We’ll all become stories

Met een vlotte beweging stond de grijze Apprentice op. Haar staart kaarsrecht in de lucht. Ze mauwde een korte vaarwel naar de Elder voor ze zich omdraaide, blij dat ze wat informatie uit haar had weten krijgen. Die oudjes waren op de hoogte van alles in het kamp. Ze deed er dus goed aan om af en toe eens te pijlen of ze helemaal mee was met de laatste nieuwtjes. Met een vrolijke glimlach op haar gezicht liep ze naar de prooistapel. Het geluid van golvend riet vulde haar oren en haar blauwe kijkers merkte een bruine tabby op. Hawkstride. Het was een feit dat ze de kater helemaal niet zo goed kende. Dus trippelde ze op hem af en begroette hem: “Dag Hawkstride. Alles goed?”
{ HAWKSTRIDE & OPEN }

» Topic tracker - Search «

We’ll all become stories 23ux36p

Hawkstride kon eerlijk zeggen dat dit seizoen het beste seizoen was voor de Clan, maar niet het beste seizoen voor hem. Als hij eerlijk was, hield hij veel meer van Leaffall. Dan werden de temperaturen een stuk aangenamer om te gaan jagen en was het een heuse uitdaging om de Clan gevoed te houden. Leafbare vond hij dan weer geen leuk seizoen omdat daar veel katten ziek werden en ze dan soms met honger naar hun nest gingen, maar Leaffall was ideaal. Niet te makkelijk, maar ook niet zo moeilijk dat jagen onmogelijk werd. Hawktstride was zodanig aan het malen in zijn gedachten dat hij niet in de gaten had dat een apprentice hem naderde. En dit dan ook pas doorhad toen ze voor hem stond. Hij glimlachte naar haar en gaf een knikje op haar begroeting. “Sagepaw,” zei hij met een warme hint in zijn stem. “Met mij gaat het prima. Ik ben even aan het rusten voordat ik weer ga jagen.” Hij richtte zijn groene kijkers op haar. “En hoe gaat het met jou?” vroeg hij op een warme toon aan haar.

De kater begroette haar vriendelijk. “Met mij gaat het prima. Ik ben even aan het rusten voordat ik weer ga jagen." Antwoordde hij. Het viel Sagepaw op dat de al wat oudere Warrior een warme, rustige ondertoon in zijn stem had liggen. Haar eerste indruk was dat de kater het leven nam zoals het kwam. Ze voelde zich meteen welkom en nam plaats tegenover hem. "Met mij gaat ook alles goed." Antwoordde ze, blij dat iemand er eens naar vroeg. Greenleaf was best een drukke periode voor Riverclan. Katten liepen heen en weer het kamp binnen met mos, kruiden en prooi. Al de dingen die Greenleaf hen met overvloed bood, ondanks de hitte soms. "Hoe kan het ook anders, de prooistapel is goed gevuld." Vervolgde ze, haar ogen tevreden knipperend. "Daar ergens ligt mijn eerste gevangen kikker ooit." Met haar neus wees ze trots richting de prooistapel. Ja, wat was ze trots op dat groene, glibberige ding dat ertussen lag.

» Topic tracker - Search «

We’ll all become stories 23ux36p

Hawkstride knikte met een tevreden knikje. Het was altijd goed om te horen dat het hun apprentices goed verging. Apprentices die goed in hun vel zaten, presteerden immers ook beter en hadden meer motivatie voor hun lessen. Het was aan de mentors om die motivatie aan te houden of, bij een apprentice wie niet goed in zijn vel zat, de motivatie weer terug op te wekken. Dat was een taak dat hij zelf heel leuk vond en ook de reden waarom hij dikwijls aan Pantherstar’s den stond om zichzelf op te geven als mentor; hij wist nooit wat voor soort karakter hij kreeg en dat kon soms een behoorlijke uitdaging zijn. Maar dan wel een leuke. “Dat is inderdaad een feit om gelukkig over te zijn,” snorde hij. Zijn blik gleed geamuseerd naar de prooistapel toen ze aangaf een kikker te hebben gevangen. “Nee, maar,” snorde hij. “Dat is een hele prestatie.” Hij richtte zich naar Sagepaw en gaf haar een knipoogje. “Ik zal je eens wat zeggen,” begon hij op een geamuseerde toon. “Als die kikker vanavond nog niet van de prooistapel verdwenen is, gaan we hem samen delen. Hoe klinkt dat?”

Sagepaw hoopte dat Greenleaf nog even in het woud bleef, het was zeker geen slecht seizoen voor prooi. De prooistapel glansde in het heldere zonlicht terwijl ze haar blik er weer van afwendde. “Dat is inderdaad een feit om gelukkig over te zijn,” Snorde Hawkstride. Sagepaw glimlachte breed. En nog breder toen de Warrior haar complimenteerde over haar gevangen kikker. Een trots gevoel brandde in haar borst. Hawkstride opperde dat ze de kikker konden delen als deze straks nog niet van de prooistapel was verdwenen. "Ja absoluut!" Mauwde ze blij. Als Apprentice moest ze steeds wachten tot de Queens en Elders eerst hadden gegeten. Wat ontzettend stom was. En doch logisch, dat wist een klein stemmetje in haar hoofd wel. Toch zou het leuk zijn als ze een hapje mocht nemen van haar eerst gevangen kikker ooit. "Hopelijk laten ze hem links liggen"

» Topic tracker - Search «

We’ll all become stories 23ux36p