Lesser, greater.

Onderwerp: Lesser, greater. zo 24 mei 2020 - 17:53

The brightest

Zijn staart veegde over de grond heen. Hij was op de plek waar een aantal dagen lang de doden hadden gelegen te rotten. Nu werden ze begraven maar oud bloed lag nog door het zand gemengd en de warrior kon geen seconde meer naar die traumatiserende beelden kijken. Hij sliep elke nacht bij de moederkatten en hun kinderen en hij hoorde ze elke keer weer huilen van angst. De tom probeerde dan ook iedereen te troosten en te helpen. Vandaag was het dus een start om de rotzooi op te ruimen die Bloodclan achter hun liet slingeren. Met een zuchtje liet hij zichzelf op zijn kont zakken. Zijn vacht was stoffig van het zand die hij dus druk aan het omwoelen was. Een druppeltje zweet liep langs zijn kop. De zon brandde hels op zijn lijf en nu merkte hij pas hoe erge dorst hij had na dagen amper water naar binnen hebben gehad. Hij begon op te raken, al liet hij dit niet zien. Light was een zorgzame warrior, een harde werker, een stomende machine die pas stopte tot alles klaar was.

Note; Speelt zich af voor de inval van de clans. Speelt zich af tijdens de begrafenis.
Tag; Bluejay

“It was June, and the world smelled of roses. The sunshine was like powdered gold over the grassy hillside.”

Onderwerp: Re: Lesser, greater. do 28 mei 2020 - 14:53

Zijn blik, ooit fiers en krachtig was nu niet meer dan een schim van wat het ooit geweest was. Alle gebeurtenissen van de afgelopen tijden hadden zelfs deze kater, bekend om zijn positieve nature, doen breken en hoop doen verliezen. Nooit zou hij dit aan andere laten merken, zeker niet aan zijn dochter Bluekit, zijn alles, maar af en toe was de tijd voor sterk zijn dan toch echt over, af en toe moest iedereen even goed breken. De begravenis was één van die momenten geweest voor hem, wanneer het allemaal in je gezicht gedrukt werd, werd het dan toch echt te veel voor hem. En zelfs nu deze voorbij was bleef hij eventjes alleen aan de rand van het kamp zitten, bijkomen en zijn gedachten bij elkaar rapen voor hij zich weer voor zijn dochter vertoonde. Maar hij kon het niet helpen af en toe zijn blik op Lightbearer te leggen, de kater had net als Bluejay zijn nachten door gebracht in de nursery, en hij had het vreemd gevonden nooit echt met hem gesproken te hebben in die nachten. Druk leek de kater bezig te zijn met het opruimen van hun zwak excuus voor een kamp maar ook hij leek uiteindelijk er maar bij te gaan zitten, begrijpelijk. Wetende dat dit zijn kans was stapte de grote zilveren kater op hem af, proberende zijn kop en mondhoeken hoog te houden. "Ahh lightbearer" mauwde hij op een vriendelijke toon "Wat een tijd om in te leven huh?" even haalde hij diep adem terwijl hij zijn blik over het kamp heen liet glijden "ben bang dat dat bloed opruimen niet veel gaat oplossen zolang deze parasieten hier nog rond lopen alsof ze de plaats runnen". Kort liet hij zijn zachte blik op de kater naast hem vallen "Maar het is een goede start" voegde hij er snel aan toe bij het zien van de katers vermoeide staat. " laat me je helpen" hoewel hij niet echt dacht dat het zou helpen leek het bijna de wereld te betekenen voor de kater, wellicht zou hij dan toch hem hierin kunnen helpen als het echt zoveel voor hem betekende.