The Quiet and The Loud

Lachend sprintte Smoulderspirit weg van de kwaaie Warrior die hij zonet een prachtige versiering van gras gegeven had. Helaas werden zijn kunsten niet gewaardeerd en stond de andere nu zijn vacht uit te schudden. Jammer van zijn werk hoor. Hij draaide zich om toen hij op een veilige afstand was. ''Wou je geen camouflage dan?''vroeg hij met een lichtelijke uitdagende toon in zijn stem. Blijkbaar had de andere geen zin om tijd aan hem te verspillen, dus kreeg hij enkel een grom te horen. En weer een geslaagde grap. Geslaagd omdat hij niet vermoord was, dat vond hij al voldoende. Hoewel hij ook vond dat hij eens beter zijn best mocht doen, zijn streken waren de laatste tijd wat mildjes als je het hem vroeg. Nog even zuchtend van het lachen ging de kater zitten en begon hij zijn poot te wassen, de onschuld zelve. Hij merkte dat hij vlak bij de Nursey zat en vroeg zich even af om Mistynose eens een bezoekje te brengen. Het was alsof ze zijn gedachtes gelezen had, want opeens stond ze naast hem. Verbaasd keek hij opzij, zijn tong nog uit zijn bek stekend. Waar kwam zij nou vandaan? ''Eeuuh...''begon hij, alsof ze een hele lastige vraag gesteld was. Wel, het kon een lastige vraag zijn voor sommigen. ''Goed!''besloot hij uiteindelijk. Niet dat het vaak anders was en zelfs als het niet zo was, dan nog zou hij met zo iets antwoorden. Hij zette zijn poot neer op de grond, van plan die wasbeurt later af te maken. ''En jij?''

Een vrolijke flierefluiter was hij en dat zou hij nog even blijven, geen zorgen aan zijn kop. Want hij negeerde die gewoon, lekker gemakkelijk. Mistynose had nu de zorgen van een bende kittens en hij vroeg zich af of ze daar wel eens pauze van kon nemen. Het was trouwens behoorlijk druk in het kamp, hoewel dat normaal was rond deze tijd. Een hoop geroezemoes, wat het lastig maakte om elkaar echt goed te verstaan. Ah, ze kwam weinig buiten de nursey. Dat begreep hij wel, Queen zijn leek hem een druk bestaan. Natuurlijk, je werd voorzien van eten door de clan, maar dan had je ook nog die kittens om in de gaten te houden. Kittens sliepen veel, maar als ze wakker waren. ''Kan je ze niet even bij een van de andere Queens achterlaten?vroeg hij, want dat gebeurde wel eens. Kon de moederpoes zelf er even op uit en genieten van een rustmomentje voor haarzelf. Hij keek even naar de ingang van de nursey. ''Of bij mij''opperde hij, maar bedacht zich een tel later alweer. ''Niet zeker of dat nou zo goed idee is'' zei hij twijfelend. Hij wist niet zeker of Mistynose nou zijn invloed wou hebben op haar kindjes. Daarnaast, hij wist ook niet echt of hij een heel stel kittens in de gaten kon houden.

Kon hij nog terugkrabbelen? Zeggen dat het een grapje was geweest? Dat was heel normaal bij hem en eigenlijk was het ook een beetje voor de gein geweest. Na een wat bijzondere opmerking te hebben gedaan over de wolken, waar Smoulder eens even geen antwoord op had gehad was Mistynose even stil geweest na zijn 'aanbod'. Toen ze weer sprak zag hij nog een mogelijke uitweg. Kon hij die kittens aan? Kon hij kittens aan? Wel, dat wist hij niet hoor. Straks liepen die overal rond, behalve in het kamp. Zat hij diep in de problemen. Ja sorry, ik was een dutje aan het doen. Alleen, Mistynose leek er wel een lichte hoop in te hebben, dus afwijzen nu zou haar misschien kwetsen. Ze was een goede vriend en om eerlijk te zijn had hij geen grote verzameling daarvan. Maar als er iets gebeurde met haar kittens door hem dan had hij het sowiesie wel verprutst. Ernstig verpruts. ''Over hoe stout hebben we het hier?''