❋ I don't like sand ❋

Onderwerp: ❋ I don't like sand ❋ vr 29 mei 2020 - 15:47

Please don't desert me

Hanyauku zat in een steegje. De stenen onder haar poten waren hard, maar ze had een plekje zand gevonden en dat was nog wel zacht. Wel jammer dat het zo kriebelig was. Haar pootkussentjes waren nog niet hard genoeg om constant die harde stenen aan te kunnen, dus had ze niet zo veel keus. Jammer genoeg. Het jonge poesje rolde even haar schouders los en probeerde haar grommende maag te negeren. Het leven was hard wanneer je de weg naar huis niet meer wist.

Voor Coco!

I was born to be deserted

MONTY

H

et was een mooie, normale dag. Coco had gezegd dat ze even een ommetje wou maken. Ze was geen sublieme jager en Cedar had haar maar een paar basishoudingen geleerd. Toch was ze er veel te luid en lomp voor. Daarom deed hij voornamelijk al het werk, maar Coco wilde soms ook eens weg zijn van huis. Haar grote lichaam stapte uit het park. Ze hield zich in de schaduw, weg van mensen. De poes glipte weg onder een paar auto's, ging door een tuin en kwam uiteindelijk in haar favoriete steegje. Het was er rustig en altijd wel iets te beleven. Mensen kwamen hier niet veel, behalve als ze heel raar liepen of dringend moesten plassen. Coco keek even heen en weer, stapte in de schaduwen van de steeg, maar ze stopte als dood in haar pas. Een onbekende kat kwam in haar vizier. Haar zwarte neusje wiebelde heen en weer. "Que fais-tu ici?", sprak ze zachtjes, maar ze wist dat niet iedereen haar accent sprak. "Wat doe je hier?"

window blues

Russian Roulette is not the same without a gun
And baby when it's love if it's not rough it isn't fun

Please don't desert me

Hanyauku keek op toen een vreemdeling haar aansprak. Het accent waarmee ze sprak was haar vreemd. Maar ook toen ze het in al iets bekendere woorden herhaalde, vond Hanyauku het moeilijk om die woorden in betekenis om te zetten. Ze was niet zo goed in woorden. Misschien had ze er ook gewoon te weinig aanraking mee.. Haar dagen besteedde ze tegenwoordig grotendeels alleen. En zelfs daarvoor was ze meestal in het gezelschap van tweebenen, niet van andere katten. Het jonge poesje piepte terug, een woordeloze piep die haar jonger deed lijken dan ze eigenlijk was. Een hele kunst, want ze was al zeer jong, zeker om helemaal alleen op straat rond te lopen.

I was born to be deserted

MONTY

Hm, wat is die verrukkelijke walm van etensresten die van die groene bak daar vandaan lijkt te komen?

It is both a blessing and a curse
❋ I don't like sand ❋ Rout_sig_no_name

to feel everything so very deeply

hey you: