Hunting with Worry on your mind

Hoewel de reactie best vrolijker had gekunnen snapte de grijze katertje wel dat ook Tigerblaze zo haar zorgen had over de verdwenen katten. Moonpaw had haar goedkeurende knik gezien en liep achter de warrior aan naar de uitgang. Zelf was Moon ook niet bepaald vrolijk en dat enkel door de zorgen die door zijn kop speelde. Wat als ze straks een van hun clangenoten dood zouden vinden bij de zonnerotsen? Snel schudden hij die gedachten van zich af en versnelde de leerling zijn pas om kort achter Tigerblaze aan de tunnel uit te komen. Nu hadden ze de klim naar boven nog. Van uitstekende punt naar uitstekende punt klommen ze naar boven. Zo kwamen ze boven aan en opende Moonpaw toch even zijn bekje, maar er hing enkel een flauwe geurspoor van de vermiste katten. Moon keek even opzij en begon daarna minder vrolijk als anders richting de grote rots partij die naast de rivier lag te lopen.

Eenmaal halverwege kwam een vage geur van tweebenen zijn gehemelte kietelen. Moonpaw's staart schoot meteen de lucht in en dik opgezet. Hij had eerder mogen kennis maken met tweebenen. Toen hadden ze hem en Mistynose achterna gejagen en een van hen had hem zelfs bijna vast gegrepen. Die nagelloze klauwen voelde hij nog altijd over zijn rug krassen als hij er aandacht. Moonpaw stond van angst aan de grond genageld letterlijk, want zijn zijn nagels kwamen zo ver uit hun hulzen als ze maar konden en boorden zich ver in de zachte bosgrond onder zijn poten. Zijn lijf begonnen zelfs te trillen. Of er nog tweebenen in de buurt waren kon de jonge bange kater niet meer registreren, want zijn brein was momenteel blank.

@Tigerblaze

Tigerblaze liep met Moonpaw naar de uitgang en bleef erg bezorgd denken. Wat nou als ze dood zijn! Langzaam gingen ze in de richting van de Sunningrocks om naar speuren te zoeken. Ze waren er net toen Moonpaw ineens stil stond, volgens haar van angst. Vacht omhoog, staart omhoog, grote ogen. Snel rook ze in de lucht en rook tweebenen. Haar vacht rees als de bliksem omhoog en stond toen net zo hoog als die van Moonpaw. Haar ogen flitsten heen en weer om te kijken waar de geur vandaan kwam. Ze waren vossenlengtes voor haar. Veel herrie aan het maken. Ze schopte tegen een zwart met wit ding en schreeuwde als het ding tussen twee bomen door gaat. Het ding rolde naar hun toe toen het tussen de rotsen heen ging en weer dat lawaai. Het ding stopte minder dan een vossenlengte voor haar en Moonpaw. Ze keek snel rond voor een uitgang, maar één van de jonge tweebenen had haar en Moonpaw gespot. Hij schreeuwde hard en wees haar en Moonpaw aan. ''Rennen!'' Schreeuuwde haar instinct. Ze wou het net op het lopen zetten, toen ze zag dat Moon verstijft van angst daar stond. 'MOONPAW!!' Schreeuwde ze hard om boven de tweebenen uit te komen en hem hopelijk wakker te schudde. Snel rende ze in de richting van Moonpaw en gaf hem een duw richting het bos. 'Rennen!' schreeuwde ze in paniek. Eerst moet Moonpaw rennen, daarna kan zij ook rennen. Hij moet eerst in veiligheid!

Het leek wel een vreemd gekleurde kei waar de tweebeen kits mee aan het spelen waren. Toch snapte Moonpaw niet waarom de tweebeen kits hier waren, Ze verjoegen alle prooi die de clan zo hard nodig had. Woede begon bezit van hem te nemen. Een woede die zo fel was dat het zijn vacht leek te verschroeien, zo heet voelde zijn huid aan. Hoewel een van de tweebeen kits hen gespot had en op hem en Tigerblaze af kwam rennen met luid geschreeuw. De krijger gaf hem een duw richting het woud, maar het was genoeg geweest! Iedereen dacht maar dat ze hier dood leuk hun woud binnen komen, vooral die tweebenen. Zijn mond vormde zich in een grauw toen de grijze leerling in plaats van het woud juist op de tweebeen kits af stoof met luid gespuug en nijdige kreten. Moonpaw sprong naar voren en landen dan met een hoge rug tegenover de kit die niet langer meer schreeuwde. Diens domme blik werd van gretig eerder verward. Moonpaw nam nog een sprong met uitgeslagen klauwen naar de tweebeen gericht, maar echt hoog sprong hij niet en krijste nijdig. De tweede sprong deed de tweebeen kit achteruit strompelen, maar niet direct weg lopen. Een derde sprong waarbij Moon zijn nagels diep in het naakte vel van de kit zetten die nu luid brullend omdraaide en in diezelfde kreet richting de andere tweebeen kit rende die gewaarschuwd en angst in de ogen kreeg daardoor. Luid krijsend kwam de grijze leerling tussen de rotsen uit met hoog op gezetten rug en al zijn vacht zo dik opgezet dat hij twee keer zo groot en dik leek. Beide kits vergaten hun speeltje snel en renden klauwtrend over de rotsen weg. Woede was altijd nog in zijn lichaam aanwezig, maar toch kwam er een golf van voldoening over hem heen. Natuurlijk konden ze hier voorlopig nog niet jagen. Eerst al dankzij de tweebeen kits en nu meer door hem. Een zucht kwam uit zijn bek. Eigenlijk was het best wel eng zo op de tweebeen kits af gaan dacht Moonpaw nu de rust terug keerde om hem heen... Tenminste als die terug keerde, Moon was zijn jacht partner even helemaal vergeten waar was Tigerblaze. Die kon niet ver weg zijn toch? Zijn blauwe ogen keken rond opzoek naar de getijgerde poes.