Together we run



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 Together we run

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Together we run   Together we run Icon_minitimema 18 nov 2019 - 14:09

Hij was geschrokken wakker geworden die avond nadat StarClan hem had bezocht. En nu een dag later snapte hij er nog steeds vrij weinig van wat hem was overkomen. Hij wilde Routnose niet nog meer beladen, want deze reis was ook al heel erg wat en iedereen keek een beetje naar Routnose om hen te leiden. Maar dat haalde het niet weg dat hij nog steeds verward was. Was het wel echt StarClan geweest? Of een droom? Maar hij had in zijn hele leven nog nooit gehad dat hij geuren kon ruiken en zo goed het gras onder zijn poten kon voelen. Het had allemaal zo echt gevoeld, zoiets had hij nog nooit eerder meegemaakt. En dan nog de woorden van Everkit, zijn oom die hij nooit had mogen leren kennen. Hij had nog nooit over de kater gehoord, dus hij wist niet zeker of het echt zijn oom was of dat het gewoon.. ja, een verzinsel was van zijn hersenen. Hij was dan ook anders dan normaal, wat stiller. Meer in gedachten verzonken, minder alert. Hij wist dat dit geen goede zaak was, vooral omdat ze Hazelpaw aan het zoeken waren. Hij hoorde nu juist heel erg actief mee te zoeken. Maar hij kon het niet helpen dat zijn gedachten steeds terug gingen naar zijn droom met StarClan. Hij zuchtte even zachtjes, hij was moe. Al dat nadenken beïnvloedde ook nog eens zijn slaap die hij zo hard nodig had bij deze lange reis. Hij moest antwoorden hebben, die kon hij niet krijgen als hij ze voor zichzelf hield. Hij kon er niet over praten met zijn moeder, daar had hij nu ruzie mee en ze zou hem toch niet begrijpen. Lavenderstorm was op dit moment zijn mentor maar die zou het ook niet begrijpen, want die had het zelf waarschijnlijk ook nooit meegemaakt. Routnose kon samen dromen met StarClan, wat betekende dat zij hem kon vertellen of wat hij had meegemaakt echt StarClan was geweest, of iets compleet anders. Hij kon niet wachten tot ze thuis waren, want dit ging allemaal ten kosten van zijn alertheid. Dus zo'n gesprek zou hem misschien wel goed doen, ondanks dat hij Routnose misschien ermee lastig zou vallen. Als het één of andere rare droom was geweest had hij wel haar tijd verspilt.. maar dan wist hij het tenminste wel. Hij haalde diep adem, waarna hij zijn keuze maakte. Hij zou met Routnose erover praten. Hij liep rustig, maar ietwat onzeker naar de poes, niet zeker hoe hij dit moest opbrengen, maar hij wist in ieder geval dat hij niet zomaar gehoord wilde horen door iedereen. "Uhm.. Routnose?" vroeg hij dan ook ietwat onzeker, terwijl hij iets met zijn oortjes draaide. "Kan ik met je praten?" vroeg hij even terwijl hij zijn onzekere blauwe oogjes op haar had gericht. Oh, dat was misschien wel heel erg vaag. "Privé.. het liefste." sprak hij vervolgens terwijl hij onzeker een keer met zijn staart sloeg. Hij wist niet hoe hij het anders het beste kon gaan omschrijven zonder al teveel weg te geven. Hij wist ook niet hoeveel hij mocht vertellen van alles wat hij gehoord had, maar hij kon delen vast wel vertellen toch?
Alleen Routnose!
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimema 18 nov 2019 - 15:07

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

De sfeer onderling bleef wat gespannen. Routnose deed haar best om iedereen nog een beetje vrolijk te houden, maar de breuk tussen Amberstorm en diens zoon Falconpaw hing telkens tussen hen in. Bovendien werd ook Routnose moe, het reizen eiste diens tol en de waarheid was dat ze nog lang niet de oude was. Dierbaren verliezen sneed zo ontzettend diep, en daarom was ze des te meer gedreven om er voor te zorgen dat Hazelpaw niet verloren zou worden. Enkel waren de laatste dagen voor Leaffall grimmig en koud, en de regen miezerde gestaag op hen neer. Routnose zuchtte en likte haar vacht droog. De avond zou spoedig vallen en de wind was opgestegen, waardoor ze besloten hadden om de nacht door te brengen in een kleine inham die ze gevonden hadden. De poes geeuwde en wilde zich net neerleggen om te slapen toen Falconpaw naar haar toe kwam. "Uhm.. Routnose? Kan ik met je praten?" vroeg hij haar, onzeker met zijn oortjes draaiend. Routnose keek hem ietwat bezorgd aan en knikte. Het was haar wel opgevallen dat hij de afgelopen dag wat afwezig had geleken, maar ze had dat afgeschreven op vermoeidheid. "Privé.. het liefste." oké, dat maakte haar niet minder bezorgd. "Oh, ehm, ja natuurlijk Falconpaw," sprak ze en tikte kort vriendelijk met haar neus tegen zijn wang, waarna ze zich tot hun andere twee metgezellen richtte. "Falconpaw en ik gaan nog heel eventjes onze poten strekken," sprak ze vriendelijk en wenkte de kater om met haar mee te lopen. Toen ze buiten gehoorsafstand waren draaide ze zich naar hem om, haar blik duidelijk bezorgd. "Is alles oké?"
Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimema 18 nov 2019 - 15:27

De reis was zwaar voor iedereen, dat wist hij zelf ook wel en misschien was hij dan wel wat egoïstisch dat hij dit weer op iemand anders moest leggen, maar op dit moment zag hij geen andere uitweg voor zichzelf. Hij moest die focus weer krijgen en dat ging niet als hij constant zat te peinzen over of dit nou iets van StarClan was of niet. Hij wist dat hij Routnose ging storen, iedereen was moe. Het hielp bepaald niet als hij heel eerlijk was en het liet hem schuldig voelen. Hij hoopte alleen maar dat het echt zo was en dat hij niet hun tijd voor niks zou gaan verspillen. Toen hij aan haar vroeg of ze konden praten kwam er ook meteen een bezorgde blik in de ogen van de poes, maar ze knikte. Ze konden praten, mooi. Dat was al een hele opluchting voor hem. Als ze moesten wachten tot ze terug waren in WindClan zou dat veel te lang zijn voor zijn arme hoofd. Dat zou hij niet volhouden, dat wist hij nu al. Toen hij vervolgde dat hij het liefste privé wilde praten wist hij dat hij de poes alleen maar meer zorgen kon opleveren, maar dit leek hem geen woorden die iedereen zomaar mocht horen. Als er een reden was waarom StarClan tegen hem had gesproken, dan moest hij daar alleen over spreken met katten die er ook kennis van hadden. "Oh, ehm, ja natuurlijk Falconpaw," klonk er van haar af, waarna ze vriendelijk haar neusje kort tegen zijn wang aan drukte en hij zachtjes glimlachte. "Falconpaw en ik gaan nog heel eventjes onze poten strekken," Sprak Routnose, gericht op Lavenderstorm en Amberstorm. Hij glimlachte even naar de twee andere katten, om het niet zo achterdochtig te maken was dan zijn redenatie daarachter. Hij wilde niet hebben dat ze hen ging achtervolgen omdat ze al dachten dat er iets achter zou gaan zitten. Routnose wenkte hem mee en hij wachtte geen moment om met haar mee te lopen. Hij wist nog steeds niet goed hoe hij het precies moest vertellen aan haar, hoe deden ze dat meestal? Toen ze ver genoeg waren dat de andere twee katten hen niet konden horen draaide Routnose zich naar hem toe, overduidelijk bezorgd. Hij snapte het wel, hij was compleet niet zichzelf op dit moment. "Is alles oké?" klonk er van haar af, waarop Falcon even slikte. Fysiek wel, hij was moe maar niks wat hij niet gewend was. "Ik... heb een droom gehad." sprak hij zachtjes, alsof hij bang was dat alsnog iemand het zou gaan horen, want het klonk gek, hoe gek was het dat hij, een doodnormale windclan apprentice, moest gaan zeggen dat hij StarClan had gezien? "Of.. naja, ik weet niet of je het een droom moet noemen..." sprak hij terwijl hij onzeker met zijn oren draaide. Hij slikte even en keek naar zijn poten, die de grond onder hem aan het kneden was. Hoe moest je het ooit beschrijven? "Ik... Ik denk dat ik StarClan heb gezien en gesproken, Routnose." sprak hij zachtjes, waarna hij onzeker naar de poes keek. Hij wist echt niet wat hij aan moest met deze situatie. Als dit een prophecy was, dan moest dat toch doorgegeven worden aan Routnose? Waarom moest dit aan hem verteld worden?
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimema 18 nov 2019 - 15:48

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

[justify][size=10]Op haar vraag slikte hij enkel. Er kwam geen geruststellend knikje van hem af, waardoor Routnose haar ogen enkel nog bezorgder kwamen te staan en ze hem goed inspecteerde. Hij leek fysiek in orde, of was er iets dat haar ontgaan was? Ondanks alles? "Ik... heb een droom gehad." Oh. Verbaasd knipperde ze een paar keer met haar ogen en keek hem diep aan, waarna ze rustig knikte. "Oké.." moedigde ze hem lichtelijk verbaasd aan verder te vertellen. "Of.. naja, ik weet niet of je het een droom moet noemen..." het was duidelijk dat deze droom hem dwars zat. Ach, die arme jongen ook. Ze kon zich indenken dat de koude, korte nachten onderbroken werden door dromen van zijn zusje, niet? Zij had ook vaak nachtmerries over de dingen waar ze zich zorgen over maakte. Enkel bleek dit niet het geval te zijn. "Ik... Ik denk dat ik StarClan heb gezien en gesproken, Routnose." zijn stem was zacht en werd bijna overstemd door de regen die buiten viel. Routnose kon de verwarring niet uit haar ogen werken toen hij haar onzeker aan keek. De poes schudde kort haar kop en gunde hem een geruststellende glimlach. "Waarom denk je dat Falconpaw? Wil je mij precies vertellen wat je hebt gedroomd?" ze wenkte hem met haar staart om naast haar te komen zitten. Ze hadden tijd. Het leek haar stug dat hij Starclan had gezien, de katten in de hemel daalden alleen af naar de dromen van Medicine cats en leaders, enkel bij hoge uitzonderingen toonden ze zich aan anderen. Toch zou ze hem dat niet vertellen, immers was het duidelijk dat hij zich zorgen maakte, en daar zou ze altijd naar luisteren. Hoe vreemd dan ook.
Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimema 18 nov 2019 - 16:14

Routnose leek echt heel erg bezorgd om hem te zijn en dat liet hem alleen nog maar schuldiger voelen, want hij wilde niet dat alles helemaal op zijn kop werd gezet door een of andere droom. Maar hij moest er dus echt heel erg over praten. Hij had zich niet zo gevoeld als hij dacht dat het niet echt was geweest. Hoe moest je hierover praten? Hij was zelf ook zo erg in de war maar het voelde zo echt, net zo echt als hij hier stond. En dit was ook geen droom. Dat wist hij zeker. Toen hij sprak dat hij dacht StarClan te hebben gezien en gesproken, was de verwarring overduidelijk te zien bij Routnose. Hij had dezelfde verwarring, hij snapte de verwarring. De poes schudde vervolgens kort haar kop, waarna er een geruststellende glimlach op haar gezicht verscheen. Hij vond het fijn, want het betekende dat hij alles aan haar kon vertellen. Het was niet meteen van het kan niet. "Waarom denk je dat Falconpaw? Wil je mij precies vertellen wat je hebt gedroomd?" Ze wenkte hem daarna meteen met haar staart om naast haar te komen te zitten. Hij liep naar haar toe en ging naast haar zitten, waarna hij zachtjes zuchtte. "Het begon toen het voelde.. alsof ik ergens naar toe werd geleid. Het was... warm. En er was een geur, ik zou niet precies weten wat het was, maar het was kalmerend." sprak hij zachtjes tegen de poes. Wetende dat ze hem niet zou uitlachen, dat dit geen grapje was. "Er was een kitten.. Hij stelde zichzelf voor als Everkit, de broer van Amberstorm." Vervolgde hij rustig, de kitten voor de geest halende. Hij was moeilijk om te vergeten, zoals de hele droom iets was wat hij niet vergat. "Mama kwam ook in beeld, onder mijn poten, terwijl ze daar lag te slapen op precies dezelfde plek twee dagen geleden. De hele vacht van de kitten was bestrooid met sterren en een grote roofvogel was boven ons aan het cirkelen." sprak hij waarna hij weer naar zijn poten keek. "Everkit vertelde me dat er iets stond te gebeuren waardoor mijn hele leven zou gaan veranderen, zolang ik bereid was om het pad van StarClan te volgen." Hij slikte even en draaide even onzeker met zijn oortjes en sloot zijn ogen. Hij vond het echt heel erg moeilijk, het was zo'n groot raadsel dat hij het niet kon ontrafelen. "Een hagedis was er ook, die rende onder de poten door van mij en Everkit." sprak hij, waarna de woorden van de kitten door zijn hoofd raasden. Het was net een spreuk wat keer op keer werd herhaald in zijn hoofd. "When the tears of the lizard fade away, the falcon makes his dive." sprak hij zachtjes terwijl hij voorzichtig naar Routnose op keek. "Dat is wat hij me vertelde, waarna de valk de hagedis pakte." Het laatste wat Everkit hem vertelde was over wijsheid en dat hij deze kracht mee moest nemen, maar dat leken meer persoonlijke woorden voor hem te zijn dan woorden voor Routnose. "Daarna werd het donker. De sterren in de vacht werden duidelijker.. en daarna streek hij langs mijn vacht en voelde het net alsof ik naar beneden werd geleid. Toen werd ik wakker." sprak hij zachtjes, waarna hij even slikte en zijn oren wat naar achteren vouwde. Hij snapte er echt totaal niks meer van, zelfs terwijl hij dit opnieuw vertelde. "Alles voelde zo echt, Routnose. Net zo echt als ik hier sta.. Ik snap het niet." sprak hij terwijl hij met hulpeloze ogen naar de medicine cat keek.
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimedo 21 nov 2019 - 1:37

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Als er iets was wat ze geleerd had, was het wel luisteren. Het zou je nog verbazen hoe weinig katten dat daadwerkelijk konden, omdat je zo snel alweer je eigen zegje er tussen wilde proppen. Alleen katten uit laten praten en gewoon luisteren was cruciaal in the end. Daarom ook luisterde ze geduldig naar Falconpaw zijn woorden, ookal was ze er al vanuit gegaan dat het niet de sterren waren die in zijn droom waren neergedaald. Toch, naarmate hij verder sprak kwam er een grotere frons op haar gelaat. Immers liet het haar twijfelen, want alle sensaties en de woorden die hij vertelde kwamen precies overeen met de ervaring die Starclan met zich mee bracht. De poes slikte en keek verward weg, haar gedachtes warrig opzoek naar de naam van Amberstorm haar broertje. Ze was zelf toen ook nog erg jong geweest, maar de naam Everkit klonk bekend. Zou het..? Haar ogen gleden af naar de blauwe van Falconpaw, troebel van gedachtes. Want als dit inderdaad Starclan was die tegen hem had gesproken - en dat begon ze steeds meer te denken - dan waren er enkele problemen. Ten eerste begreep ze niet waarom ze tot Falconpaw spraken en niet haar over Lizardpath, en ten tweede waren het zijn woorden die door haar kop bleven gonzen. When the tears of the lizard fade away, the falcon makes his dive. Om eerlijk te zijn, maakte het haar heel erg bang. De valk leek te verwijzen naar Falconpaw, dat was een connectie die niet lastig te leggen was, maar... Was Lizardpath dan de hagedis die genoemd werd? Een beeld van een valk die Lizardpath verscheurde doemde op haar kop, maar ze zag geen kwaad in de ogen van de jonge kat. Oh Starclan, waarom spraken ze ook enkel in raadsels? "Ehm..." ze schudde haar kop en haalde even diep adem om haar gedachtes juist te verwoorden. "Bedankt dat je het me verteld hebt, Falcon," sprak ze hem met een glimlach toe, en ze meende haar woorden ook echt. "Ik kan het niet met zekerheid zeggen. Het kan ook dat je simpelweg wat onrustig slaapt vanwege de reis, niet? Maar... Het klinkt verdomd veel als Starclan," ze knarste kort met haar tanden. "Ik... Weet niet zeer wat het betekend, als het Starclan is. Dat kan ik je nu nog niet zeggen, maar als het echt een boodschap van de sterren is, zal het vanzelf duidelijk worden," haar hart voelde koud aan, want ze vreesde voor haar vriendin en mentor. "Heb je vaker van dit soort dromen gehad?"
Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimedo 21 nov 2019 - 20:20

Hij had zich nooit zo onzeker gevoeld over iets, maar hoe kon hij over iets oordelen waar hij nog nooit ervaring mee had gehad? Hij wist niet hoe het voelde in StarClan, hoe alles werkte. Als hij dat wist dan kon hij met zekerheid zeggen dat het StarClan was ja of nee. Dus hij moest hulp vragen aan de enige persoon die hem kon helpen en dat was Routnose. Want Routnose had contact gehad met Starclan, die kon hem helpen met achterhalen wat hij had gedroomd echt of nep was. Hij wist ook niet wat hij moest verwachten, maar de frons op de kop van de poes was wel zichtbaar. Vond zij het ook moeilijk? Misschien wist zij het dus ook niet... "Ehm..." klonk er van haar af, waarna ze haar kopje even schudde. Alsof ze even de gedachtes die ze had uit haar hoofd moest schudden zodat ze weer verder kon met nadenken. "Bedankt dat je het me verteld hebt, Falcon," sprak ze met een glimlach tegen hem, waarop hij zelf ook zachtjes begon te glimlachen, maar nog steeds de onzekerheid was te lezen in zijn lichaam. Want wat betekende het nou? "Ik kan het niet met zekerheid zeggen. Het kan ook dat je simpelweg wat onrustig slaapt vanwege de reis, niet? Maar... Het klinkt verdomd veel als Starclan," Hij slikte even. Maar als het StarClan was... Waarom moesten ze dan meet hem praten? Waarom konden ze dit dan niet gewoon aan Routnose of Lizardpath melden? Wat was zijn hele invloed op dit hele tafereel? Hij slikte even en knikte langzaam, begrijpend. "Ik... Weet niet zeer wat het betekend, als het Starclan is. Dan kan ik je nu nog niet zeggen, maar als het echt een boodschap van de sterren is, zal het vanzelf duidelijk worden," klonk er van Routnose af en hij was blij dat ze zo wijs was als dat ze nu sprak. Hij knikte even, er was dus niks anders dan afwachten. Hij drukte zijn zij wat meer tegen Routnose aan en leunde met zijn kopje op haar schouder met zijn wang. "Heb je vaker van dit soort dromen gehad?" Was het maar zo geweest, dan had hij het zo kunnen wegstrepen, dan wist hij tenminste dat het aan hem lag en dat dit allemaal nep was geweest. "Nog nooit." sprak hij zachtjes tegen de poes, terwijl zijn ogen gericht waren op recht voor hem. Deze hele reis was vermoeiend, emotioneel en fysiek. "Ik wou dat als het Starclan was ze me hadden verteld hoe het met Hazel ging..." sprak hij zachtjes terwijl hij zijn ogen sloot. Hij miste haar zo erg, hij was nog nooit zo lang weg geweest van zijn zusje. En dan te bedenken dat ze zo ver weg was van alles wat veilig was.. Dat maakte hem gek. Waarom moesten ze zo vaag zijn? Hij wilde gewoon weten of zijn zusje nog leefde. Of ze oké was. Hij wilde zijn familie terug, want dit alles had zijn hele familie uit elkaar gerukt. Hazel was in de bergen en hij was hier terwijl hij dikke ruzie had met zijn moeder. Natuurlijk ging niets zoals het ooit gepland was voor hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimevr 22 nov 2019 - 22:25

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Het katertje leek duidelijk in de knel te zitten met dit alles en Routnose voelde zich schuldig dat ze hem niet verder kon helpen. Zou zij niet dit soort dingen moeten weten? De poes trok wat onzeker met haar oortjes, hopend dat haar onzekerheid niet te veel op hem af zou slaan. Eerlijk maakte ze zich zorgen om Lizardpath, en nu was ze zo ver weg dat ze haar ook niet in de gaten kon houden. Wat als ze zou huilen, zoals de woorden van Everkit vertelden, en zij het niet zou horen? De poes werd uit haar gedachten getrokken toen Falconpaw zijn kop op haar schouder liet rusten. Routnose liet een geruststellend geluidje horen en begon ritmisch zijn kop te likken, zoals een moeder bij haar kits zou doen. "Nog nooit." antwoordde de kater zachtjes, waardoor zijn droom enkel nog maar meer verwarrend werd. "Ik wou dat als het Starclan was ze me hadden verteld hoe het met Hazel ging..." de blik in haar ogen werd droef en ze legde haar staart bemoedigend langs hem heen, wensend dat ze meer voor het katertje kon doen. "Starclan... Werkt soms op vreemde manieren," murmelde ze zachtjes. "Maar we gaan Hazelpaw vinden en terug brengen, een dezer dagen. Dat weet ik zeker," sprak ze met een vluchtige glimlach, al knaagde een soort schuldgevoel aan haar geweten. Immers, kon ze dat wel zeker weten? Voor hetzelfde geld had een roofdier haar eerder gevonden. Oh Starclan, liet haar in orde zijn. "... Is er iets gebeurd tussen jouen Lizardpath, Falconpaw?" voelde ze zich toch gedwongen om te vragen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimeza 23 nov 2019 - 1:25

Hij was zo blij als het allemaal over zou zijn. Dat ze Hazelpaw hadden gehaald, dat ze veilig was en dat ze veilig thuis was. Dat ze deze droom konden vergeten en dat het toch niks zou hebben betekend. Dat het gewoon allemaal één grote grap was. Waarom als het StarClan was zouden ze hem op dat moment aanspreken? Waarom niet als ze terug waren gekomen? Hij slikte even en sloot zijn ogen toen Rout over zijn kopje begon te likken. Was het erg dat hij dit soort dingen miste? Zijn moeder was niet bepaald de kat geweest om dit soort dingen te doen, want hij moest juist sterk zijn. Dus zo'n moederlijke liefde was hij niet gewend om te krijgen, niet zoals andere kittens hadden gekregen. Het was eerder dat Amberstorm vooral het minimale had gedaan. Genoeg voor hen om op te groeien, maar om echt te zeggen dat ze een band met hen ontwikkeld was.. zeker niet waar. Het was immers niet voor niets dat Hazelpaw weg was gegaan. Toen hij over Hazel sprak sloeg Rout haar staart langs hem, wetende dat hij dit soort dingen wel met Rout kon bespreken. Hij kon dit niet meer met zijn moeder bespreken, dat was wel duidelijk uit de ruzie die ze hadden gehad toen bekend werd dat Hazel echt weg was en dat ze moesten gaan zoeken. "Starclan... Werkt soms op vreemde manieren," murmelde ze zachtjes tegen hem, waarop hij even met zijn blauwe ogen langzaam omhoog keek naar de oudere poes, maar wel zijn wang op de poes liet. "Maar we gaan Hazelpaw vinden en terug brengen, een dezer dagen. Dat weet ik zeker," sprak ze, waarop hij langzaam knikte. Hij kon het niet helpen om de afgelopen dagen te denken dat het zijn fout was dat ze weg was gegaan. Hij had niet genoeg gedaan voor haar om te blijven. Hij was niet genoeg geweest om haar te behoeden om naar hun oma te gaan. "... Is er iets gebeurd tussen jou en Lizardpath, Falconpaw?" klonk er echter, waarop hij even bedenkelijk naar de poes keek. Hij had nooit echt gesprekken met haar gevoerd, niet anders dan gewoonlijk. "Niet... niet dat ik weet." sprak hij zachtjes tegen de poes, waarna zijn ogen wat groter waren. "Denk je dat het over Lizardpath en mij gaat..?" vroeg hij voorzichtig aan de poes. Hij wist niet zeker wat het in hield en waarom het dan aan hem werd doorgegeven. Hij zou Lizardpath nooit iets aan doen! Niet expres dan tenminste. Dat kon hij beloven. Hij respecteerde haar net zo veel als dat hij Routnose respecteerde. StarClan had wel over Lizard en Falcon gehad, maar hij had die link niet kunnen leggen, maar goed hij was dan ook best wel overdonderd geweest van alles. Kon StarClan geen beter moment vinden? Want nu waren ze zo druk bezig geweest.. Hij slikte even en keek naar de grond, wat een rotzooi was het ook allemaal.
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimezo 1 dec 2019 - 16:47

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Falcon was een lieve jongen. Ze merkte dat zijn hart op de goede plek zat en genoeg liefde had voor alles en iedereen, waardoor ze niets liever wilde dan hem de hele tijd knuffelen tijdens deze reis. Natuurlijk had ze niet veel te zeggen omdat ze zelf nooit kinderen had gehad, maar ze kon bij de sterren niet snappen hoe Amberstorm zo koud met haar kinderen om kon gaan. Natuurlijk had ze niet het beste voorbeeld gehad van haar eigen ouders, maar had Brindleleaf haar niet 6 maanden lang zoveel liefde gegeven? Of allicht was dat juist ook wel de reden dat het haar des te harder had getroffen toen ze wegging. Routnose zuchtte en gaf nog één lik over de bol van de rossige apprentice terwijl ze bedenkelijk iets opperde. "Niet... niet dat ik weet." sprak hij zachtjes en Routnose had meteen spijt van haar vraag. Straks ging hij nog denken dat ze hem ergens van verdacht had! Oh ze had wel beter moeten weten dat de arme jongen nog meer zorgen te geven. "Denk je dat het over Lizardpath en mij gaat..?" wat twijfelachtig schoten haar oortjes een beetje naar achteren. Eigenlijk mocht ze als Medicine cat nooit met anderen behalve hun leader spreken over prophecies, maar hoe zat het als zij niet de prophecy kreeg, maar een apprentice? "Ik, uhm, ik weet het nog niet Falconpaw," gaf ze eerlijk en wat vermoeid toe, maar de geruststellende glimlach op haar lippen was oprecht. "Maar ik wil dat je je er niet teveel zorgen over gaat maken, oké? Het komt allemaal goed, we gaan eerst je zusje eens ophalen," en met die woorden drukte ze even haar neusje bemoedigend tegen zijn wang. "En als ik meer weet, zal ik het je zeggen,"
Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimezo 1 dec 2019 - 20:01

Hij was blij dat Routnose hem de steun gaf die hij miste in zijn leven, vooral bij deze lange reis. Hij was nog maar een jonge jongen immers, amper een paar manen apprentice. De rest hadden veel ervaring, die hadden zelfs de reis meegemaakt. Dus het was niet zo raar dat het voor hem moeilijk was en dan mentaal en fysiek. Het was vermoeiend en als je moeder je dan ook nog in de kou liet staan, was het al helemaal vermoeiend. Bij Routnose zijn voelde dan ook echt als een verademing, een lichtpunt van deze reis. Met Lavenderstorm was niks mis hoor, maar het was niet dat hij daar even tegen haar aan ging zitten voor steun. Bij Routnose voelde hij zich veilig en voelde hij de liefde die hij normaal van Amberstorm niet zou krijgen. Misschien was dat ook wel logisch als medicine cat van de clan, maar daar buiten zou hij het ook voor haar gevoeld hebben. Met haar karakter was dat ook niet moeilijk, moest hij eerlijk toevoegen. Ze had een zacht karakter, iets dat totaal anders was dan het harde karakter van zijn moeder. De poes gaf hem nog een likje over zijn kop, waarna hij sprak dat hij er niets was gebeurt tussen hem en Lizardpath, tenminste niet wat hij wist. Vervolgens vroeg hij aan haar of ze dacht dat het tussen hem en Lizardpath speelde, waarop haar oortjes wat twijfelachtig naar achteren gingen. Ze wist het ook echt niet, huh? "Ik, uhm, ik weet het nog niet Falconpaw," klonk er van haar af en het speet hem dat hij dit op haar had opgezadeld. Het was toch weer extra druk die hij haar oplegde, maar hij was wel blij dat hij het had verteld aan haar. Ze wist het nog niet, maar dat betekende dat ze het ooit misschien wel wist? "Maar ik wil dat je je er niet teveel zorgen over gaat maken, oké? Het komt allemaal goed, we gaan eerst je zusje eens ophalen," klonk er van de poes af, waarna ze haar neus tegen zijn wang aan drukte en Falcon zachtjes naar haar begon te glimlachen. "En als ik meer weet, zal ik het je zeggen," hij knikte even, begrijpend, waarna hij zijn kopje zachtjes tegen die van Rout aan drukte. "Dankjewel," spinde hij zachtjes tegen de poes. Voor alles, voor het luisteren, voor het steunen, voor het mee gaan met de reis... hij wilde haar gewoon voor alles bedanken. "We gaan Hazel mee naar huis nemen.." sprak hij vervolgens spinnend met een zachte glimlach. Dit gesprek hielp hem daarbij, om daar nog in te geloven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimedi 3 dec 2019 - 1:05

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Om eerlijk te zijn bleven de woorden van Falconpaw door haar kop heen spoken. Ze vond de prophecy maar niets, want het vooruitzicht dat een valk van de hemel zou vallen om haar beste vriendin Lizardpath voor altijd met zich mee te nemen maakte haar hart koud. Ze wist dat Falconpaw nooit iets tegen de medicine cat zou doen, ze kon geen enkel greintje kwaad in zijn blauwe kijkers vinden. Toch nam dat haar zorgen niet weg, maar deze wilde ze niet ook nog op zijn kleine schoudertjes leggen. "Dankjewel," murmelde de apprentice en Routnose snorde zachtjes als antwoord. "We gaan Hazel mee naar huis nemen.." Precies, dat zouden ze doen, daar moesten ze hoop in blijven houden. De jonge medicine cat ademde diep in en sloot kort haar ogen. "Weet je, Falconpaw?" begon ze en keek hem kort met een glimlach op haar gelaat aan. "In de bergen is een heel groot veld vol met prachtige, paarse lavendelbloempjes, die oh zo lekker ruiken," vertelde ze en dacht met een bepaalde melancholie terug aan de tijden dat ze daar met Rousebell en Jayflame doorheen had gelopen. "Het is zo mooi daar...Als we daar zijn, dan ga ik jou en je zusje daarmee naar toe brengen, oké?" probeerde ze hem wat op te beuren, al knaagde wel iets aan haar. Wat als ze Hazelpaw niet zouden vinden?


Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimewo 4 dec 2019 - 1:14

Hij was blij dat hij het nu eindelijk los kon gaan laten, dat hij de woorden kon laten gaan want Routnose had weer gelijk. Ze moesten eerst zijn zusje veilig en wel mee naar huis brengen en daarna kon hij weer gaan peinzen over de woorden van StarClan, als hij er dan nog aan dacht. Want de tribe zou ook een heel avontuur worden, dat wist hij ook wel. Daar zou hij genoeg afleiding krijgen, vooral met zo'n prachtig territorium! Hij sprak dan ook dat ze Hazel mee naar huis zouden nemen. Hij had er weer hoop in, ondanks dat StarClan hem daar geen hint voor hadden gegeven. "Weet je Falconpaw?" begon Routnose, waardoor hij naar haar op keek met zijn grote blauwe ogen. Hm? "In de bergen is een heel groot veld vol met prachtige, paarse lavendelbloempjes, die oh zo lekker ruiken," klonk er van de poes af, waardoor zijn ogen begonnen te glimmen. Dat klonk zo gaaf! Daar wilde hij heen! Het leek hem zo mooi om te zien! "Het is zo mooi daar...Als we daar zijn, dan ga ik jou en je zusje daarmee naar toe brengen, oké?" Een brede glimlach verscheen op zijn kopje, dat klonk geweldig! Samen met Hazel! "Ja! Dat klinkt super leuk!" sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. Hij kon al niet wachten tot ze weer herenigd waren samen. En dan ook nog eens met dit in het vooruitzicht... Dit was geweldig. Hij kon niet wachten. "Het klinkt ook zo mooi..." sprak hij zacht spinnend. Zou Hazel het al gezien hebben? Of dat dan weer niet. Hij hoopte dat ze bij de tribe was en dat ze haar goed behandelde. Anders moest hij ingrijpen... en dat tegen de hele tribe was waarschijnlijk niet het beste idee van hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimedo 12 dec 2019 - 21:32

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

De brede glimlach op zijn gelaat deed haar goed en Routnose snorde zachtjes, terwijl ook zij teruggebracht werd naar die prachtige velden. "Ja! Dat klinkt super leuk!" stemde de jonge kater in en Routnose haar ogen gleden af naar de sterren die inmiddels aan de hemel verschenen waren. "Het klinkt ook zo mooi..." ze knikte zachtjes op zijn woorden. "En dat is het daar ook, je gaat het prachtig vinden," een zachte glimlach kwam op haar snuitje. "De enorme bergen, de prachtige bossen... Het is daar zo ontzettend groot," een geeuw verliet haar bek en ze bemerkte hoe moe ze wel niet was eigenlijk. Daarom ook bewoog ze haar kop naar de jonge kater. "Kom, Falcon, laten we maar eens terug gaan naar de rest, voordat ze zich zorgen gaan maken," stelde ze zachtjes voor.
Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
Together we run SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimeza 14 dec 2019 - 0:08

Hij kon niet wachten om het te zien maar nog minder waar hij op kon wachten was zijn zusje. Het voelde al zo lang geleden sinds hij haar had gezien. Hij loog daar niet over, het voelde als een eeuwigheid. Een eeuwigheid die voor hem wel sneller mocht gaan. "En dat is het daar ook, je gaat het prachtig vinden," klonk er van de poes af, waardoor hij haar enthousiast aan keek met stralende blauwe ogen. Hij kon echt niet wachten. "De enorme bergen, de prachtige bossen... Het is daar zo ontzettend groot," klonk er, waarna een grote geeuw uit de bek van Routnose kwam en hij ook de vermoeidheid voelde in zijn lichaam. Nu een groot deel van zijn zorgen er uit waren kwam de vermoeidheid twee keer zo hard aan. Hij glimlachte naar de poes en knikte even. Hij had er al zoveel over gehoord. "Kom, Falcon, laten we maar eens terug gaan naar de rest, voordat ze zich zorgen gaan maken," klonk er, waarop hij instemmend knikte. Hij drukte nog even zijn kopje tegen de kop van de poes. "Dankjewel, voor alles." sprak hij met een zacht glimlachje tegen de poes, waarna hij zich uitrekte en wachtte tot de poes mee met hem terug zou gaan lopen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
Together we run BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: Together we run   Together we run Icon_minitimevr 20 dec 2019 - 1:16

Together we run D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Op staan kostte meer moeite dan ze had gedacht. Ondanks dat Routnose nog best jong was, was haar lichaam het niet gewend om zulke lange afstanden op zo een hoog tempo af te leggen. Misschien zou ze thuis toch ook af en toe er weer eens opuit moeten gaan om te jagen, maar vaak had ze daar simpelweg geen tijd voor. Ietwat stroef kwam ze dan ook op haar poten en keek de apprentice afwachtend aan. "Dankjewel, voor alles." ze knipperde vriendelijk met haar ogen. "Altijd, Falconpaw," sprak ze warm en gaf hem nog een laatste neusje alvorens samen terug te lopen naar hun reisgenoten en daar in hun geïmproviseerde nesten eindelijk in slaap te vallen.

-Topic uit
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Together we run
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: Other Territory :: Road to the Mountains-
Ga naar: