[Training] I'll make you a tiger

"Goeiemorgen, Cranepaw.", mauwde de deputy haar apprentice toe toen die op haar af kwam lopen, en zonder op antwoord te wachten draaide ze zich om en liep ze met snelle pootstappen het territorium in. "Ik neem aan dat je vorige mentor je al een tour gegeven heeft, dus dat zullen we vandaag niet doen. Vandaag gaan we focussen op jagen." Gaf ze een korte inleiding, haar stem zakelijk en kortaf. Dat was deels uit vermoeidheid; en deels uit de drang om haar reputatie hoog te houden. Ze was geen kat om mee te sollen, en dat zouden haar apprentices weten ook. Streng maar rechtvaardig was de look waar ze voor ging - zo zou Windclan weer een respectabele clan worden. De katten moesten hoognodig leren om weer wat angst te hebben voor hun high ranks, ook al snapte Stallionstar dat niet.

+Cranepaw

Ze was al vroeg opgestaan voor deze training, vooral omdat het met de deputy was. Ze had de deputy tenslotte als mentor gekregen en dat was toch wel een beetje speciaal. Ze liep dan ook snel naar haar mentor toe die al zat te wachten. "Goedemorgen." Maar voor ze de begroeting er nog amper uit had gehad, liep Amberstorm het kamp al uit. Ze haastte zich om achter de deputy aan te lopen en luisterde naar wat ze te zeggen had. "Dat klopt, wat gaan we eerst doen qua jagen?" Misschien zouden ze wel iets kunnen vangen.

Amberstorm kwam tot stilstand in een willekeurig gebied van het Windclan territorium. Zo veel verschil zat er immers over het algemeen niet in - een begrast stukje land was even goed als elk ander begrast stukje land. "Eerst mag je mij al eens tonen wat je al kan. Sluiphouding?", antwoordde de deputy. Het was altijd lastiger om een apprentice over te nemen van iemand anders, omdat je nooit echt wist wat die al geleerd hadden en wat niet, waar ze moeilijkheden mee hadden en waar ze juist heel goed in waren.

Ze kwamen na een tijdje tot stilstand en ze werd gevraagd om haar sluiphouding te laten zien. Kort knikte ze, waarna ze in haar beste sluiphouding zakte. Natuurlijk was deze nog niet helemaal perfect, maar dat zou hopelijk wel komen met de tijd. Dit was de houding waar ze zich het meest comfortabel in voelde met jagen meestal. Toch stonden haar poten hierdoor misschien net wat te wijd en was ze niet laag genoeg bij de grond, maar ze was bang om de grond met haar buik te raken.