New is good, because old ended in death

Misschien zou ze in de nursery, of hoe het hier ook heette, moeten blijven als ze niet wilde opvallen. Maar het was daar doodsaai en het was niet alsof ze veel had met de andere kittens; ze dachten beter als haar te zijn omdat ze uit Riverclan kwam of ze waren gewoon bijna net zo irritant als Aegir. Veel plezier had ze dus niet daar met die stomme pluizenballen.
Dat was dan ook een dingetje, het feit dat ze van Riverclan af kwam. Aegir mocht misschien te dom zijn om het op te merken, maar niemand kende hen hier bij hun naam. Nee, ze werd altijd gecategoriseerd als 'een van die Riverclan kittens' of iets in die trent. Eerst had dat haar niet uitgemaakt, maar nu was ze hier al een tijdje en ze zouden haar naam nu onderhand wel moeten weten. Het feit dat ze een uitverkorene van Starclan was en dat ze ook de beste kitten in dit stomme kamp was zou daar genoeg voor moeten zijn. Niet dat Starclan haar ergens voor nodig had nu, maar het bewees wel wat ze altijd al had geweten; zij was beter dan de kittens in Riverclan en beter als de kittens hier. En toch werdt ze als dom en zwak gezien, iets waar ze het totaal niet mee eens was.
Ze kon de verhalen van Brat aanhoren, ze had misschien teruggedeinst van Vallon toen hij haar tegen de grond sprong, maar ze ontweek de katten hier niet. Ze sprong niet gelijk tot de conclusie dat iedereen hier tegen haar loog. Lethal had niet tegen haar gelogen en wat ze hier werd verteld was zo vergezocht om niet waar te zijn.
Maar dat deed allemaal niets voor het simpele feit dat ze midden in het kamp zat, weg van alle stomme kittens, maar nog steeds niets te doen. Ook was ze niet in de beste bui om daar zo stil te blijven zitten. Niet dat ze ooit geduldig was geweest, maar de pootjes van het calico poesje jeukten om iets te gaan doen. Dus toen haar oogjes op de rug van een she-cat vielen met een staart zo voor het grijpen, sprong ze op haar pootjes. Zo stil mogelijk, wat nog redelijk moeilijk was zonder enige training, sloop ze op de staart van de kattin af en toen ze het dichtbij genoeg vond, sprong ze er op af. Normaal zou ze niet zomaar iemand speels aanvallen, maar Skadi had zich al dagen lopen vervelen. Het liefste zou ze al zovast beginnen met trainen maar dat kon niet en ze werdt de muren van dit kamp, als je het muren kon noemen, ook helemaal zat.

Ara eerst