Now you're free from the agonizing life you were living before

Hij begon steeds meer te groeien, ook al was hij nog steeds niet heel oud. Maar hij wist wel dat ze ondertussen niet meer zo klein waren als eerst. Ook leken zijn poten steeds beter mee te werken en kon hij stukjes door de nursery heen wandelen. Alleen dat was niet wat hij deze keer aan het doen was. Nee, hij lag op zijn rug en probeerde met zijn voorpoten iets denkbeeldigs uit de lucht te grijpen. Dit was waarschijnlijk leuker als er iets was, maar dan moest hij het steeds zelf in de lucht gooien en daar had hij niet zo'n zin in eerlijk.


[Swallowkit]

Swallowkit was nog steeds tamelijk klein, ook al was ze nu een maan oud. Ze was zeker wel gegroeid, ver af van het miniscule pluizenbolletje wat ze was geweest bij haar geboorte. Maar dat hoorde waarschijnlijk bij het feit dat ze te vroeg geboren was en de genetische opmaak om zowieso al niet erg groot te worden. Haar broertje was al groter als haar nu, en ook al wat actiever. Waar zij nog graag lag weg te dromen naar een wereld waar alles mogelijk was, lag hij met zijn pootjes omhoog te grijpen. Nieuwsgierig had ze toegeken terwijl hij dit deed, maar veel kon ze er niet van begrijpen. De kleine kitten hees haarzelf wat wankel overeind. Hoewel haar pootjes haar konden houden en ze er al mee kon lopen, ging het nog niet heel geweldig met haar coördinatie. Ze wankelde nog veel en af en toe viel ze nog wel eens op haar kont. Maar het kleine stukje naar haar broertje toe lukte haar al wel en ze plopte naast hem neer. “Wawt jij doew?” Piepte ze op een vragende toon. Swallowkit probeerde haar best te doen om alle woordjes die ze ooit al wel eens uit mama’s mond had horen komen goed uit te spreken. Daardoor kwam het ook langzaam uit haar bekje.

Terwijl hij gefocust was op een punt boven zijn poten had hij niet door dat een van zijn zusjes dichterbij was gekomen tot ze ineens naast hem neerplofte. Met een licht geschrokken blik keek hij kort naar haar, terwijl zijn pootjes in de lucht bleven. Wat wilde Swallowkit? Wilde ze weten wat hij deed? "Lucht pakken." Hij was dingen uit de luch aan het pakken, maar zo'n lange zin vormen ging hem nog niet worden, dus hij hoopte maar dat dit duidelijk genoeg was en maakte nog een beweging met zijn pootje alsof hij iets probeerde te pakken.

Haar broertje vertelde haar dat hij lucht aan het pakken was. Swallowkit kantelde haar kopje een beetje. Huh? Maar je kon lucht toch helemaal niet pakken? Lucht was lucht. Toch, het zag er best wel leuk uit, als ze haar broertje zo zag. Hij leek in ieder geval plezier te hebben. De zwarte kitten trok haar snoetje op in een bedenkelijke wijze voordat ze besloot om ook te gaan liggen naast haar broertje. “Ikke meedoewn?” Vroeg ze hoopvol. Ze wist anders ook niet echt wat ze in haar eentje moest doen.