Unnerved

Onderwerp: Unnerved vr 22 mei 2020 - 19:28

De vermissing of dood, hij had nog niet besloten welke van de twee het ergste zou zijn, van zijn moeder woog zwaar op hem. Hij was overladen met een gevoel van schuld en onzekerheid, kon zijn weg nauwelijks meer vinden in zijn geweten en probeerde overal antwoorden te vinden. Maar antwoorden vond hij niet. Zijn vader had hem met zijn altijd simpele toon uitgelegd wat er was gebeurd, hoe hij had gezien hoe ze van de waterval was gesprongen. Het idee, het geestbeeld, gaf hem een vreemd bittere smaak. Nee, zijn moeder zou dat toch niet doen? Maar hoe kon hij dat met zekerheid zeggen als hij haar nauwelijks meer kende na al die manen? En nu de tijden al onzeker waren was Seamist ook nog zwanger van een landkat. Wat had hij anders kunnen doen dan rationeel een oplossing te verzinnen? Het was niet aan hem om zich te laten verblinden door emoties. Het was niet dat hij dit leuk vind, om haar zo álleen te zien. En ze sprak dat ze van die kater hielt ondanks dat die haar wel mooi had laten zitten. Die tomkat had maar van de waterval moeten afspringen in plaats van zijn moeder, dan was het een stuk mooier geweest. Alsof de kittens of Seamist verschil zouden merken, hij was er nu ook niet. Hij zat daar in een stom bos, moeras of weiland uit zijn reet te eten. Of nog erger en de kat was een buitenclanner. Nee. Seamist mocht dan wel slechte smaak hebben maar ze zou niet de nacht met afval gedeeld hebben. Hoopte hij zo maar. Ergens voelde hij een vermoeden, maar hij was nog te druk met zichzelf om hier een oordeel over uit te maken. Voor nu lag hij dan ook compleet in zijn eigen gedachte op de rivieroever, de grond knedende onder zijn witte poten.

+ Coyotespirit

“I would like to be the air that inhabits you for a moment only. I would like to be that unnoticed and that necessary.”