Life without pride

Onderwerp: Life without pride za 12 sep 2020 - 15:14

walk in the light

De jonge kitten had echt wel door dat er minder naar haar om werd gekeken dan haar twee nestgenoten. Ze was simpelweg te jong om te snappen waarom, immers had ze haar ogen nog dicht en kon ze ook niet praten. Niet alleen omdat haar stem enorm zwak was, maar ook omdat ze te jong was om woorden te gebruiken. Als ze al in staat was te reageren op de aanwezigheid van anderen, dan was het vaak onopvallend, en werd het niet altijd opgemerkt. De kitten herkende haar vader nog niet, ze rook hem minder vaak dan haar moeder en nestgenoten, maar vaak genoeg om te weten dat hij belangrijk was, op een of andere manier. De lichte kleur van haar vacht stak fel af tegen het nest, een vacht die op geen van haar ouders leek. Een vacht dat nodig schoon gelikt moest worden maar gezien de kitten dat zelf niet kon, anders dan experimenteel af een toe een hapje nemen van de vacht op haar poot, was ze aan het lot overgelaten van haar ouders.

- Snappingturtle

Elfje

Onderwerp: Re: Life without pride za 12 sep 2020 - 15:29

Hij was bang voor zijn tweede dochtertje- hij had zich nooit eerder zo gevoeld, maar hij was bang haar te verliezen. Ze was zo zwak, zo klein, zo bleek gekleurd, en ze piepte amper. Het deed hem een stekend gevoel vanbinnen, hij had haar proberen te negeren, maar het was uiteindelijk toch zijn kitten en hij zou ervoor moeten zorgen. Bij het nest gleden zijn groene ogen over alle kittens en hij likte zachtjes over het vachtje van de lichte kitten om haar schoon te krijgen, hij dacht er niet teveel over na. Juist dat het moest glinsteren net zoals zijn vacht, dat vroeg om perfectie en concentratie. De grijze kater wilde niet teveel hechten aan haar, hij zou haar gewoon verzorgen en proberen geen echte band mee op te bouwen. De warrior probeerde gewoon… En zelfs als ze geen echte band gingen opbouwen, hij wilde toch dat ze een schitterend vachtje had, net zoals die van de andere twee kits en van hemzelf.

Onderwerp: Re: Life without pride zo 13 sep 2020 - 20:25

walk in the light

Het leek er op dat ze eindelijk gezien werd, wellicht niet gehoord maar wel begrepen. De jonge kitten was niet zo zorgvuldig over haar vacht als haar vader, want die was wel erg extreem, maar het voelde wel prettig om deze wat schoon te krijgen. Een warme tong over haar vachtje te voelen, die haar deed ontspannen. Het was goed zo, zeker op dit moment. Ze had aandacht, warmte en een wat schonere vacht dan ervoor. Ze was dus toch niet vergeten, de kitten hief haar kopje kort waarna ze deze onhandig tegen de kater, haar biologische vader aan drukte. Veel meer dan dat kon ze niet, immers was het maken van geluid een ding.

Elfje

Onderwerp: Re: Life without pride ma 14 sep 2020 - 16:37

Terwijl hij haar zachtjes likte bewoog ze, waardoor hij eventjes stopte en ze haar kopje tegen hem drukte. De kater zette zich neer, want rechtstaan was moeite. Eventjes bekeek hij haar nog wat en merkte dat er nog een stukje vacht in de war zat en likte er nog wat extra over. Zo, nu was het goed, want mooi durfde hij het niet te noemen. Gewoon een schoon vachtje geven en een knuffel- dat was alles. Niet meer, hij wilde niet meer. De grijze warrior voelde de kitten amper, ze was zo klein en zo fragiel. Hij kon alleen maar hopen dat ze sterker werd, dat ze tenminste iets van hem had geërfd. Het was alleen maar hopen, en het was duidelijk dat hij die hoop zocht door de ongeruste blik in zijn ogen. "Kleine Palekit...", fluisterde hij zachtjes terwijl hij naar haar keek.

Onderwerp: Re: Life without pride zo 20 sep 2020 - 16:28

walk in the light

Het was prettig, een warme tong over een voormalig vies vachtje. Het was een warmte dat dieper ging dan alleen het fysieke, de warmte die elke kitten zou opzoeken, iets dat wellicht omschreven kon worden als veiligheid, vrede en misschien liefde. Palekit, klein en teer als ze was, was dan ook zeer duidelijk tevreden met de aandacht die ze kreeg. Haar lichaam bewoog wellicht nog niet soepel, maar het was duidelijk dat de kitten niet van plan was om op te geven, niet zomaar tenminste. Zolang ze voedsel en aandacht kreeg zou ze ooit uitgroeien tot een sterke kattin, ooit, mits ze de kans kreeg en haar twee nestgenoten niet alle voeding zouden blijven stelen.

Elfje

Onderwerp: Re: Life without pride wo 23 sep 2020 - 18:11

De kitten leek zijn aandacht erg fijn te vinden, en eerlijk gezegd, hij vond het ook wel fijn om haar aandacht te geven. Alhoewel hij echt zo hard probeerde niet aan haar te hechten door angst, hij kon het niet laten. Al sinds dat hij kittens had gekregen was hij zoveel minder egoïstisch dan eerst, het voelde zo goed om voor zijn kittens te zorgen, te zorgen dat ze veilig waren, goed opgevoed waren, schone vachtjes hadden, noem maar op. Het was fijn een vader te zijn, jammer genoeg stond zijn angst voor deze kitten wat in de weg. Als afleiding voor zichzelf begon de kater weer over het oortje van de kitten te likken. Zelfs als ze al schoon was… Hij wilde zich gewoon afleiden. Als... Als ze het zou redden, als ze ooit een warrior werd... Dan zou hij pas blij zijn dat StarClan haar had laten leven. Maar nu, nu was hij zo onzeker, de warrior was zo bang... Bang voor haar leventje.

Onderwerp: Re: Life without pride do 24 sep 2020 - 11:55

walk in the light

Het leek er op dat haar papa haar eindelijk zag. Hij was voor een moment niet bang genoeg om haar te negeren. De jonge kitten leek dan ook tevreden over haar wasbeurt, en zelfs toen deze klaar was, bleef hij over haar oortje likken. Iets dat ervoor zorgde dat ze haar neusje in zijn vacht drukte en zich langzaam tegen hem aan liet vallen, het was een zachte warme vacht. Een goed bed om op te slapen, of tegenaan te rusten voordat ze weer zou proberen te drinken bij haar moeder, als ze deze keer de kans kreeg voldoende voeding tot zich te nemen. Het was een wrede werkelijkheid, de natuur kon op een harde manier de zwakkeren uit schakelen.

Elfje