Behind bars

Ze had Coacaze eerder in deze barn gestoken, had tevens aan Orchis beloofd om de kater zoveel mogelijk in de gaten te houden. Nu was ze hier terug, had de shift van een ander overgenomen. Moeilijk was het niet, ze moest er enkel voor zorgen dat hij niet naar buiten ging en andere niet naar binnen kwamen. Nyra had zichzelf neergezet bij de ingang van de afgesloten barn met haar rug naar de deur. Haar witte vacht in haar nek kleurde nog lichtjes rood van bijtmarkeringen, die Orchis er had achtergelaten toen hij haar de barn uit had gesleept. Het prikte lichtjes, maar stoorde haar verder niet. Het had zo gemoeten. Er was een reden voor geweest. Het begon heel zachtjes te druppen en haar oren zakten wat naar achteren als reactie. Bij deze barn was er geen onderdak, ze zou dus voor een tijdje in de regen moeten staan. Mh, dat Coacaze zijn beslissing maar snel genomen werd, want ze was niet van plan om hier elke dag te staan.

Eerst Coacaze, daarna open

Haar oortjes draaiden wat naar achteren toen ze Coa vanuit zijn barn iets hoorde zeggen. “Ga je niet liever onder dit dak staan?”, Nyra draaide haar kopje nu om en fronste even, twijfelend of ze zich in de barn zou zetten waar het droog was, of in de regen zou blijven staan. Toch schudde ze haar kopje. "Ik zit goed hier," mauwde ze kortaf en draaide haar kopje weg, vermeed oogcontact met de kater. Zij wist de waarheid ondertussen, wist hoe Kaa gestorven was en ze wilde vermijden dat ze te close met Coa werd. Ze kon hem niet helpen uit deze situatie. Ze zou hem geen vragen stellen, zoals andere wel deden. Ze volgde gewoon instructies op. De regen in haar nek was trouwens ook een aangename verfrissing, zorgde ervoor dat ook het bloed zou verdwijnen op plekjes waar zelf niet aan kon.

“Weet je dat heel zeker, straks is je mooie witte pels helemaal doorweekt”, Ze had haar oortjes wat laten zakken en draaide zich nu volledig om naar de kater voor haar. Ze werden nog gescheiden door de houten paletten van de barn. "Ik kan er wel tegen hoor," mauwde ze snel en trok licht twijfelend met haar oortje, waarna ze een stap achteruit zette. “Vanwaar komt dat bloed in je nek?” Bij zijn volgende vraag richtte ze haar blik op de grond. Ze kon hier op verschillende manieren op reageren. Hoe ze er op reageerde, was aan haar. "Orchis is niet zo op me gesteld," zei ze zachtjes. De regen gaf de uitspraak een extra touch. Ze moest zichzelf beschermen, ze moest haar band met Orchis beschermen. En misschien was het wel goed om iets gemeen te hebben met Coa. Haar woorden had ze voorzichtig uitgesproken. Ze zou niet zeggen dat hij haar mishandelde, dat hij haar aangevallen had, het was aan Coacaze om te beslissen wat hij uit haar woorden haalde. Ze stond snel recht en sloeg kort met haar staart. "Maar ik kan er tegen," mauwde ze als een echte Elitekat. Alsof ze haar 'emoties' wilde verbergen voor de ander.

Ze had zich lichtelijk in de verdediging opgezet toen ze de laatste zin uitsprak. “H-heeft Orchis dat gedaan?”, Ze bleef staan waar ze stond, ging niet in op wat hij vroeg. Het was duidelijk. Als de kater het nog niet wist, had hij goed door het lawaai door geslapen, aangezien ze uit de barn werd gesleept waar iedere kat die minder dan 10 tanden aan zijn halsband had hangen, sliep. “Goed, als je zegt dat je er tegen kunt, dan kan je dat ook”, Het puntje van haar staart zwiepte kort heen en weer. Haar lichaam ontspande zich weer en ze zette zich uiteindelijk terug neer en sloeg haar staartje om haar poten. De regen was nog steeds aan het druppen, maar stoorde haar nog niet. In ieder geval had ze iedere connectie met Orchis nu weten te verdoezelen. Coacaze had eerst met een trillende stem gereageerd, alsof hij bang was om te weten dat Orchis niet alleen achter hem aanzat. Zo mocht het gerust overkomen. Ze zat nu met haar aangezicht naar de barn toe, kon nog net één oogjes van de kater zien tussen de opening van de planken door.