Big mouth, little heart

Een lichtshow speelde voor zijn ogen als hij deze maar dicht genoeg kneep, een ware sensatie die veel intresanter was dan deze gore straat ratten die zomaar hun clan waren in gedanst alsof deze van hen was. Alsof zij zomaar manen van tradities en bloed konden omgooien, al betwijvelde de kater hoe zuiver het clan bloed nog was. Iedere generatie had zo zijn romeo en julliet, verboden liefdes leek je niet meer weg te kunnen slaan van de dagelijkse orde van de clans maar daar had de kater vrede mee. Hij zelf was wel bekend geweest romantische spelletjes buiten de clans te hebben gespeeld, hij genoot daar van. Het waren dan ook nooit meer dan spelletjes, beide wisten de regels vanaf het begin, en beiden partijen hadden er altijd vrede  mee wanneer het spel gespeeld was. Er waren altijd verliezers en winnaars wanneer je een spel speeld, en die van romantiek was daar geen uitzondering in, het was dan ook de kunst van het uitzoeken van goede verliezers waar de kater goed in was, bijna net zo goed als hij was in het winnen van het spel zelf. Maar minder loyaal aan zijn clan maakte het hem niet, spelletjes waren enkel een vrije tijds bezigheid, bovendien speelde hij het spel net zo hard met zijn clan genoten. Maar nu lag het spel stil, er was geen vrije tijd meer, iedere dag, ieder moment van de dag was een strijd die zijn clan voerde met deze moraallozen gekken.

+ Skadi first^^

Ze werd het zat om stil te zitten, maar het was niet alsof ze in het kamp van het Elite veel anders zou hebben gedaan, aangezien haar mentor nu hier was. Nou was het niet echt de bedoeling geweest dat ze uberhaupt bij de overname zou zijn geweest. Young ones onder de zeven manen hadden thuis moeten blijven, maar zij had daar niet naar geluisterd om Cobra nieuws te brengen over de terugtocht die ShadowClan toen wilde gaan inblazen. Het was dan ook niet lang daarna geweest dat er een groot gevecht was uitgebroken, maar uiteindelijk hadden de boskatjes verloren. En daarom zat ze nu in het kamp, verveeld, naar de Shadowclanners te staren. Af en toe jaagde ze zo een kitten of jonge apprentice wat angst aan, maar dat werdt ook al snel saai. Haar groenblauwe ogen vielen toen op een van de warriors van de clan. Wat een belachelijke benaming was dat eigenlijk, warrior, want ze waren zo verslagen door de Elite. Toch, voor haar kon het een uitdaging zijn, en daar had ze nu toch wel even zin in. Trots liep op de warrior af. Het was duidelijk te zien dat ze niets gaf om de boskatjes en hun kamp, maar wel dat zij gezien werd.


~flutpostje