You'll Want The Devil On Your Team [SPT]

_{Er hing onweer in de lucht. De wind trok aan haar vacht, haar gifgroene ogen opgelicht door een lichtflits die door de donkere, dramatische lucht trok. Ze was terug op Bloodclan territorium, had hier gezien dat er wat freeloaders waren die gebruik maakte van hun verminderde aanwezigheid. Samen met Orchis had ze een plannetje bedacht, en nu was het tijd om deze uit te voeren. Een nieuwe lichtflits lichtte de wereld op. Haar blik gleed naar Orchis en ze liep naar hem toe, waarbij ze zich aan zijn zijde voegde. "Het is tijd."
- Orchis}

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] 10pvxmw

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] 2gxnp75

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] 2hqc5lx

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] 2iha58w

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] 34nodx3

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] Vmwrhy

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] 89lmSOJ

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] 23mrb6w

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] COxUkZt

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] Okd2lw

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] Zahida10

Hondentanden missie 8: Raid een rogue schuur

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] Dd5cjs10

Met een wat langzamere pas dan die van Zahida was de Bloodclan member richting hun bekende gebied gelopen. Er scheen een enkele groep rogue's op hun gebied gespot te zijn en samen met de she-cat was hij er heen getrokken om het te spotten. Omdat Orchis niet gebouwd was op fysieke kracht had hij eerst verbaasd staan kijken dat hij hier gekozen voor was. Misschien een test van de ander. Toch waren er nu veel voordelen in het spel door de onweer's bui. Zijn blauwe blik gleed naar de hemel die dicht getrokken was als een groot rookpluim. Flitsen bliksem schoten door de gitzwarte lucht heen terwijl er oorverdovende onweer's klappen klonken. Een grimas lag op zijn lippen en Orchis verwelkomde de dramatische scene. De wind trok hard aan zijn spillen lijf en Zahida voegde zich aan zijn zijden. Bladeren trokken van de takken af en ritselde over de grond heen. Wat een prachtplaatje was het.

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] Halsba12

_{Op dit weer hadden ze gewacht. Dit weer had zij zien aankomen, dagen geleden al. Vandaar dat ze dit plan hadden kunnen bedenken. Het duurde niet lang voordat ze deze in motie konden zetten. De zoveelste bliksemflits schoot door de hemel heen, maar dit keer bleef hij niet op zijn plek. Dit keer raakte hij de aarde, en nog geen vijftig meter achter hen klonk een hard gekraak. Enkele takken vielen van een boom. Vuur laaide op. De she-cat tikte haar clanmate aan met haar staart en liep ernaar toe, waarna ze een tak oppakte. Voorzichtig, zodat de hitte die hierop raasde haar vacht niet aanraakte. Stevig, zodat ze geen onnodig brandspoor achter zich zou laten. Maar vastberaden; want het was tijd om een schuur in de fik te steken.}

You'll Want The Devil On Your Team [SPT] HU4wOvc

Hij wist niet precies het plan van Zahida en hij moest zeggen dat hij dit ook nooit had verwacht. Hij stond een beetje stom verbaasd toe te kijken hoe Zahida afwachtte op het bliksem die insloeg in een boom. De tom sprong even kort in de lucht door de klap die volgde en de vonken die direct na de inslag in de lucht zag flitsen. Zahida liep naar de afgebrokkelde takken toe waar licht vuur aan brandde. Het was dat haar staart hem aantikte anders had hij hier blijven staan. Snel huppelde hij achter haar aan en legde zijn geprikkelde vacht weer plat. Zijn clanmate leek te weten wat ze deed maar toen hij het probeerde vlamde zijn snorharen in de fik. Oh! Oh! Ah! Snel sloeg hij zichzelf op zijn gezicht om het vuur te dempen en liet daarna een harde ''WAUW'' klinken terwijl hij breed grijzend om zich heen keek. De tom greep de tak weer past tussen zijn kaken en liet deze een beetje onhandig door zijn tanden heen wiebelen toen hij sprak: ''vuur! vuur!''

_{Orchis volgde haar op de voet, toen zij een tak oppakte deed hij hetzelfde. En verbande hij zichzelf in de progress. Een geïrriteerde zucht verliet haar bek en ze rolde met haar ogen, waarna ze hem mee wenkte met haar kop. "Kom mee," sprak ze door de tak heen. Ze zette koers naar de schuur die ze is lekker gingen laten af fikken. Het was niet ver, dat was het probleem ook. Met een grom bekeek ze het houten ding, wat makkelijk zou branden. De geur van een rogue groep was duidelijk aanwezig. Maar ze waren niet met veel. Een klein clubje dat ze plat zouden branden. De tak die ze vasthield begon nu wel erg heet te voelen, het vuur laaide steeds verder op. Dus hield ze haar kop laag, zodat het hout brand kon vatten.}

Zahida moest dan wel met haar ogen rollen maar hijzelf vond het eigenlijk wel geinig wat er gebeurd was. Daarom dat hij het ook liet klinken door te giechelen terwijl hij achter de she-cat aan sprong. Het was gelukkig niet al te ver weg, want Orchis was niet zo van lange wandelingen maken. De schuur kwam al in gezichtsveld waar de geur van verschillende rogue geuren te ruiken viel, het waren er een paar maar niet veel. De tom hield een enkele oor omhoog terwijl de ander zich afvragend omlaag hing. Hoe dachten die rogue's dat ze binnen enkele daagjes even op Bloodclan gebied konden huisvestingen? Hun geur van bloed en verderf was nog duidelijk te ruiken. De tom liet kort zijn tak vallen toen deze wel erg heet werd op zijn wang maar pakte al wel snel het uiteinde weer op. Hij moest zichzelf niet weer in de fik zette. Zahida was al bezig met de schuur en snel deed hij haar evenbeeld na. Hijzelf begon bij de ingang van de schuur, ze moesten natuurlijk niet hebben dat straks die rogues ontsnappen konden. Zijn kop hing laag terwijl hij de tak over de grond sleepte voor de opening. Vuur steeg al snel op van het droge gras en kleurde de donkere schuur van binnen licht. Zijn blauwe ogen keken in enkele angstige blikken. ''Roasty toasty rogu-ys'' Een lach kwam uit zijn bek terwijl hij doorging met een ring van vuur te maken.

_{De eerste, angstige kreet bereikte haar oor. Haar oor wiebelde richting het geluid, en ze zag hoe Orchis de ingang al aangestoken had. Mooi. Dan was er geen uitgang, geen duidelijke in ieder geval. De lenige she-cat sprong met de brandende tak op een kleiner schuurtje waarna ze het strodak van de grote schuur aanraakte met de tak. Meteen laaide het vuur op, binnen een paar secondes moest ze maken dat ze wegkwam van de hoogte waar ze nu op zat. Dikke rookpluimen stegen de lucht in, en as regende op haar neer. Een zachte spin lag in haar keel. Door de grote vlammen zag ze haar clanmate niet meer, maar ze vertrouwde erop dat hij z'n eigen ding in de hand had. Nu alleen de achterkant nog. Dan was ze er zeker van dat er geen uitwegen meer waren.}

De tom was helemaal in zijn element, zo erg zelfs, dat hij niet doorhad dat hij zichzelf in een cirkeltje van vuur had gezet. De tom was de hele schuur rond gegaan met zijn vlammende tak maar had een dubbele lijn gemaakt bij de plek waar Zahida toen begonnen was. Met een trotse blik keek hij naar de schuur die in vlam stond en de eerste slachtoffers in het hoekje dreef. Gekrijs, paniek en lucht van angst vulde zijn zintuigen. Heerlijk. De tom nam nog een goeie hap van deze geur en voelde hoe het om zich heen erg warm werd- Nee, heet zelfs. Met een verbaasde blik hief hij zijn kop en keek van links naar rechts. ''Is it hot in here or is that just me.'' De tom keek naar achteren waar het vuur naar hem toe sloeg. Voor hem was de rand van de schuur die ook in vlam stond. ''ooooh'' Dat was het dus. Met een snelle sprong sprong hij op een oude autoband en kon net ontkomen uit de kring van vuur. Snel sprong hij uit het cirkeltje waar hij in gestaan had en zocht naar Zahida. Ze was via een andere gebouw bij de schuur gekomen en had met haar stok het dak in de fik gezet. Wat een slimmerd was ze ook.. of misschien toch niet? Een grijns kroop op zijn lip terwijl hij ineen dook.

_{Het geschreeuw werd luider en ze wist dat ze hen in een hoekje gedreven hadden. Dit betekende dat de achterkant van de barn ook al stond te branden, dat er geen uitweg meer was. Ze hadden het gedaan; het was niet eens zo moeilijk geweest. Het was een perfect plan geweest, en ze hadden hem goed uitgevoerd. Een lach trok over haar lippen heen. De tak die ze vasthield begon ook op te raken dus het was maar goed ook dat ze niet de achterkant nog hoefde te fikken. Ze gooide de tak op de grond, waarna ze zich schrap maakte om te springen. Nog één keer keek ze achter zich, waar het vuur prachtig oplaaide. Het was een geweldig gezicht, en ze voelde zich zo ontzettend krachtig. Zacht grinnikte ze. Voor de aankomende tijd zouden hier geen rogues meer komen.}

De geur van olie bereikte in zijn neus. Een oude motorkap stak uit het gebouwtje waar Zahida op stond. Een plas van dikke smurrie liep bij de rand. Zijn ogen flitste als de bliksem van Zahida, naar het schuur, naar de olieplas. De tak die zijn clangenoot had gooide ze naar beneden, vlak voor zijn voeten. De tak was bijna opgebrand. Hij kon hem niet meer pakken zonder zijn snuit weer in de fik te zetten.. Zijn ogen gingen weer omhoog. Ze ging springen. Zonder nog veder bij na te denken trapte hij met zijn voorpoot de vlammende tak in de olie. Een vlammenzee steeg op. Zijn ogen groeide groot. Een dikke spetter kwijl vloog uit zijn bek toen hij zijn bek vol teugen opende.

_{Ze draaide zich weg van het vuur, maar werd begroet met een nieuwe lading vlammen die daar een seconde geleden nog niet geweest was. Haar ogen vergrootten zich terwijl ze in reflex een stap naar achteren zette. Haar staart kwam dichtbij het vuur van het dak, net op tijd trok ze hem terug. Hard sissend keek ze om zich heen. Er was vuur overal om haar heen, en even wist ze niet wat ze moest doen. Ze kon geen kant op. Paniek begon in haar borstkas op te rijzen, maar ze dwong zichzelf te focussen op de situatie. Ze zag een dakgoot, maar hij was afgebroken. Toch moest ze het proberen, ze ging liever dood trying dan dat ze hier als een verstijft bibberkatje onder zou gaan. Ze zette haar poot op de gammele goot, hoorde hem kraken onder haar gewicht. Maar toch ging ze verder, en geen seconde te laat; het vuur van het dak begon over te slaan op de plek waar zij zojuist nog gestaan had. Ze gromde laag. Waar was Orchis?! Ze kwam bij het einde van de afgebroken dakgoot. Tweeënhalve meter verder ging hij weer verder, maar die sprong was te ver. Dat zou ze niet halen. Onder haar raasde het vuur door. Ze had nog maar kort de tijd voordat deze haar poten zouden bereiken. "ORCHIS?!" schreeuwde ze, al wist ze niet waar hij was, ze zag niks door die dikke rook heen. Hard hoestte ze, god als het vuur haar niet kreeg zou ze dalijk nog stikken.}

Ja, hij was een dick, een grote asshole, klopt helemaal. Toch deed hij dingen niet voor het doen. Er zat altijd een idee achter zijn acties, en zo nu ook. Hoewel er een kans was dat Zahida als een gebraad kippetje eindigen zal had hij nog een plan om haar te redden. Hoewel ze een klootviola tegen hem geweest was had ze hem ook beschermd tegen Acorndust. Daarbij was het ook niet dat hij haar haar haatte en haar wou doden, het was gewoon eventjes kijken hoe leuk het was om haar in paniek te zien. Het was leuk, dat was fijn, maar wat ook leuk was dat hij nu een hondentand verdienen kon en daar draaide alles om voor hem. De tom volgde de parcours die Zahida afnam om niet te eindigen in de nieuwe zee van vuur. Zijn kopje kantelde. Hij wachtte af. Zou ze zich verlagen om te roepen voor zijn hulp.. of zou ze sterven door het alleen te doen. Zijn oren prikte toen zijn naam geroepen werd. Bingo. Tijd om de held uit te hangen. Orchis duwde zijn voorpoten tegen een lege prullenbak aan en liet de ijzeren bak de kant van zijn clangenoot op rollen. Het was tricky maar dat maakte het juist spannend. Met een grijns keek hij naar boven, genoot van het beeld van het katje in de nauw. De tom duwde de prullenbak met een laatste zet half het vuur in. ''Spring!'' Riep hij luid terwijl hij naar achteren stapte en met grote ogen toekeek.

_{Toen zag ze hem, maar erg vaag. Opnieuw trok een hoestbui door haar lichaam heen, verdomme. Er werd wat in het vuur gegooid en even wist ze niet wat ze er mee moest. Ze kon het niet goed zien en ze wist niet wat het was. Maar er werd haar opgedragen om te springen, en iets anders dan dat kon ze niet. Dan zou ze sowieso doodgaan en daar zat ze niet op te wachten. What do we say to the god of Death? Not today. Met die gedachte sprong ze, bijna in het hellevuur maar ze landde op het object dat Orchis voor haar klaargelegd had. Meteen sprong ze hier ook weer vanaf, en stond ze weer veilig op de grond. Uitgeput kwam ze hier op adem. Haar keel was pijnlijk, haar vacht zwart van as. Toen ze zich herpakt had, vonden haar felle groene ogen de ogen van de ander. "Daar was opeens veel vuur," siste ze tegen hem.}

Hondentanden missie 7: Het leven van een andere Bloodclanner redden

Ja hoor het lukte haar. Natuurlijk. Vrouw was niet dood te krijgen. Of naja, als hij er echt voor gekozen had dan was ze nu wel gecremeerd geweest. Hij had verwacht dat ze hem zou prijzen maar in plaats van dat kreeg hij twee felle ogen op hem gericht toen ze terug op been was. "Daar was opeens veel vuur," Orchis hield zijn schouders op en krabde zich met zijn kromme achterpoot zijn flank terwijl hij half op zijn bips zat. ''Je kan mij aankijken maar je gooide zelf je tak naar beneden. Niet mijn schuld.'' Sprak hij mompelend terwijl hij een lik gaf over zijn poot. ''Daarbij heb ik je leven gered met die prullenbak, je mag me wel een kusje geven van dankbaarheid.'' Grapte hij om de lucht te klaren. Hij moest niet hebben dat ze er achterkwam dat hij het wel gedaan had, dan zou hij nu zelf het vuur ingegooid worden. ''In ieder geval zijn we van die rogue's af.'' Hun gekrijs was al weer gestopt en de geur van verbrand vacht en vlees hing in de lucht. De aankomende tijd zouden hier geen indringers meer komen. Orchis keek naar de schuren. Beide tot aan de hel afgefikt. Een druppel viel op zijn neus. Hij keek naar de hemel waar de storm nog doorging.

_{Natuurlijk schoot hij in de verdediging en eerlijk gezegd had ze totaal geen energie om met hem in discussie te gaan dit keer. Een nieuwe flits trok over haar hoofd heen, en nu begon de regen te vallen. Ze hadden geluk gehad dat de storm eerst was overgetrokken zonder dat er regen viel. Nu maakte het niet uit dat het vuur gedoofd zou worden. "Ja, van hun zijn we inderdaad af," sprak ze terug, argwaan duidelijk hoorbaar in haar stem maar ze begon er verder niet meer over. Want ze had haar stok inderdaad zelf naar beneden gegooid. Maar gras fikte normaliter niet als een brandstapel op binnen vijf seconde.. "Laten we gaan."}