[Patrouille] Just Checkin'

Deze ochtend had Rime de leiding gekregen over de ochtendpatrouille. Hij was vroeg uit de veren, nog voor de normale opstart van de Tribe. Deze patrouille was redelijk vroeg aangezien ze op tijd terug moesten zijn om verslag uit te brengen zodat ook de Prey Hunters wisten waar ze het beste konden gaan jagen vandaag. Rime stond alvast te turen naar de lager liggende gebieden die je vanaf hun grot kon waarnemen. Enkele dagen terug was hij ontsnapt aan een aardverschuiving. Met het laatste nieuws van de Chief was ook dat iets waar ze extra op moesten letten bij hun rondgang. "We zijn weg," mauwde de kater toen Pearl en Cardinal, twee jongere poezen, bij hem voegden. Hij zette zijn poten alvast in beweging. Ze hadden hun vaste rondgang en als getrainde Cave Guards wist ieder wat die moest doen. Toch zou Rime het nog even herhalen. Als leader van de patrouille moest hij aangeven wat ze gingen doen, ook al wisten ze het al wel. "Vandaag gaan we onze ogen zeker open houden voor de aardverschuivingen en moeten we onze ogen open houden naar plekken waar ze Hunters kunnen jagen. In deze koude periode was prooi schaars en niet op alle plekken in hun territorium te vinden. Om tijd te sparen, gaven zij aan de Hunters door waar ze prooi geroken hadden. Uiteraard ben je ook aandacht voor mogelijke gevaren die andere vormen hebben dan de aardverschuivingen." Dat laatste voegde hij er toch nog even extra aan toe, al was het overbodig. Iedere Cave Guard wist wat zijn taken waren. Roofvogels en andere roofdieren waren in deze periode, net als hen, op zoek naar prooi. Hijzelf zou na de patrouille nog eens een kijkje gaan nemen bij hun vaste bezoekers in het Tribegebied. Ze waren welkom, maar ze moesten zich aan bepaalde regels houden, dat vond Rime toch in ieder geval. Eén verkeerde actie en het kon leiden tot een gevaar voor de Tribe. Dat wilde hij in alle opzichten vermijden. Hij versnelde zijn pas en spong met gemak van de ene naar de andere rots, om naar iets lager gebied te gaan, weg van hun grot.

Patrouille leden: Pearl en Cardinal

Een grote, uitgebreide gaap onthulde haar scherpe witte tanden en ze rekte zich eens goed uit. Veel haast had ze niet om op pad te gaan. Het was koud buiten, nog vrij donker, en waar geen sneeuw lag kon ze wel modder verwachten met al die recente regen. Day had er zelfs nog voor gewaarschuwd. Aardverschuivingen, modderstromen. Cardinal moest onwillekeurig huiveren; verdrinken in modder leek haar de meest onaangename dood die maar mogelijk was.
O wat miste ze haar warme, zachte nest nu al. Nu ja, ze zou het tenminste nog warm krijgen van de beweging, dus ze had het al beter dan die arme zielen die vannacht op wacht hadden zitten bibberen. Ze begroette Rime met een scheve glimlach en Pearl met een knipoog - ze had het slechter kunnen treffen met haar patrouillegenoten. Alleen nam Rime zijn werk misschien een tikkeltje te serieus soms. Ze wist heus wel wat hun taak was, het was niet alsof ze nooit eerder een territoriumcheck gedaan had, maar toch vond hij het nodig om alles nog eens te herhalen. "Misschien moeten Pearl en ik maar extra goed op de grond letten, bij jou is het al eens fout gegaan", miauwde ze plagerig. Ze zou hem er niet al te erg mee pesten - ze wist wel dat het nauwelijks zijn schuld was en eerlijk gezegd was ze toch vooral opgelucht dat het goed afgelopen was met haar tribegenoot - maar een beetje plagen kon geen kwaad.

Vandaag werden zij en twee andere cave guards opgeroepen voor een patrouille. Ze zou ook echt alles doen om de tribe en het territorium van hen te bewaken en veilig te houden voor iedereen. Laatste tijden waren er veel modderstromen, maar daar zouden ze wel extra voor opletten. Ze waren ervoor getraind, dus dit was hun doel. ‘We zijn weg’, zei de patrouilleleider Rime voordat hij voortstapte en zij ging hem daarna ook achterna, alert haar poten plaatsend, want je wist maar nooit. De zilveren poes was soms snel bang. ‘Vandaag gaan we onze ogen zeker open houden voor de aardverschuivingen en moeten we onze ogen open houden naar plekken waar de Hunters kunnen jagen’, legde de oudere tom uit waarop de kattin een knikje gaf. Opletten voor alles stond genoteerd. ‘Uiteraard ben je ook aandachtig voor mogelijke gevaren die andere vormen hebben dan aardverschuivingen.’. Alles stond genoteerd in haar kop. Ze lette sowieso voor alles op, dus dit zou geen probleem moeten vormen. Zij was wel het jongste lid, maar ze was sterk en ze was erin geslaagd een cave guard te worden. Het moest lukken. ‘Misschien moeten Pearl en ik maar extra goed op de grond letten, bij jou is het al eens fout gegaan’, plaagde hun andere patrouillegenoot toen. De zilveren cave guard moest zelf ook wat giechelen en trok plezierig met haar oortje terwijl ze geconcentreerd verder stapte. "Uiteraard moet jij ook wat opletten Rime, straks gaat het weer fout"

Ze hadden hun poten in beweging gezet terwijl hij de laatste uitspraak had gedaan en even trok hij met zijn horen bij de opmerking van Cardinal. "Misschien moeten Pearl en ik maar extra goed op de grond letten, bij jou is het al eens fout gegaan", Hij was de eerste kat uit de Tribe die kennis had gemaakt met de aardverschuivingen. Hij had de afgelopen dagen heel wat werk gehad om zich te ontdoen van alle modder en eindelijk had hij weer een goed zicht op welke vachtkleur hij had. Hij draaide zijn kopje zijwaarts naar de poes en liet een lichtelijk geïrriteerd blik zien. Natuurlijk was het iets dat ter sprake kwam. Net zoals Cardinal, voegde Pearl ook iets toe. "Uiteraard moet jij ook wat opletten Rime, straks gaat het weer fout" Poezen... "Wacht maar tot jullie in zo'n situatie terechtkomen." Hij sloeg opgelaten met zijn staart en sloeg hiermee bijna letterlijk het gespreksonderwerp weg. Hij was wat geïrriteerd, maar niet kwaad. Binnenkort zou hij ermee kunnen lachen, maar met modder op plaatsen waar hij niet aan kon, kon hij er nog even niet mee lachen. Rime zette zijn weg verder, verder weg van de rotsen richting vlakker gebied.

O wat was het toch altijd heerlijk als jongere katten je voorbeeld volgden. Cardinal grijnsde goedkeurend naar Pearl en moest bij Rimes reactie even grinniken. "Too soon?" vroeg ze geamuseerd. "'t Lijkt me ergens best aardig", voegde ze er met een terloopse schouderophaal aan toe. Haar ogen twinkelden terwijl ze afwachtte of haar patrouillegenoten de grap zouden snappen. Hoe het echt zou zijn om in zo'n verschuiving terecht te komen, dat probeerde ze zich maar niet te hard voor te stellen, maar de grapjes hielpen ook wel om het gevoel van daadwerkelijke dreiging op afstand te houden. Het was zoals vroeger, toen ze een keer met wat andere To-be's 's nachts in een kleine grot elders in het territorium had overnacht. Ze had het hardst van iedereen gelachen en gezongen en grapjes gemaakt - 'Hah, ben je bang soms? Wil je terug naar de grot? Ik ben een Cave Guard, ik ben nergens bang voor!' - maar stiekem vooral zodat ze de enge geluiden van de nacht niet kon horen.

Ze kreeg een goedkeurende grijns van haar ene patrouillegenoot en het stelde haar wat op haar gemak. Ze was snel gestrest en zeker in gevallen zoals aardsverschuivingen, dus konden de grapjes van Cardinal zeker geen kwaad. En het was ook leuk een ietswat oudere man te plagen, niet? Ten slotte was plezier altijd leuk en wel. 'Wacht maar tot jullie in zo'n situatie terechtkomen.', mauwde Rime. Ze zouden allebei wel veilig blijven hoor. De twee katten hadden inmiddels een voorbeeld, een waarschuwing, en Pearl was al alert op zichzelf. Daarom liep ze ook trager dan de meesten, want ze was gewend voor alles op te letten. 'Too soon? 't Lijkt me ergens best aardig'. De zilveren kattin bleef stilletjes, wat rondkijkend met haar groenblauwe ogen. Ze was ondertussen aan het opletten terwijl de andere twee zaten te grappen, maar een zacht gegiechel liet ze er wel uit.