[Ardentheart] Obstacles

Onderwerp: [Ardentheart] Obstacles ma 8 feb 2021 - 18:10

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Schaarste, typerend voor de tijd van het jaar, zorgzaam voor het tijd van het jaar. Hoewel een bekend begrip, bewees deze leafbare zwaarder dan voorheen, leefde ieder met huid op het bot, van dag tot dag. Het voelde vreemd het woud zo stil te treffen, zo leeg. Door de sneeuw, het witte canvas, zou het gemakkelijk moeten zijn prooi te spotten, nadeel was alleen dat het roofdier ook van meters ver te bespeuren was. En hoewel Squirrelnose bekend stond als een waar tegenstander voor de kleinere prooi dieren, wist ook zij niet al te veel te pakken te kunnen krijgen. De poes zuchtte, kon in ieder geval gerust stelling vinden in de enkele duif die ze te pakken had weten krijgen. Maar toch frustreerde het haar, niet goed uit te kunnen voeren waar ze gewoonlijk altijd zo in uitblinkte. Ze had immers nog nooit in het witte spul gejaagd.

xoxo

[Ardentheart] Obstacles Dc5ujhn-253f458d-d47e-41dd-9b51-e1803cb08a22.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvOTc1MTc0NzAtNDhhNS00ODNhLTkyODgtZTgyY2RiMWNlY2QyXC9kYzV1amhuLTI1M2Y0NThkLWQ0N2UtNDFkZC05YjUxLWUxODAzY2IwOGEyMi5naWYifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

De sneeuw begon eerder dan laat een hinder te worden voor zelfs de meest ervaren jagers en daar hoorde hij niet bij. Hij kwam al een paar dagen terug met amper wat om er voor te laten zien. Het was niet zijn eerste sneeuw, maar als apprentice was er toch wat minder verwacht van hem dan nu. Het bleek er op dat zijn jongere zusje, die een geweldige jager was, er ook niet veel van bakte. Hij liep op haar af en plofte naast haar neer. Het was gek, dat hij zo groot was geworden sinds dat hij een apprentice was geweest en dat zij amper was gegroeid. Hij was letterlijk haar grote broer. “Geen geluk?” vroeg hij haar simpelweg. Het was ook net wat meer van een opmerking, maar het leek er op dat ze iets van frustratie kwijt moest.

MEET ARDENT
622 IC posts || Topic Tracker

:.:

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Zijn pels stak af tegen de witte omgeving, zoals het hare deed. De poes kon wel raden hoe de prooi haar steeds te snel wist af te zijn, zo snel als ze haar broer spotte in het winter wonderland. Glimlachend volgde ze terwijl hij op haar afgestapt kwam en zich naast haar in de sneeuw liet vallen. Deed de sneeuw opstuiven onder het gewicht van zijn grote spieren. Squirrelnose had zich altijd afgevraagd waarom haar hetzelfde niet gegund was. Zeker nu jagen zwaarder was en ze het zelfs daar niet aan kon verwijten. "Geen geluk?" merkte haar grote broer op. De kleine kattin draaide haar oortjes weg en week haar blik van de kater. Als het iemand anders geweest had ze hem afgeblaft, maar de grote kater kende haar genoeg om te weten dat dit geen gebruik was. "Niet echt nee" mopperde ze fronsend naar de sneeuw starend. "Ze zien mij verdomme van staart lengtes afstand aankomen" de kattin knikte, speurde Ardent's blik wederom op "Al heb ik wel een duif te pakken weten te krijgen, dat maakt het ietwat goed, i guess"

xoxo

Hij wist wel hoe ze zich voelde. Hun donkere vachten, normaal zo handig in het bos, waren nu een vloek. Ze waren van kilometers ver af te spotten en de sneeuw was ook niet bepaald stil. Je kon je poot nog zo zacht mogelijk neer zetten, maar het witte spul zou altijd knerpen. Toch vertelde Squirrelnose dat ze een duif te pakken had weten te krijgen. “Dan doe je het al beter als mij,” Vertelde hij haar met een aanmoedigend duwtje van zijn schouder. Hij was al vaak genoeg met lege poten teruggekomen. Het was gewoon rot, wanneer er sneeuw lag, want niets kwam ook naar buiten. Zeker nu ze hun enigste plekje waar de sneeuw altijd minder was kwijtwaren. Ook in de winter hing er altijd wel een zwakke zon boven de Sunningrocks.

MEET ARDENT
622 IC posts || Topic Tracker

:.:

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Grinnikend ontmoette haar schouder zijn enorme schouder terwijl de kater haar vertelde het slechter te doen dan haar. Het was muziek voor haar ogen, competitief als ze in het leven stond. Met korte grijns ontmoette ze de kater zijn blik. "Dan heb ik in ieder geval dat nog" kaatste ze speels terug. "Ach ja, we hebben geluk de rest van het jaar. Die arme zielen met witte pels, die hebben het pas stom, i can imagine" Bagatelliseerde ze de situatie met een knikje van haar kop. Ze kon haar het geluk van die zielen nu, perfect begrijpen.

xoxo