[HALLOWEEN EVENT] Devil's Backbone

She did what she had to do

De maan was als een kleine sikkel die aan de lucht hing. Het bracht nauwelijks licht. Seamist zag het als een kleine gloed die de ingang van de nursery nog verlichtte, maar voor de rest was het doodstil, vredig, rustig. Zachtjes drukte ze haar donkere neusje tegen de twee kittens aan die aan haar buik lagen te rusten. Arcticwolf was er vandaag bijna de hele dag geweest, verstikkend, benauwend. Maar ze moest zich in haar kop blijven prenten dat het voor het beste was, dat ze het geheim bewaarde en dat Arcticwolf dat ook deed. Voor de veiligheid van Brackenkit en Amberkit, voor de veiligheid van Settleddust. Maar alsnog kon ze niet loslaten dat er wat mis was, dat ze zich onveilig voelde. Dat er iets raars was aan Arcticwolf. Een huiverige zucht ontglipte haar, waarna ze haar hoofdje liet rusten. Een onrustige slaap overviel haar terwijl ze langzaam wegzakte naar haar droomwereld.

O lord O lord, what do I do.
I've fallen for someone who's nothing like you

litch

Riverclan, haar geboorteclan. Het was dan misschien wel haar geboorteclan, maar he was de clan die ze haatte. De clan die haar verraden had stuk voor stuk. Vele generaties waren al geboren sinds dat zij gestorven was en niemand zou haar waarschijnlijk nog kennen. Misschien dat ze in verhalen nog rond zou gaan, maar ze schatte die kans niet groot in, daar had ze niet genoeg voor gedaan. Ze was ook maar een halfbloedje geweest, niet belangrijk. Wat een van de redenen was dat ze dan ook deze poes in de gaten had gehouden al een tijdje. Het was duidelijk dat haar kittens van een Shadowclanner waren, maar dat was iets dat de clan niet wist, wan nee, ze had een vader binnen de clan gevonden voor de kittens. Maar de manier hoe de kater bezig was, was iets dat haar had getrokken. Het was duidelijk dat Seamist niet gemakkelijk was met hoe Arcticwolf zich aan het gedragen was en wie weet was dat iets dat ze zou kunnen gebruiken hier. Ze maakte haar weg door het donkere bos heen, naar de plek waar de queen lag en tikte haar kort aan. "Seamist," Sprak ze haar naam rustig uit, nu was het nog wachten tot ze wakker zou worden.

Een tik maakte haar wakker, ze spitste haar oren wat verbijsterd en keek in het rond, haar ogen wat wijd en verbaasd. Het was alsof iemand haar wakker had gemaakt.. maar het leek alsof ze nog droomde? Ze was niet in een woud gaan slapen toch? Het was.. donker. En toen viel haar blik op de kattin die over haar heen stond, een kat die ze niet herkende. Haar pupillen vernauwden zich en haar nekharen gingen iets overeind. Haar kinderen.. Waar waren haar kinderen? Zoekend keek ze rond, ze waren hier niet. ”Wie ben je? Waar heb je Brackenkit en Amberkit gelaten?” ademde ze geschokt.

Het was niet heel verassend dat de queen zou beginnen over haar kittens, ook al waren het maar twee van haar kittens en niet degene die in Shadowclan waren. "Maak je maar geen zorgen, die zijn veilig." Veilig in haar nest in Riverclan, maar niet hier. "Dit heeft niks met hun te maken." Ze voelde lichte jaloezie opborrelen toen ze zag hoe bezorgd de queen over haar kittens was, want het was iets dat zij nooit had kunnen zijn voor haar eigen kittens. Het was iets dat haar nooit gegund was en waardoor ze nooit kittens gehad had. "Ik ben Lunarfrost en dit hier is alleen bestemd voor jou," Geen anderen toegestaan en dat gold ook voor haar kittens.