Samen met Waterpaw was ze kruiden gaan zoeken in het gebied. Het was rustig geweest met de patiënten dus hadden ze er tijd voor. Terwijl ze haar apprentice om nog wat extra kruiden had gestuurd die hij moest kunnen vinden was ze zelf alvast naar het kamp terug gegaan. Ook al ging het op het moment dat ze weg gingen nog goed met de katten in hun den, betekende het niet dat het ook het geval zou blijven. Ze moest er voor zorgen dat ze niet te lang weg bleef dus zette ze een hoge snelheid in. Ze dook recht naar het diepste punt van haar den om de kruiden op te bergen. Ze hoorde wat stemmen in de den maar hechtte er niet veel waarde aan, aangezien alles nog rustig klonk. 'Rousebell! Waterpaw? Ik heb een van jullie dringend nodig!' Dat klonk wel als een probleem. Ze draaide zich recht om en draaide met hoge snelheid de hoek om, waardoor ze bijna tegen Whitepaw aan liep. "Wat is er aan de hand?"

Ze had even haar post verlaten, heel eventjes maar. Maar het was blijkbaar genoeg om de doorslag te geven. Toen Silverwish terugkeerde van haar uitstapje buiten de Medicine Cat's Den, stonden er katten om haar nest heen. Silver wist gelijk dat het niet goed zat en ze snelde naar hen toe. Ze wrong haar lichaam tussen de katten en dook bezorgd over Eggkit heen. 'Eggkit? Egg!' Half in paniek keek ze op naar Rousebell. 'Wat is er aan de hand? Hij gaat toch niet..?' Ze wilde haar grootste angst niet uitspreken. Misschien was het wat overdreven, maar in dit moment kon ze haar gezonde verstand niet zo goed gebruiken. Zelf was ze ook nog steeds wat ziekjes, en zij was degene die haar kittens aangestoken had. Dit was haar schuld, als Eggkit zou.. Zou sterven, dan... Dan was dat haar schuld...

De witte apprentice sprong een stukje achteruit om een botsing te voorkomen. 'Het is Eggkit. Hij word niet wakker en ligt raar te trappelen in zijn nest. Ik had hem schoon willen maken. Hij lijkt me heel erg ziek te zijn.' Rousebell knikte en bewoog zich zo snel mogelijk richting het nest. Het werd haar al snel duidelijk wat er gaande was. Dit waren koortsstuipen. Ze had het slechts een keer eerder gezien maar het was altijd duidelijk blijven hangen. Het was ook een behoorlijk intimiderend iets. Wat natuurlijk Silverwish net moest zien. 'Eggkit? Egg!' Rousebell werd half opzij geduwd door de bezorgde moeder. 'Wat is er aan de hand? Hij gaat toch niet..?' De angst was meer dan duidelijk in haar ogen te lezen. "Silverwish, de tijd zal het uitwijzen, ik ga er alles aan doen. Het is greencough, beide m'n den uit, nu. Ik heb de ruimte nodig." Haar stem eerst zacht maar daarna toch streng. Het was belangrijk dat ze alles goed zou doen wilde Eggkit een kans maken. Ze draaide zich onmiddellijk terug naar haar kruiden en begon wat vogelmuur fijn te bijten, vervolgens voegde ze een paar goudsbloemblaatjes en jeneverbessen toe. Dit mengde ze stevig met wat water dat ze in een groot blad had staan en voegde ze vervolgens een kleine hoeveelheid kattenkruid en blauwmaanzaad toe. Dit mengde ze nog een keer goed voor ze het naar Eggkit bracht. Nu moest hij hiervan zo veel mogelijk binnen krijgen. Dat betekende voeren. In zijn bekje proberen te stoppen en vervolgens over zijn keel wrijven voor een slikreflex. Al zou dat nog niet makkelijk bewijzen tijdens de koortsstuipen.