| | |
Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| Onderwerp: Redemption blues zo 27 dec 2020 - 21:28 | |
| Verkleumd. Zo voelde Vulture zich. De bomen om hen heen waren hem bevreemd. De wind huilde onbekend. Zelfs de vogels klonken hier anders. Toen de temperatuur was gaan dalen was de cyperse kater weer aan de wandel gegaan, zoals hij dat altijd deed als het winter werd. Hij bevond zich in een gebied wat helemaal niet leek als dat van de clans. Sinds die keer dat hij bijna was doodgevroren en omgekomen van de honger in één nacht had Vulture een vreselijke angst gekregen voor de winter. Toen hij zich naar het huis had geschaard van de twoleg familie die hem had opgevangen, was hij tot de ontdekking gekomen dat zij weg waren. Er had geen licht gebrand achter de ramen en de deur zat potdicht. Hij was aangewezen op zichzelf. Maar dat was hij al bijna heel zijn leven dus dat gaf niet. Één week lang had Vulture geprobeerd om zichzelf dat wijs te maken voordat hij had toegegeven dat het wél wat uitmaakte. Toen hij wakker was geworden, badend in het zweet en huilend van ellende toen zijn lege maag knorde. Hij kon alleen maar terugdenken aan die éne winter. Die éne keer. Als die twolegs hem niet hadden gevonden en hadden gevoed, dan was hij nu dood geweest. Vulture zag daar nu, enkele weken later en kilometers verder, de ironie wel van in. Hoe vaak was hij wel niet bijna dood gegaan nu? Aan verwondingen? Door een dolle hond die hem uit een steegje joeg? En toch.. Er was een zekere wreedheid in sterven doordat je maag te leeg was en je botten te koud. Hij had het al eens gezien. Hij en een rogue hadden samen wat tijd doorgebracht in een verlaten schuur. Hij verkoos het gezelschap van andere nooit boven dat van zichzelf, maar die nacht was anders geweest. De wind had ongewoon hard gegierd. Hard genoeg dat zelfs de schuur met zijn half ingestorte dak en dunne met scheuren beschreven muur weinig beschutting had geboden. Vulture was die ochtend wakker geworden om zijn maat naast hem aan te treffen in exact dezelfde houding als hij in slaap was gevallen. Doodgevroren. Dat was geen fijne dood geweest..
Vulture snoof schamper. Tja, was er een dood die wel fijn was? Hij dacht van niet. Hij was er al zo lang zo bang voor dat hij die vraag voorlopig nog liever niet beantwoord zag. Hij bleef abrupt staan terwijl hij omhoog keek naar de lucht die grauw oogde. Niet veel later begonnen zachte sneeuwvlokken naar beneden te vallen. Vulture voelde de angst hem om het hart grijpen. Hij had gehoord dat er hier katten leefde. Katten anders dan de clankatten. Als hij erin slaagde hen te vinden kon hij bij hen blijven voor één winter. Één winter lang.. hij zou een volle buik hebben en bescherming bovendien. Hij hoefde niet langer meer te waken als hij in slaap viel. Niet langer meer die onzekerheid hebben dat hij de volgende ochtend nog wel wakker zou worden. Daarna kon hij weer weg. Zoals hij altijd deed. Verder. Zelfs verder dan deze bergen. Verder tot hij niet meer verder kon. Ja, dat was zijn plan. Dat was een goed plan. Vulture had hier wel genoeg gezien.
+ Shine/Pearl
My time is growing thinner, I'm just a tired old sinner .. No chips left on this shoulder, no pride in growing older |
| | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| Onderwerp: Re: Redemption blues zo 27 dec 2020 - 22:13 | |
|
Vandaag was het koeltjes buiten. Het was opmerkelijk dat er bevroren dauw aan de plantjes hing toen hij er langs stapte en de lucht zag er ook niet erg aangenaam uit, maar dat vond hij niet erg. Het kon niet elke dag zonnig zijn, want de zon had ook eens wat rust nodig! Het gaf hen licht, warmte en visie in het donker, en daarvoor zouden de katten haar dankbaar moeten zijn. De zwarte kater trippelde langs de weg die bekend was voor hem, zijn lieveningspaadje langs het territorium. Het was een pad van steentjes, bedekt met wat kleine plantjes die bijna afstierven. De tom stopte even toen kleine sneeuwvlokjes begonnen te vallen uit de lucht. De topjes van de bergen zouden nog witter worden dan in de andere seizoenen. Wat de kater vooral leuk vond te doen was zijn tong uitsteken en de sneeuwvlokjes opvangen. Ze smaakten naar koude druppeltjes water die je ook zou kunnen opvangen als je met je pootje op een plantje duwde. De lange goudgele grassprieten die waren te vinden tussen de stenen droegen soms wel druppeltjes mee. Hoe dan ook, toen hij wat verder dwaalde, merkte hij een andere kat op. Een bruine tabby kater die niet naar tribe geuren rook. Misschien was het weer zo’n bezoeker zoals de familie die hier ergens leefde en dan nog een andere kattin waar hij de naam eventjes kwijt van was. De zwartwitte to-be besloot de onbekende met trage passen te benaderen. Hij wist niet of het een vriendelijke of een vijandelijke kat was- dat was de reden voor zijn trage, voorzichtige tempo. De tom was misschien een erg sociaal, vrolijk, al-rondspringend-type, maar hij wist wel wanneer hij voorzichtig moest zijn. Zijn gelaat droeg een nieuwsgierige tint met zich mee terwijl hij dichterbij kwam en hij kon een klein glimlachje niet onderdrukken. Hij wilde hem leren kennen!
One good deed always sparks another
and that'll make you shine like a star- :✧:
|
| | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| | | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| | | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| | | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| | | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| | | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| | | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| | | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| | | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| | | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| | | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| | | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| Onderwerp: Re: Redemption blues wo 30 dec 2020 - 18:46 | |
|
Het maakte hem zo blij om te weten dat hij er weer een nieuwe vriend bij had. Een nieuwe persoon om in zijn groot hart op te slaan en mee te kunnen praten. Iemand om vriendschap mee te delen die verschillend was dan de rest, maar dan toch weer hetzelfde. 'Goed dan, Shine on the Outer Waves. Dan ben jij mijn eerste vriend. Als ik dit zo volhou dan ben ik voor je het weet lid van de tribe net als jij', zei de oudere kater met een knipoog waarbij een grote, vrolijke grijns de zwartwitte tom's gelaat sierde. Wat het oorspronkelijke idee van de ander was, dat wist hij niet. Hij wist niet dat hij iemand was die anderen achterliet. Ze soort van verraadde. Alles dat hij nu in hem zag, was potentie voor een vriend. Een waardige, dan nog wel. 'Vertel eens, hoeveel katten zitten er in jouw tribe? Dan weet ik of ik mij zorgen moet gaan maken of niet'. De to-be had het altijd al gemakkelijk gevonden om vrienden te maken. Om vrolijk te zijn bij iedereen, zelfs bij diegene waar hij een 'ik vind je niet zo leuk'-status bij had. Haten, dat zou hij eerlijk gezegd niet durven. "Er zitten heel wat katten in de Tribe! Maar geen zorgen hoor, ze zijn allemaal super lief en leuk en ze willen vast en zeker je vriend zijn, zolang je ze maar een kans geeft"
OOC: Ik had heel veel keuzestress of ik hem nu het gedicht zou laten zingen of simpelweg dit lolOne good deed always sparks another
and that'll make you shine like a star- :✧:
|
| | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| Onderwerp: Re: Redemption blues wo 30 dec 2020 - 20:51 | |
|
Vulture glimlachte zwakjes toen Shine on the Outer Waves zijn vraag met stralende optimisme beantwoorde. Hij had ook niet anders verwacht. Toch deelde hij de ander zijn optimisme niet. De tribe mocht er dan wel bekend om staan dat zij buitenstaanders toelieten in hun clan, maar hij vermoede dat er meer achter stak. Een clan die een x aantal sterk was, had regels nodig. Richtlijnen. Iets om de clan veilig en draaiende te houden. Vulture was even afgeleid toen hij merkte dat de lucht wel erg donker begon te kleuren. Zo te merken zou het nog wat harder gaan sneeuwen. Misschien moesten ze maar eens naar die tribe toegaan. Vulture aarzelde. Nee, nog even wachten. "Ik moet ze wel eens kan geven als ik bij jullie wil gaan horen," sprak Vulture met een geforceerde glimlach die zijn ongemakkelijke gevoelens onthulde. "Anders dan kan ik nooit bij jullie horen, nietwaar? Nu is het de vraag of zij mij ook een kans willen geven," Als hij zichzelf zou tegen komen, een gehavend, mager scharminkel van een kat die onder de littekens zat en nooit lachte, tja dan zou hij zichzelf ook de deur toewijzen. Nu dat ze het hier zo over hadden begon Vulture een groeiende nervositeit te voelen. "Als ze allemaal zoals jij zijn, dan komt dat wel goed." Voegde Vulture er aan toe die geen twijfel erover had dat er maar weinig katten zoals Shine on the Outer Waves waren. Hij was zelden zo'n openhartig en vriendelijke kat tegengekomen. Misschien kwam dat wel omdat het joch nog zo jong was en weinig van de wereld had gezien. Vulture wist dat wel zeker. Zo was hij ook ooit geweest.
My time is growing thinner, I'm just a tired old sinner .. No chips left on this shoulder, no pride in growing older |
| | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| Onderwerp: Re: Redemption blues wo 30 dec 2020 - 21:16 | |
|
Een zwakke glimlach verscheen op de ander zijn gezicht. Hij leek geen optimisme terug te tonen, maar dat hoefde ook niet. Iedereen was anders, en zolang ze een goed hart hadden, keurde hij ze goed. In ieder geval, de lucht leek donkerder te kleuren en de sneeuwvlokjes leken ook de veranderen in letterlijke sneeuwbolletjes. 'Ik moet ze wel een kans geven als ik bij jullie wil gaan horen', sprak de bruine cypers, waarop de to-be knikte. Iedereen moest kansen krijgen, en geven. Dat was net zo belangrijk als iemand vergeven voor een slechte daad. Net zo belangrijk als leren uit je fouten. 'Anders dan kan ik nooit bij jullie horen, nietwaar? Nu is het de vraag of zij mij ook een kans willen geven'. Hij merkte dat de kater altijd een twijfel bleef hebben. Twijfel over hun, over een nieuw stuk van de wereld, van het leven. Vandaag was een nieuw bladzijde in het boek over Vulture, dat hij zelf nog niet durfde te accepteren. Toch bleef de to-be met een gezellige glimlach op zijn gezicht. 'Als ze allemaal zoals jij zijn, dan komt dat wel goed', voegde die er nog aan toe. "Jaaa! Het komt allemaal in orde! De tribe lijkt misschien heel complex en zo kunnen de leden ervan ook zijn, maar we zijn een groep die allemaal samenwerken, die vredevol zijn, er voor elkaar zijn", legde de zwarte kater uit. "Ik weet zeker dat jij ertussen zal passen, Vulture!". Het werd al steeds opvallender dat de lucht donkerder werd door de wolken en ze zouden beter nu eens een bezoekje brengen naar de tribe, tenzij ze helemaal wit wilden worden. Kan je dat voorstellen? Een witte Shine? Dan was hij totaal het omgekeerde van wat hij was. Eigenlijk nog wel grappig om aan te denken. "Kom, laten we alvast stappen naar de tribe, tenzij we willen ondergesneeuwd worden"
One good deed always sparks another
and that'll make you shine like a star- :✧:
|
| | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| Onderwerp: Re: Redemption blues wo 30 dec 2020 - 21:25 | |
| Vulture zei wijselijk niets terug tegen Shine on the Outer Waves. Poeh, wat een lange naam was dat toch. Als ze allemaal zulke lange namen zouden hebben, dan kon hij het wel op zijn buik schrijven om iedereen tijdig te leren kennen. Tja, dat hoefde eigenlijk ook niet. Hij zou toch straks weer weg zijn. Hij gaf een knik die een tikkeltje afwezig was toen Shine- hij ging hem maar gewoon Shine noemen vanaf nu, aangaf dat het tijd was om te gaan. "Leidt de weg, knul," sprak hij instemmend, omringt door hoge sequoia bomen in een wereld die hem vreemd was. Hij zag het niet echt zitten om dood te vriezen. Hij bedacht zich dat hij eigenlijk geen flauw idee had hoe hun kamp eruit zag en waar dat in jezusnaam zou kunnen zijn. Hij hoopte niet al te ver al zou Shine het vast niet erg vinden als ze er wat langer over deden. "Vertel eens," begon Vulture toen ze een eindje liepen. "Met wie krijg ik straks het genoegen om te spreken, als jij me bij hen brengt?"
My time is growing thinner, I'm just a tired old sinner .. No chips left on this shoulder, no pride in growing older |
| | | ShinystoneMed. cat apprentice
Ema 518 Actief There are millions of things
that can make you smile
don't let the little bad things
get you down once in that while
| |
| Onderwerp: Re: Redemption blues vr 1 jan 2021 - 19:08 | |
|
De kater zei niets meer als antwoord en daardoor werd het best wel stilletjes voor een moment. Maar hij gaf tenminste een knik en vervolgde toen. ‘Leidt de weg, knul’, sprak de bruine tom tegen hem en hij gaf vrolijk een knikje, waarna hij op een traag tempo begon te stappen en zeker was dat de ander hem zou volgen. De grond voelde een beetje koud vanwege de sneeuw die op de grond gevallen was, maar natuurlijk waren ze dat al gewend. Eigenlijk vond de tom het wel een grappig gevoel, en het motiveerde hem ook wat vanbinnen. ‘Vertel eens,’, begon de ander na een tijdje, waarna de to-be zijn blik op hem richtte. ‘Met wie krijg ik straks het genoegen om te spreken, als jij me bij hen brengt?’. De kater had aandachtig naar de vraag geluisterd door het geruis van de wind door die typisch op het pad te vinden was. Het was ook zo lawaaierig wanneer het door de hoge sequoia’s heen raasde. “Je kan gaan spreken met onze Healer, Fireteller, ofwel met onze Chief, Day of New Light- simpelweg Day”, legde de tom uit met een glimlachje.
One good deed always sparks another
and that'll make you shine like a star- :✧:
|
| | | Lianne 539 Actief the only thing i can give you
is darkness and isolation
| |
| | | | Floriske 598 Actief Koester het licht
en het zal de schaduwen verjagen
| |
| Onderwerp: Re: Redemption blues zo 3 jan 2021 - 13:25 | |
| Day hield zijn kop een beetje scheef. Die twee figuurtjes daar aan de rand van het bos, daar kende hij er maar één van, niet? Shine kenmerkende tekening was uit duizenden te herkennen, maar de bruine tabby naast hem, daar was Day niet zeker over. Er zaten genoeg bruine tabby's in de Tribe, maar hij wist zeker dat dit niet een van hen is. De manier van lopen van dit figuurtje herkende hij niet. Een vreemdeling, dan, die Shine ergens op zijn wandeling had opgepikt? Hij kon maar beter een kijkje gaan nemen, al waren ze zo te zien ook al onderweg naar de grot. Day kwam tevoorschijn uit zijn wachtersschuilplaats en begaf zich naar beneden, richting de waterval. Daar zag hij net een jachtpatrouille terugkeren. "Cardinal with Scarlet Feathers, kun jij mijn wachtdienst even overnemen?" vroeg hij aan de Cave Guard die achteraan het groepje liep. "O dat méén je niet", protesteerde ze. Ze was duidelijk net opgelucht geweest dat ze voor de ergste sneeuw terug was. Day glimlachte verontschuldigend. "Het is maar voor even, ik heb een nieuwkomer te begroeten." Dat leek haar wel te intrigeren. Ze keek langs hem heen in de hoop alvast een glimp van die mysterieuze nieuwkomer op te kunnen vangen - zonder succes - en begon daarna na enkel een demonstratieve zucht de rotsen op te klimmen naar de wachtplaats. "Dankjewel!" riep Day haar na - een zwiep van een pluizige staart was het enige antwoord - waarna hij verder naar beneden klom, richting het bos.
Vanaf de grond kon Day het tweetal niet meer zien. Pas na een tijdje lopen kwamen ze weer in zicht. Day vervolgde zijn weg naar hen toe, zijn staart begroetend in de lucht gestoken. "Shine on the Outer Waves", begroette hij eerst zijn Tribegenoot. Daarna keek hij met een glimlach naar de vreemdeling. "En met wie heb ik verder het genoegen?" vroeg hij, zijn stem vriendelijk. - Days Postzegelverzameling:
|
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |