sweet pea

 

De poes grinnikte zachtjes naar niemand in bijzonder, ze was immers helemaal alleen hier. Enkel zij en haar bloemetjes, die ondanks hun vele verschillen nooit hun pracht wist te verliezen. En hun geur natuurlijk! Zo zoet en lekker. Ze zal bijna vergeten dat ze niet te eten waren, ze had het wel een paar keer probeert en elke keer was ze teleurgesteld. Fawnleap wikkelde de stem van een in het bijzondere mooi bloem in haar vacht, de felle kleur die de plant uitstoten paste perfect bij het palette dat haar vacht versierde. Opeens vulde een nieuwe geur haar neusgaten, een die absolute geen bloem was! Met haar grote blauwe ogen zocht het poesje naar haar clangenoot. En toen ze die eenmaal vond toverde ze een grote glimlach rond haar gelaat. 'Hoii, Peonybell!.'  Riep ze terwijl ze met haar poot naar de andere kattin zwaaide, zodat ze zeker wist dat de ander haar niet kon missen.

Peonybell trippelde met een lief glimlachje over het territorium. Ze genoot van het zonnetje die nu steeds vaker scheen. Het was weer een stukje warmer, wat haar humeur nog vrolijker maakte. De bloemetjes waren immers ook weer aan het groeien. Ze gaven altijd zulke lekkere geuren, Peony werd er altijd heel blij van. Iemand die er blijkbaar ook blij van werd, was Fawnleap. Peony keek eventjes toe hoe de wat jongere poes genoot van de bloempjes, totdat zij haar in de gaten kreeg. 'Hoii, Peonybell,' riep ze haar toe. Een glimlach verscheen op Peony's gelaat en ze trippelde dichter naar de ander toe. 'Heyhey, Fawnleap,' miauwde ze. 'Lekker aan het genieten van de bloemetjes? Ik kan er ook altijd zo van genieten.' Haar groene oogjes twinkelde vrolijk terwijl ze de ander aankeek.

 

Yay! De andere poes besloot haar te vergezellen. Goed kende ze Peonybell niet, maar- maar dat maakte niks uit. Want dit was Windclan, een grote familie dus. En familie moest met respect en liefde behandeld worden. Dat was in ieder geval haar levens motto, haar broer Stagstorm zou daar vast anders over denken...

Maar terug naar Peonybell!

De mooie poes had een onmisbare vrolijke twinkeling in haar gras groene ogen. Iets wat Fawnleap ook gelijk nog enthousiaster maakte. Snel draaide ze haar wat dikke lichaam en plukte een bloem, die ze wel bij de oudere kattin vond passen. 'Ja, ze zijn echt prachtig deze tijd van het jaar.' grinnikte ze terwijl ze het bloemetje in haar poot aan haar clan genoot presenteerde. 'Kijk eens! Deze zou echt geweldig bij je vacht passen, zal ik hem er in doen?'

Ze merkte de blijheid van Fawnleap goed op, maar het was dan ook bijna onmisbaar. De poes draaide zich even om en Peonybell strekte haar nek wat om te zien waar ze mee bezig was. Maar toen Fawnleap weer omgedraaid was kon ze het zien. In haar poot had ze een mooi bloemetje. 'Ja, ze zijn echt prachtig deze tijd van het jaar,' grinnikte Fawn en ze stak het bloemetje naar haar uit. 'Kijk eens! Deze zou echt geweldig bij je vacht passen, zal ik hem er in doen?' Peony keek haar even aan voordat een glimlach op haar gezicht verscheen. 'Oh, natuurlijk Fawn, dankjewel,' miauwde ze met een zachte grinnik.

Toen de oudere poes toestemming gaf gingen de poten van Fawnleap snel te werk. Met een hoog tempo wist ze de bloem in het vacht van Peonybell te vlechten. Strak, zodat het er niet zomaar zou afvallen. Dat zou immers zonde zijn. Toen ze klaar was deed het kleine poes een stap naar achter en trok een moeilijk gezicht terwijl ze zachtjes in haar hoofd haar werk beoordeelde. Maar naar een paar seconde knikte ze tevreden. Ja haar keus was echt een goede geweest. Haar blauwe ogen zochten die van de licht rode poes. Hopelijk kon ze ook haar goedkeuring krijgen.