel was over je gebied verlaten was het wel een onbesproken feit dat je niks buiten Windclan te zoeken hebt. Toch voelde het dwalen in zekere zin fijn. Hoewel je het liefste liep met een doel konden op sommige momenten het lopen zelf het doel worden. Het maakte haar gedachtes redelijk leeg en zorgde ervoor dat ze alles op een rij kon zien. Haar dochter was apprentice geworden en begon een weg te leiden naar haar eigen toekomst. Ze voelde trots en geluk over dit feit, maar ze maakte zich ook zorgen. Wat had zij allemaal al niet meegemaakt toen ze de leeftijd was die haar dochter nu had bereikt? Maar haar kind was sterk, zoals zijzelf ook was. Dus ze had er vertrouwen in. Aan de andere kant was het alsof haar nut weer was ontnomen, en haar lichaam deed zeer nu het moederlijke eruit groeide. Uiteindelijk legde haar ze haar vermoeide lichaam neer op haar favoriete plek in het gebied, de warme steen boven aan een heuvel, waardoor ze alles in de gaten kon houden. Ze zuchtte tevreden terwijl ze voelde hoe de warmte haar klachten ontnam en hoe de druk ook de pijn wat weghaalde. Veel remediën kon je instinctief vinden, maar nu was ze blij geweest met dit idee. Ze tuurde met haar blauwe oog rond het gebied en zwaaide even met haar halve staart, pas toen ze beweging zag in het gras sprak ze op. "Wat moet dat hier?" Klonk er streng en duidelijk uit haar, merkbaar met haar normale lage hoeveelheid tolerantie.
Onderwerp: It's been dark 
zo 16 feb 2020 - 14:11
