why am I here

Hij was volledig uit zijn comfort zone door niet nu te patrouilleren voor clankatten. Nee, in plaats daarvan zat hij in een park. Wat dat inhield wist hij niet, hij wist alleen dat hij hier nooit een clankat ging vinden. Ira ontblootte zijn tanden en keek om zich heen. Het was dom geweest dat hij had gedacht dat hier misschien clankatten zouden zitten, er zaten alleen grote stinkbeesten en die tweelopers. stil hield hij zich gedeisd in een bosje, Ira was ook nog eens komen opdagen op het drukste moment. Hier en daar spotte hij wel een kittypet, maar daar had hij niks mee. Geen affectie maar ook geen haat. Hij negeerde ze, die waren het niet waard. Toch prikte zijn piepkleine stenen hart een heel klein beetje toen hij er weer een zag lopen. Nogmaals ontblootte hij zijn tanden bij dit gevoel en schoot de kater snel dieper de struik in. Het was tijd om te gaan.

Ze moest echt eens even laten zien dat ze toch wel een van de Elite was, anders waren Brat en Orchis misschien niet zo tevreden over haar. Voor zover ze een mening hadden. Wel, in het kamp blijven had dan niet zoveel nut, dus was ze erop uit gegaan. In het park kwamen wel wat kittypets, daar kon ze vast wel iets tussen vinden. Meteen moorden zou ze niet, dat deed ze niet een twee drie meestal, maar even een kadootje geven met de groeten van Bloodclan. Toen ze in het park aan het rond wandelen was, haar halsband enigszins verstopt onder haar dikke vacht, kwam ze helaas nog niet veel soeps tegen. Enkel wat mensen die ze liever uit de weg ging en hun honden. Eindelijk zag ze zo'n kittypet aan komen en vlug dook ze een struik in. Als die haar al zag voordat ze genoeg in zijn buurt was, was het vogeltje waarschijnlijk al gevlogen. Alleen, zodra ze de struik inging kwam ze tegen het achterlijf van een andere aan die dieper de struik in leek te gaan. Hoe kon ze die gemist hebben? Vlug ging Stalked een stukje naar achter en zag toen de halsband. Niet eentje van een Kittypet. Hij rook trouwens ook gewoon naar Bloodclan. Wat zijn naam was, dat wist ze niet echt. ''Iets goeds gezien?''vroeg ze hem fluisterend. Hij was hier waarschijnlijk met een beetje dezelfde reden als zij.

Hij was net in het bosje gedoken toen hij met zijn kont tegen die van een ander aan botste. Bijna geschrokken keek hij op, zag een halsband en zuchtte zacht en kort als opluchting. Al voelde hij zich ook een beetje teleurgesteld, er had een kleine hoop bij hem ingezeten dat het misschien een clankat kon zijn. "Nee het tegenovergestelde." Miauwde de kater terug. Tenzij zij kittypets iets goed vond natuurlijk. Hij kende zat katten in de clan die kittypets net zo erg, zo niet erger, haatte als clankatten. Maar dat was niet zijn terrein. "Er was daar wel een Kittypet." Voegde hij er dus ook aan toe. Hij kende haar niet zo goed, herkende haar geur een beetje maar verder wist hij niks van de poes. Wat ook niet vreemd was, want hij had bijna geen contacten binnen Bloodclan. Daarbij zei hij waarschijnlijk minder dan alle katten samen in een jaar.