Just a dream full of consequences

Het was een warme dag. De witte kleine kater lag neer terwijl hij naar de wolken keek in de lucht. Ze namen allemaal rare vormen aan, daarom vond hij het ook zo leuk om ernaar te kijken. Met een zachte wind die woei en het gras die lekker rook omdat het daarstraks had geregend. Het was allemaal perfect voor hem. De rogue kon zijn ogen sluiten en luisteren naar de geluiden van de wind en voelen hoe het langs zijn vachtje streek. Soms vloog er zelfs een mooi, groen blaadje voorbij. Dit was wat hij deed als hij niets beters te doen had, gewoonweg genietend van de natuur. Alhoewel hij dan wel liever wegschuilde als het stormde… Maar anders, zoals nu, was het goed. De stilte heerste, en eigenlijk vond hij het wel fijn als er even niets ramzalig of groots gebeurde. Gewone stilte waar in je je gedachten kon horen...

[+Madam Sahira]

Just a dream full of consequences A8a15c73-c788-11ea-8dd0-451a9b47cf5e

I believe in myself

De oudere dame was weer op pad met haar baasjes en met Halil, haar grote dobberman zoon. Nog voor iedereen goed en wel uit de wagen was gestapt was deze al met een ondenkbare snelheid weg geschoten, het grote veld in. Het duurde niet lang voor hij uit haar leefwereld was, weg voorbij wat ze kon horen. Toch maakte ze geen zorgen, haar baasjes zouden op hem letten. De dames waren beiden goed met hem, op dezelfde manier hoe ze goed waren met haar. Voorzichtig werd ze op de grond geplaatst, waardoor ze een enkelmaal miauwde als teken van dank. Ze mocht zelf ronddwalen terwijl de andere uit wandelen gingen, maar haar spieren en botten gaven aan dat vandaag niet de dag was. Ze rook een kat in de omgeving, maar aangezien deze te ver weg was voor haar om naar toe te gaan ging ze gewoon in het gras liggen, genietend van een dag die niet te warm en niet te koud was.

Just a dream full of consequences KAznYAP

Hij genoot nog even van de stilte, van de goede rust die er nu rond hing. Geen enge dondergeluiden, geen enge bliksemschichten, geen enge bloodclanners. Alhoewel deze waren niet zoooo eng, maar sommigen- nee, hij wilde er niet over nadenken. Gewoon even de stilte ervaren waar de witte rogue zo lang naar verlangde. Een bepaalde geur vloog toen in zijn neusgaten, er was een andere kat in de buurt. Even keek hij rond met zijn grote, blauwe ogen, om vervolgens daar in de verte een rood zwarte kat te zien. Waren dat nu twee katten? Eén kat? Hij was verward. Hij kon sommige dingen niet zo goed zien van zo ver. Voorzichtig stapte de kater wat dichterbij, bang dat het misschien twee katten in één was. Zijn fantasie was ook groot. Of misschien was het een normale kat maar een slecht karakter. Who knows? Daar stopte hij dan uiteindelijk op een ~~1.5 m~~ kleine afstand van haar vandaan. “H-huh? W-wat”, sprak hij dan, een prachtige grootse speech, een mooi ontroerend gedicht die gemaakt was uit verwarring. Alleen sommigen konden de pracht vinden die in zijn woordkeuze scholen.

I believe in myself