[Deputy Ceremony] A New Reign

Met een hervonden kracht was Pantherstar samen met zijn dochter begonnen aan de terugweg. Zijn bezoek aan Starclan was niet alleen prachtig, surrealistisch en magisch geweest, maar ook had hij hier de steun gevonden die hij nodig had gehad. Dit betekende niet dat al zijn pijn over was. Nee, het was nog net zo vers aanwezig als vanochtend, toen hij naar de highstones toe gereisd was. Maar het was nu dragelijk. Nu hij een waardig afscheid had kunnen nemen van zijn leider, en hij de kracht had gekregen van zijn voorvaderen, zijn geloof. Hij voelde het steentje van Ravenfall op zijn borstkas tikken met iedere stap die hij zette. Zo droeg hij Starclan altijd bij zich, dicht tegen zijn hart.

Hij kwam het kamp binnen, en meteen sloeg er een golf over hem heen. Een golf van rouw, een golf van verdriet. Bovendien werd hij hierdoor herinnerd aan een moeilijke keuze die hij binnenkort zou moeten maken. Één waarvan hij nog niet wist hoe hij deze zou moeten maken, wat goed was. Maar eerst, eerst moest hij iets doen waar iedereen op aan het wachten was. De leider sprong op zijn nieuwe den.

"Katten van Riverclan," begon hij, waarna hij wachtte tot iedereen zich verzameld had. "Ik ben bij Starclan geweest, en heb hun zegen ontvangen. Vanaf nu heet ik Pantherstar en zal ik Riverclan leiden! Het is lastig om in de voetsporen te volgen van zo'n grootse leider als Butterstar, maar ik zal mijn uiterste best doen om haar eer te brengen." Terwijl hij de woorden sprak, was het duidelijk te zien dat hij kracht uitstraalde, kracht die hij eerder niet gehad had. De negen levens stroomden door zijn aderen. Allemaal gaven zij hem een verschillende kracht, een verschillend geschenk.

"Nu is er een volgende stap die genomen moet worden. Ik zal een nieuwe deputy kiezen voor Riverclan." Kort liet hij een stilte vallen, zodat hij de desbetreffende kat op kon zoeken met zijn blik. Toen hij deze zag, hield hij diens blik vast en sprak toen de volgende woorden. "Ik vraag mijn voorvaderen van Starclan om mijn keuze te zegenen. Ik zeg deze woorden onder hun toezien, en onder het toezien van onze vorige leader, Butterstar. Mogen zij mij en mijn nieuwe deputy bijstaan in alle tijden, de goede en de slechte. Moge zij Riverclan zegenen met een goed bestuur, één die voor hun clan zorgt alsof dit hun eigen familie is, één die luistert naar hun clangenoten, één die houdt van iedereen die tot deze clan behoort. Starclan, zegen mijn keus, om Crystalshell mijn nieuwe deputy te maken." Hij neeg zijn kop naar de she-cat. Vervolgens ging hij zitten, waarbij hij de clan de kans gaf om hun nieuwe deputy te feliciteren.

Zij? Vlak voordat Pantherstar de woorden uitsprak keek hij haar recht aan, en toen wist ze het. Hij was van plan om haar zijn deputy te maken. Het duizelde Crystalshell een beetje, ze had hier helemaal niet op gerekend. De dood van Butterstar en het verdriet dat dat voor de clan had gebracht waren genoeg geweest om haar bijna te doen vergeten dat er überhaupt een nieuwe deputy gekozen zou worden. En zelfs het kleine stukje van haar geest dat het nog had geweten had niet bedacht dat zij een kandidaat zou zijn. Maar nu Pantherstar de woorden had uitgesproken voelde Crystalshell een trots die ze nooit eerder had gevoeld. Hij was nog tien keer sterker dan de trots die ze gevoeld had toen ze warrior was geworden. De zilvergrijze kattin richtte zich op en liep een stukje naar voren tot vlak voor de heuvel. Ze keek de katten aan en sprak: "Ik wil Pantherstar en mijn clan bedanken voor jullie vertrouwen. En ik beloof dat ik altijd zal handelen vanuit het welzijn van de clan, zelfs als de keuzes die ik ga moeten maken soms moeilijk zullen zijn. Wij, Riverclan, zullen altijd blijven zegevieren." Het was meer dan ze had willen zeggen. En het laatste deel was helemaal ongepland geweest, maar Crystalshell was er tevreden mee. Ze hoopte dat ze er de katten wat hoop en vertrouwen mee had ingefluisterd, want de afgelopen uren was duidelijk geworden dat ze dat hard nodig hadden.

De dood van Butterstar was natuurlijk een groot verlies geweest, voor iedereen. Maar inmiddels had Panthergrowl, sorry, Pantherstar zijn 9 levens ontvangen. Hij was nu dus echt de Leader van RiverClan. Shrimpkit vond hem altijd een beetje eng, hij was zo groot en gespierd. Maar verder had ze natuurlijk veel respect voor hem. De reacties van haar Clangenoten waren ook goed, dus vrezen dat hij een slechte Leader zou zijn deed ze niet. Maar nu was het lang verwachtte moment, het kiezen van de nieuwe Deputy. Shrimpkit wachtte met spanning af, wie oh wie zou het worden?
Ze dacht heel even aan haar eigen papa. Ze wist dat hij nog best jong was voor een Warrior, maar hij was haar papa! Hij zou haar en Hermitkit beschermen als er iets gebeurd, en ze wist zeker dat hij hetzelfde voor de Clan zou doen. Maar Icecream werd niet de nieuwe Deputy, maar Crystalshell. Hey, dat was haar oma!
Shrimpkit glimlachte breed en ging staan om het nog beter te kunnen zien. Dat was leuk, haar oma was de Deputy! Blij vierde ze mee met de Clan en voor haar gevoel riep ze nog wel het allerhardst gefeliciteerd.

Zijn moeder was dood. Panthergrowl was nu op reis om haar plek in te nemen. Haar te vervangen zoals de Warrior Code en Starclan verwachtte, zoals het hoorde. Toch voelde het verkeerd voor Smokegaze. Hij stond achter Panthergrowl, een waardig warrior, een uitstekende deputy, de perfecte leider voor Riverclan. Maar hij miste zijn moeder. En met Chillybreath nu uit zijn leven, leek alles om hem heen in te storten. Smokegaze's vacht was dof en hij bevond zich in de Warriors Den. Zijn ogen waren gesloten terwijl hij afgezonderd van alles en iedereen in zijn nest lag. Het voelde alsof zijn bestaat zijn tol eiste. Ashlily, zijn perfecte halfbroer en dan alle andere siblings, levend en niet meer levend. Sommigen die van hem walgden, sommigen die er wel voor hem waren geweest. Enkel Thistleclaw was bij hem blijven hangen. Maar die kater was ook een wrak en Starclan mocht weten wat hij allemaal mee had moeten maken. Wat ze allebei echter met zich mee droegen was de vloek van Smoketear.

In half in slaap, half in gedachten gezonken, lag hij daar, tot er geluid in het kamp weerklonk. Smokegaze opende zijn vurige ogen en keek naar de uitgang van de Warriors Den. Het leek er op dat Panthergrown was wedergekeerd. Smokegaze stond op, voelde zich verdomd oud, terwijl dat niet eens het geval was. De robuuste kater stapte uit de Warriors Den en meteen vielen zijn verduisterde ogen op het grijze gestalte wie Panthergrowl was. De kater riep Riverclan bijeen. Smokegaze bleef aan de rand zitten terwijl hij luisterde. De naam Pantherstar hoorde vallen. Haar eer te brengen. Smokegaze vernauwde zijn ogen. Waar iedereen de naam Pantherstar joelde, bleef de donkere kater stil.
Uiteraard moest nu ook de nieuwe deputy benoemd worden. Smokegaze slaakte een zachte zucht terwijl hij afwachtte op wie Pantherstar zou kiezen. De keuze was gevallen op Crystalshell. Een pracht van een poes, moest Smokegaze wel toegeven. Maar ook zoiets interesseerde hem vrij weinig. Pantherstar en Crystalshell. Het nieuwe duo die Riverclan zou leiden. Crystalshell sprak, maar Smokegaze keerde terug naar de Warriors Den. Morgen zou hij zijn taken wel weer oppakken. Misschien wat apprentices onder zijn hoede nemen, ze te trainen. Dat was iets wat zijn moeder enorm zou waarderen en hij was gewoon gek op jonge katten. Zo onschuldig, zo puur, zo vol met leven. Hij had vader kunnen zijn van Chillybreath's kittens... iets wat nooit zou gebeuren. Hij ging weer liggen in zijn nest, waarbij hij zijn ogen opnieuw sloot en het gevoel van rouw en verdriet over hem heen liet gaan.

Het nieuws dat Butterstar was overleden was als een bom ingeslagen. De poes was al leidster geweest toen Sorrelpool was geboren. Het was vreemd en apart dat opeens alles zou veranderen. Panthergrowl was ook al manen hun deputy, dus ze vertrouwde de clan in zijn poten. Maar toch. Het verlies van hun leider zou niet zomaar over zijn. Rouw duurde langer dan dat. Panthergrowl was naar Highstones vertrokken en Sorrelpool wachtte in spanning af tot hij terug zou komen. Altijd maakte ze zich zorgen over of hij wel geaccepteerd zou worden, of alles goed zou gaan, of StarClan niet kwaad zou zijn. Maar na iets wat eeuwen voelde kwam de grijze kater hun kamp weer binnen. Meteen snelde ze naar de plek waar Panthergrowl op de rots sprong. Nou Panthergrowl, hij was Pantherstar nu. Hij was geaccepteerd. Sorrelpool kon het niet helpen opgelucht te zuchten. Een vastberaden blik ging naar de kater. Nou zou hij zichzelf nog maar een keer moeten bewijzen. Als leider. Hij benoemde het zelf al, het ware grote voetsporen om in op te volgen.

En nu de volgende stap: als traditie, als wat in de warrior code stond beschreven. Een nieuwe deputy voor maanhoog. Had hij onderweg er al over nagedacht? Had StarClan iemand ingefluisterd? Ze zouden het nooit weten. Maar het was Crystallshell die de belangrijke taak op zich kreeg. Sorrelpool knipperde een keer. Ze kende haar wel. Ze hadden samen in de nursery gezeten, niet heel lang, maar toch. Haar zoons waren wat ouder dan haar dochter. Haar mondhoeken kropen langzaam omhoog. Ze was het eens met Pantherstar zijn keuze. De grijze poes was een powervrouw, iemand voor Sorrelpool om naar op te kijken. Als iemand die ook queen was geweest, betekende het niet dat ze zich daarbij zou neer moeten leggen. Nee, ze mocht nog altijd ambitieus zijn, ze mocht nog altijd een strijder en een vechter zijn. Sorrelpool juichte dan ook luidskeels mee met de rest van de clan. Crystalshell werd al bedolven met felicitaties. Ze zou het vast goed doen, maar ze wilde niet te hard haar vertrouwen uitroepen. Ook zij zou zichzelf moeten bewijzen.