Paying you a visit

De verbazing was duidelijk te zien op het gezicht van zijn vriendin. Vlak daarna vertelde ze hem met een lachje dat zij Settleddust ook kende. Wauw, het was echt een kleine wereld aan het worden. Hij kon niet anders dan het eens zijn met haar woorden echter, want zijn eerste ontmoeting met de Shadowclanner was hij ook bang geweest. “Tja, hij was die keer wel een beetje onaardig, maar ik denk dat dat kwam omdat hij het gewoon geen leuke grap vond. Zeker niet omdat degene die ons in de maling had genomen echt nog maar net apprentice was toen,” Vertelde hij met een schouderophaal. Tja, het was nu allemaal weer goed, dus veel problemen had het niet opgeleverd.

Misschien zou ze het hem ooit nog wel vertellen, dat ze Settleddust uit de boom had moeten helpen. Maar dat zou ze later wel zien. Oei, in bomen klimmen, dat had ze wel gemist. Ze kon niet wachten tot ze dat weer kon doen, maar ze wachtte met veel geduld. Het was iets om naar uit te kijken, maar ze zou deze tijd ook voor geen miljoen prooien willen versnellen. Ardentheart vertelde toen dat de kater een beetje onaardig was geweest, maar dat dat waarschijnlijk kwam door de grap. Silver glimlachte. 'Nou, bij mij was hij niet onaardig hoor. Ik vind hem juist erg aardig,' knikte ze. 'Maar zo'n grap kan natuurlijk anders uitpakken dan je denkt,' grinnikte ze zachtjes.

Ardentheart vertelde dat Settleddust de twee keer eerder ook aardig was geweest. Zoveel had ze hem nog niet ontmoet, maar dat maakte niet uit natuurlijk. Silver knikte instemmend. Settled was over het algemeen sowieso wel een aardige kater, dus dat zat wel goed. 'Maar, jij hebt hem dus ook ontmoet?' vroeg hij. Silver glimlachte en een zachte grinnik verliet haar bekje. 'Jaa, toen we beiden nog Apprentices waren,' begon ze te vertellen. 'We ontmoette op Fourtrees, hij was in één van de eiken geklommen. Eerlijk gezegd wil ik daar nog steeds eens op klimmen.'

_{'Jij liever dan ik,' vertelde hij haar waardoor ze lichtjes grinnikte en knikte. Dat antwoord kreeg ze wel vaker. Wie weet dat ze ooit nog iemand vond om mee samen te klimmen, maar goed. In haar eentje zou ook wel tof zijn. Misschien dat ze Olive een keer zo ver kon krijgen, maar wie weet. 'Was hij toevallig ook uit de boom gevallen? Want dat maakt dan twee Shadowclanners diet uit bomen vallen op fourtrees,' grinnikte Ardent. Silver keek hem aan voor ze ook grinnikte. 'Ik denk dat we wel kunnen veronderstellen dat ShadowClanners geen beste klimmers zijn dan,' miauwde ze. 'Maar nee, hij zat vast bovenin, dus ik heb hem eruit geholpen.'}

Het was fijn om zo'n luchtig gesprek te houden, maar het liet de tijd ook vliegen. Buiten begon het al te schemeren. Tijd om zelf nog gauw wat te gaan eten en dan zijn nest in te duiken voor een nieuwe, drukke dag de volgende morgen. "Tja, ze hebben ook niet echt bomen waarin ze kunnen oefenen als ons," zei hij met een schouderophaal. Zij hadden genoeg takken als opzetjes waarmee ze konden leren op een rustig tempo tot het lukte. In Shadowclan hadden ze alleen maar de dennen staan. Daar viel niet echt in te klimmen. Niet zo goed als op het Thunderclan territorium dan. "Maar ik denk dat ik je weer met rust ga laten, het moet vast vermoeiend zijn om drie kittens op te voeden. Geen twijfel mogelijk dat ze net zulke druktemakertjes met oneindige energie zijn, net zoals jou Silver," vertelde hij haar met een plagende glimlach.

<sub>'Tja, ze hebben ook niet echt bomen waarin ze kunnen oefenen als ons,' zei hij en Silver knikte daarmee instemmend. Daar kon ze moeilijk niet mee eens zijn, al hadden dennen ook wel takjes. Maar die waren meestal niet groot, breed of stevig genoeg om echt goed te leren. Daar moest je echt recht omhoog, in ThunderClan ging je van tak naar tak. Silver moest ook wel toegeven dat ze het waarschijnlijk ook niet vol zou kunnen houden om alleen maar rechtop te gaan, zonder een beetje rust. Hoewel ze het super leuk vond om nog door te kletsen, was het inderdaad laat aan het worden, zoals Ardentheart al soepel aangaf. Ze grinnikte en knikte. 'Vermoeiend, maar ook wel leuk hoor,' grijnsde ze. Ze was gelukkig niet alleen. Stel je voor. Maar gelukkig had ze ook geen hele drukke kinderen. De drukste was Eggpaw, en dat viel ook allemaal wel mee. Ze knikte haar vriend glimlachend gedag voor ze zich weer over haar kleintjes ontfermde.

Topic uit</sub>

Hij glimlachte nog bij de laatste woorden van Silverwish. Maar het was een halfhartige glimlach. Hij zou het ook ooit willen meemaken, een gezin starten, maar met Dewberry zou hij dat niet kunnen doen. Hij wist ook wel dat hij dom bezig was en het eigenlijk zou moeten afkappen, maar die gedachte alleen deed hem al pijn aan het hart. Hij draaide zich met een lichte zucht om en liep de den uit. Het was misschien maar tijd om gewoon ook zelf zijn nest in te duiken; warrior zijn bleef hard werk. Hij liep rustig de open plek over en dook de warrior's den in. Het duurde zeker niet lang voordat hij zijn nest had gevonden, er in neer was geploft en in slaap was beland.


Yess, topic uit