Just go on

Flintpaw was een harde werker en deed zijn best om een zo goed mogelijke warrior te worden, dat zag je zo. Night sloeg zijn staart om zijn pootjes heen terwijl hij naar de kat 10 meter verderop keek. Volgens mij had de jonge kat iets op het oog, een muis ofzo? De warrior vernauwde zijn ogen en sloop stiekem achter de apprentice aan. Iets aan hardwerkende apprentices knaagde aan hem. Hij mocht jonge katten absoluut, maar zodra ze hardwerkend waren en ambitieus, begon er toch iets te knagen in de witte kat. Jaloezie. Hij was nooit gedreven geweest, laat staan ambitieus. Misschien volgde hij de kat wel omdat hij hoopte er nog wat van te leren. Pff, laatst had hij nog vast gezeten in een boom en zelfs op een clangenoot gevallen. Soms dacht hij dat hij de titel warrior echt niet verdiende, kon hij maar zijn apprentice time opnieuw doen, dan zou hij de kat zijn die hij nu bekeek en stil bewonderde.

Voor de verandering stond er een standvastige blik in de blauwe ogen van de grijze apprentice. Hij had zichzelf laag tegen de grond gedrukt, in de hoop dat zijn prooi ‘m niet zou merken. Hij wist dat het niet helemaal de prefecte houding was voor dit, aangezien de muis ‘m zou horen op het moment dat hij overeind zou komen en de blaadjes om hem zouden rinkelen door zijn vacht, maar als hij snel genoeg zou zijn, moest het lukken, of tenminste dat was het plan. De muis had zijn rug naar hem toegekeerd, dus de kans was klein dat hij de hem door had gehad. Flintpaw haalde diep adem, ademde rustig uit en sprong naar voren toe. Gevangen tussen zijn voorpoten, probeerde de muis hem te bijten, maar met een snelle beet in de nek had de apprentice zijn prooi te pakken en sloeg tevreden met zijn staart. Rustig liep hij naar een wat meer open plek en groef er een klein gat, waarin hij de muis begroef. Later zou hij die op gaan halen, zodra hij nog wat meer prooien had gevangen. Flintpaw keek op toen de wind draaide en draaide zijn lichaam een kwartslag. ”Hallo Nightpool,” begroette hij de witte kater vriendelijk.

Ah hij had hem! Stilletjes juichte hij de kater toe die nu netjes de prooi begroef. Hij zou er vast nog meer gaan vangen. "Hallo Nightpool," Nightpool was een beetje verbaasd, maar zijn ontdekking zat er aan te komen. Niet dat er iets fouts aan was. "Hallo Flintpaw," miauwde hij vriendelijk terug. "Je bent aardig op weg om de beste jager van het hele bos te worden," vervolgde hij. Het was niet vaak dat hij een gesprek voerde met een apprentice, maar het was fijn om zo nu en dan een woordenwisseling te houden met de jeugd. Moet je mij nou horen, ik ben geen oude tom. Sprak hij zichzelf snel tegen. "Wie is je mentor?' Vroeg hij benieuwd terwijl Nightpool weer opnieuw ging zitten en zijn staart om zijn pootjes heen krulde. De laatste tijd had hij steeds meer plezier gevonden in het zien van jagende katten, dat klonk een beetje vreemd, maar het voelde alsof hij die kans had misgelopen en het op een één of andere manier probeerde in te halen door andere te observeren. Ha hij kon ook wel weer een mentor gebruiken!