[FINISHED] A lot of nonsense

Snappingturtle noemde de namen op van zijn nieuwe siblings. De namen zeiden hem niks, maar hij merkte wel de twijfel op in de stem van zijn pleegvader en dus keek hij omhoog, waar hij de twijfel die hij had gehoord in de toon van de warrior ook gereflecteerd zag in de blik van de kater. Uiteindelijk sprak hij nog één laatste naam uit en Snakekit trok met zijn oortje. Palekit, Palekit… De naam zei hem wel iets. Was zij niet die zwakke kitten die in de nursery lag? Snakekit had eigenlijk nog niet echt de moeite genomen om veel kittens in de nursery beter te leren kennen. Hij wist niet echt hoe hij zich erover moest voelen dat Snappingturtle zo’n zwakke kitten had als dochter, maar de kater was nu zijn pleegvader en dus zou Snakekit zijn nieuwe familie accepteren. “Waarom twijfelde je zo om haar naam te noemen?” vroeg hij nieuwsgierig aan zijn pleegvader. Het leek net alsof hij de naam niet had willen noemen. Alsof hij niet had gewild dat Palekit zijn dochter was. Ondanks dat Snakekit duidelijk net zelf zijn twijfels had gehad, zorgde dat idee wel voor een naar gevoel in zijn binnenste. Hij wist immers hoe het was om door een ouder de rug toegekeerd te worden en dat wenste hij niemand toe, zelfs een zwakke kitten zoals Palekit niet.

De grijze kater moest even slikken bij de vragen van de kitten. Hij kon er niet aan doen dat hij zo nieuwsgierig was, maar het deed wel pijn in de warrior zijn hart om te weten dat hij zo’n zwakke kit had… Eentje die altijd kon sterven. Hij deed zijn best om niet aan haar te hechten, maar de struggles are real. “Ehh... Oh! Oei, het wordt al zo laat”, mauwde hij toen hij naar de donkere hemel keek en begon te nepgapen zodat hij de kitten zijn gevoelens niet hoefde te vertellen. “Ik moet morgen vroeg op. Ik denk dat het het beste is als jij ook maar naar je nest gaat”, sprak de kater vervolgens en schonk hem een warme blik toe voordat hij zich rechtzette, nog een keertje naar hem omkeek en daarna heel snel naar zijn nest toe trippelde. Hopelijk was Smartysnek zijn vraag tegen de volgende dag al vergeten en hoefde hij zich daarom niet wakker van te liggen. Hopelijk.


+Snap is topic uit UwU

Zijn vraag werd beantwoord met een ontwijkend antwoord en Snakekit kon het niet laten om een nors gezicht naar zijn pleegvader te trekken toen deze zich, na Snakekit een warme blik te hebben gegeven die de kitten toch wel wat warm vanbinnen liet worden, uit de poten maakte. Het lag er duimendik bovenop dat hij zich aan de vraag had willen onttrekken, maar Snakekit nam aan dat er ook wel een ander keertje zou zijn om zijn vraag te stellen. Hij haalde er dus zijn schouders over op en liep vervolgens terug naar de nursery, al bleef de vraag waarom zijn pleegvader opeens zo raar deed wel een tijdje hangen in zijn kopje. Het duurde een tijdje eer dat hij de slaap vatte en toen hij ’s ochtends wakker werd en meteen naar de uitgang van de nursery liep om Snappingturtle aan te kunnen spreken over de dag ervoor zag hij de staartpunt van de kater nog net verdwijnen uit het kamp. Snakekit onderdrukte een diepe zucht. Het zou moeten wachten tot een volgende keer.