[Pantherstar's Funeral] When I Think Too Much About It I Can't Breathe

"Pantherstar, jij hebt ons langer gediend dan de meesten zich kunnen herinneren. Het is moeilijk voor mij om nu hier te staan om jouw plaats in te nemen. Jij was alles waar Riverclan voor stond: Sterk, streng maar rechtvaardig en een voorbeeld voor iedereen die in je pootstappen zal volgen. Pantherstar, geliefde vader, Deputy, Leader, Warrior... Neem nu je rust, en waak vanuit Starclan over je opvolgers." Daar liet ze het bij, en ze voegde zich weer bij de rest van de clan, het plekje openlatend voor een ander om te spreken. Het lichaam, versierd met schelpjes, lag tussen hen in, dicht bij de oever van de rivier. De hele clan, behalve de jongste kittens en hun moeders, leek aanwezig. Na de wake waren ze met het lichaam richting de rivier gelopen om daar de begrafenis van hun gevallen leader te voltrekken. Ze had geholpen met dragen en de eerste toespraak gehouden, maar nu liet ze het aan zijn familie over: Zij zouden meer over hem te zeggen hebben dan zij. Ook het ter water laten zou door zijn kinderen gedaan worden.

[Open voor iedereen die een toespraakje wilt houden]

Artwork made by Kip
[Pantherstar's Funeral] When I Think Too Much About It I Can't Breathe Image0

:∆:

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw was zo prachtig geweest als het niet haar vader was, als het niet een lichaam was dat tussen de schelpjes en bloemen lag. Niet haar vader, niet de trotse Leader van Riverclan, haar blauwe ogen waren rauw van het huilen, rauw van de tranen en haar stem was niet luider dan een schorre fluistering. De pijn drong dieper door dan enkel haar ziel, in haar lichaam dat net pas hersteld was van de aanval van Aegir, ze was niet alleen haar zus en vader kwijt geraakt in korte tijd, maar had ook haar banden moeten breken met haar eerste vriend, de zwarte geest. Voor de Clan, maar het was niet voldoende geweest om haar vader trots te maken en te laten zien dat hij nog wat had om voor te leven. De pijn die dat deed, deed haar lichaam in elkaar krimpen, alsof ze fysiek geslagen werd. 'Pantherstar, jij hebt ons langer gediend dan de meesten zich kunnen herinneren. Het is moeilijk voor mij om nu hier te staan om jouw plaats in te nemen. Jij was alles waar Riverclan voor stond: Sterk, streng maar rechtvaardig en een voorbeeld voor iedereen die in je pootstappen zal volgen. Pantherstar, geliefde vader, Deputy, Leader, Warrior... Neem nu je rust, en waak vanuit Starclan over je opvolgers.' Sprak de Leader, die ongetwijfeld ook geraakt was, toch wist Honorpaw niet of ze haar nog kon troosten, als ze zelf niet in staat was om zich goed en wel te laten verschijnen op dit laatste moment. Het laatste moment waarop ze haar kop nog in de vacht van haar vader kon steken.

Haar passen waren langzaam, voorzichtig voordat ze naar haar nieuwe Leader stapte en haar kop kort tegen diens schouder drukte. 'Ik accepteer je als Leader,' Was het enige dat ze fluisterde, haar stem laag zodat het duidelijk een moment tussen hen bleef. Daarna stapte ze naar het lichaam van haar vader toe, om haar neus in diens kraag te drukken zoals ze zoveel had gedaan in haar eerste Moons van haar nog korte leven. Ze was nog maar een Apprentice, nog niet klaar voor deze harde realiteit. 'Onze vader was meer dan een Warrior en Leader, en hoewel hij ongetwijfeld angst kon inboezemen in zijn vijanden of katten die zich niet rechtvaardig gedroegen. Hij had een warm en zacht hart, een hart dat gebroken was door het verlies van onze zus en vroegere Medicine Cat, Chivysniff. Hij was naar zijn kittens de bescherming voor de harde buitenwereld en ik was nog lang niet klaar om alleen te staan met mijn broers en zussen en moeder. Ik hoop... ik hoop dat de Clan beter naar elkaar komt om elkaar in deze tijd te steunen en de nieuwe Leader en Deputy... de kans geven om zijn waarden vast te houden. De waarden van een waardige Warrior en sterke Leader. Ik houd van je papa.' Haar stem brak aan het einde terwijl ze een slik inslikte en vervolgens haar blik naar Snowpaw liet glijden. Er zat geen woede of haat in de blik, enkel een verdriet, niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen. Haar poten trilden licht terwijl ze voor de laatste keer over de wang van haar vader likte en toen naast het lichaam plaats nam, in stilte, het enige dat ze deed was een nieuw schelpje in zijn vacht leggen, een die schitterde als haar eigen vacht, parelgrijs. Een laatste link met zijn jongste dochter.

words: 576| tag: Blueflower en Crystalstar (reactie), Snowpaw (lieve blik)

∎ ◣ ◥

[Pantherstar's Funeral] When I Think Too Much About It I Can't Breathe Honors13