weeeeee!

Kou was verschrikkelijk hoor, daar niet van. Het maakte haar spieren moe en zorgde ervoor dat ze weer de hele tijd zo verkouden was en moest hoesten. Alleen wanneer alles slecht leek, moest je nog ergens een lichtpuntje zoeken, toch? Dus dat Rookpaw en dat had ze gevonden hier, bij de lily pool. Het had nog niet gesneeuw, maar kennelijk wel gevroren. Nog vaag kon ze herinneren dat ze op het ijs had gestaan als kitten, maar nu was ze veel groter. Voorzichtig ging ze op het ijs staan en merkte al snel dat het glibberig was. Na wat heen en weer gewaggel had ze het een beetje door en gleed al joelend van plezier over het ijs. "Wooo!!!"

&Eerste post Lilypaw

Ze had gehoord dat de lily pool bevroren was en ze was er eigenlijk wel nieuwsgieirg naar geworden hoe dat eruit zou zien. Misschien zou ze zelfs er even op kunnen staan om te zien hoe het nou eigenlijk voelde. Toch zodra ze er aankwam bleek al snel dat ze niet de enige met dit idee was, want Rookpaw gleed al over het ijs heen. Ze versnelde haar pas iets tot ze aan de rand van het ijs stond. Voor een moment bleef ze daar wat onzeker staan en keek ze naar de oudere apprentice. "Weet je zeker dat dit veilig is?" Het was het enige dat ze tegen de apprentice gezegd had, maar meer hoefde ook niet gezegd te worden als ze eerlijk was.

Het was koud maar bovenalles glibberig aan haar pootjes en Rookpaw had de tijd van haar leven. Jolig krabbelde ze over het ijs, niet al te sierlijk maar met een grote glimlach op haar gelaat geplakt. Haar kleine nageltjes hadden weinig grip, maar langzaamaan begon ze iets meer te snappen hoe ze niet constant op haar snoet moest vallen. Het was toen dat ze zag dat er een toeschouwer stond, genaamd Lilypaw. "Weet je zeker dat dit veilig is?" tja. Daar zei je haar wat. "Uh... Nee?" pff, zo diep was het hier ook weer niet. Hoopte ze. "Maar het is wel leuk! Komop, je moet het proberen,"  vrolijk - en bijna, bijna sierlijk- zoefde ze weer over het ijs heen.

Veilig was het mogelijk niet, maar het zag er inderdaad wel leuk uit, dat moest ze Rookpaw nageven. "Het ziet er inderdaad leuk uit." Sprak ze met een kleine glimlach en zette haar eerste pootje voorzichtig op het ijs. Ze voelde het iets wegglijden, waardoor ze haar nagels uitklapte, maar de andere poten volgden al snel. Alleen nu ze wat gammel op het ijs stond had ze geen idee of ze ook verder wilde gaan en hoe ze dat zou moeten doen. "En nu?" Vroeg ze dan ook ietwat onzeker aan de ander.

Tuurlijk zag het er leuk uit, dat was het ook! Rookpaw keek met glinsterende oogjes toe hoe Lilypaw voorzichtig op het ijs stapte, pootje voor pootje. Ze bleef opletten, om de andere apprentice mogelijk op te vangen als ze onderuit ging. Maar tot nu toe ging het goed! "En nu?" Rookpaw kon het niet laten om in lachen uit te barsten terwijl ze Lilypaw daar zo gammel zag staan, karma was dat ze bijna zelf door het lachen onderuit ging. "Kijk, als je alleen je nagels aan je achterpoten uit klapt en je dan jezelf vooruit duwt, ga je heel snel!" ze besloot het even te demonstreren, waarbij ze joelend over het ijs heel gleed en pas aan het einde toch een beetje haar evenwicht verloor en met haar kont op het ijs plofte. Opnieuw lachte ze. "En probeer niet te vallen!"

Ze keek wat bedenkelijk naar hoe de andere apprentice het deed. Alleen de nagels op haar achterpoten gebruiken? Ze klapte die nagels voorzichtig uit, terwijl ze die van haar voorpoten ingetrokken hield. De ander deed voor hoe het moest, ook al leek het op een moment dat ze bijna zou vallen. Ze zette zich voorzichtig af met haar achterpoten en gleed zo een stukje over het ijs heen. Het ging nog wat wankel, maar ze wist haar balans te houden. Rustig gaf ze nog een paar slagen en al snel gleed ze steeds sneller over het ijs. Dit was toch wel leuk aan het worden! "Dit is best leuk!" Sprak ze dan ook uit, terwijl ze nog een slag deed.