stargazing [open]

Onderwerp: stargazing [open] ma 1 maa 2021 - 23:16

Bitterkit kon de slaap niet vatten. Hij had geen idee waarom, maar iedere keer als hij in slaap leek te vallen schrok hij wakker. Na de 7e keer wakker te zijn geworden was hij het zat. Misschien zou het helpen als hij een rondje ging lopen? Dus liep hij een rondje door de nursery totdat hij bij de uitgang kwam. Er viel een wit-blauw licht door naar binnen. Ineens overviel een verschrikkelijke nieuwsgierigheid hem. Hoe zou het kamp er in de nacht uit zien? En waar kwam dat vreemde licht vandaan? Nee, het was geen goed idee om alleen, laat staan ’s nachts naar buiten te gaan.
“Angsthaas” fluisterde hij tegen zichzelf. Alle andere kittens waren supercool en zouden zeker niet twijfelen zoals hij nu deed. Bitterkit keek nog een laatste keer om naar zijn pleegmoeder en Evenkit en stapte toen het licht in.
Een koele bries vloeide over zijn pels. Het kamp zag er raar uit in het donker. Alles wat eerst groen en geel was, was nu blauw en donker. Het voelde als een hele andere plaats. Ondanks dit alles was Bitterkit niet bang. Hij voelde zich sterk en machtig voor het overwinnen van zijn angst in zijn eentje. Bitterkit keek op om te zien waar dat licht nou vandaan kwam. Toen hij het zag viel zijn mond een klein stukje open en werden zijn pupillen groter om zoveel mogelijk van het licht binnen te kunnen nemen. Boven zijn hoofd waren duizenden kleine fonkelende lichtpuntjes te zien en aan de linkerkant was een zilver sikkeltje te zien. Hij ging zitten om het beter te bekijken.

Onderwerp: Re: stargazing [open] di 2 maa 2021 - 10:11

Hij werd wakker door de geluidjes van een andere kitten die langs hem was gelopen. Ook had hij niet goed kunnen slapen, zijn hoofdje zat zo vol met allemaal dingen van de dag dat de slaap hem niet had kunnen vangen. Nu keek hij hoe een van de kittens naar buiten toe liep en ging kijken naar de sterren, hij had sinds de laatste keer met Vixenkit geleerd dat de warriors ze zo noemde. Stormkit sprong op om vervolgends richting deze kitten te lopen. Toen hij eenmaal voorzichtig dichterbij kwam zag hij dat het Bitterkit was. Hij was de zoon van Stormflight, een warrior waar hij een paar dagen terug kennis mee gemaakt had. Stormkit vond de vader van Bitterkit super aardig en leuk. Hij was er in iedergeval vaker dan zijn eigen vader, want hij kende zijn eigen vader niet zo goed. Hij was wel benieuwd naar zijn eigen papa, maar hij vond dit ook moeilijk om aan zijn moeder te vragen. Misschien vond ze het helemaal niet leuk om daar over te vertellen? Storm stopte om uiteindelijk naast Bitterkit te gaan zitten. ''Haii, ik ben Stormkit. Jij ben toch Bitterkit?'' vroeg hij wat bescheiden.

stormkit

Don’t take life too seriously. You’ll never get out of it alive

Onderwerp: Re: stargazing [open] wo 3 maa 2021 - 21:33

Ineens hoorde Bitterkit een stemmetje naast hem. Hij maakte een sprong van de schrik. “Aahhhh” schreeuwde hij. Was een van de monsters uit het donker hem komen halen nu hij alleen buiten the nursery was? Nee, het was een andere kitten. “Ha.. hoi, ja, klopt” zei Bitterkit, hij hoorde nog steeds zijn hart racen in zijn oren. “Je liet me schrikken.”
Hij had Stormkit al zien rondlopen in the nursery. Maar nog nooit had hij het katertje gezien met een van zijn ouders erbij. Maar Bitterkit was niet de meest oplettende kat die er was en misschien had hij het gewoon niet gezien.
Wat hij op het moment belangrijker vond was dat Stormkit hem uit the nursery naar buiten was gevolgd. Hij schatte Stormkit niet in als de kat die hem zou verraden maar het was toch een risico.
Nou ja, het was alweer gebeurt en nu kon hij er toch niks meer aan doen. Ze konden nu maar beter samen lol hebben, mochten ze dan toch in de problemen komen was het het in ieder geval waard geweest.
“Heb je dit gezien?” Hij knikte naar de sterrenhemel. “Heleboel kleine lichtjes”

Onderwerp: Re: stargazing [open] wo 3 maa 2021 - 22:23

Stormkit was blijkbaar stiller geweest dan hij van zichzelf had doorgehad. Zijn pootjes brachten hem naar de kitten die met grote oogjes omhoog zat te kijken. Alleen hij was blijkbaar zo bezig met de sterren, dat hij Stormkit nooit had gezien of gehoord. “Aahhhh” riep de kitten uit, waardoor Stormkit op zijn beurt ook wel schrok. Hij deed wat stapjes achteruit, maar moest daarna ook wel lachen. “Ha.. hoi, ja, klopt” Storm glimlachte en bewoog wat met zijn oor. “Je liet me schrikken.” ''Hehe.. Sorry Bitter, dat was niet de bedoeling'' zei de jonge kater, want hij wilde Bitterkit niet laten schrikken. Hij wilde juist meer vriendjes maken. Daarom bleef Stormkit rustig zitten, terwijl zijn hoofd niet zo goed wist waar het heen moest. Hij wilde vanalles vragen zodat hij geïnteresseerd over zou komen. Maar als hij teveel zou vragen, misschien vond Bitter dat raar? Of misschien juist leuk. Storm wist het niet en vaak ging hij dan maar gewoon een kant op met zijn verhaal. Hij hoopte vooral dat Bitterkit hem aardig zou vinden.. afgezien van dat Storm hem net per ongeluk had laten schrikken. “Heb je dit gezien?” Bitter knikte naar de sterrenhemel. “Heleboel kleine lichtjes” Stormkit keek ook omhoog en bewoog wat met zijn staart. Het licht van de sterren reflecteerde in de ogen van Storm. ''Ja.. een keertje nog maar hoor. Met mijn zusje.. Het zijn hele bijzondere lichtbolletjes.'' Opeens kreeg Storm een idee, dit zag je op zijn gezicht verschijnen. Stormkit ging met zijn schouders naar beneden. ''Ik ga springen, kijk uit hoor.'' Voordat hij Bitter weer zou laten schrikken. Vervolgens sprong Storm in de lucht. Zijn voorpootje greep omhoog Alsof hij de witte dingen uit de lucht zou kunnen grijpen. Toen hij neerkwam keek hij met een grote grijns naar Bitterkit die er misschien niks van begreep. ''Misschien, zijn het wel vuurvliegjes! Daar heb ik een keer iemand over praten. Misschien zijn ze allemaal vast geraakt in de lucht.. we moeten ze bevrijden!'' zei hij, beide voorpootjes licht uit elkaar staand. Zijn staart zwiepte enthousiast.

Onderwerp: Re: stargazing [open] do 4 maa 2021 - 12:22

Bitterkit zag dat Stormkit ook geschrokken was van Bitterkit's plotselinge paniekreactie. Toen Bitterkit hem wees op de vreemde lichtjes keek ook hij er gefascineerd naar. Hij vertelde hem dat hij ze al een keer eerder had gezien, waarna zijn gezicht oplichtte. Hij gaf Bitterkit een waarschuwing en sprong de lucht in. Bitterkit keek hem stomverbaasd aan. Hij leek naar de lichtpuntjes toe te willen springen, iets wat Bitter nog meer in de war maakte. Storm legde uit dat hij dacht dat het misschien vuurvliegjes waren die vastgeraakt waren in de lucht.
Vuurvliegjes. Daar had hij vaker van gehoord. Hij wist niet goed wat ze waren, maar toen hij beter over het woord nadacht leek het hem logisch dat dat de lichtbolletjes waren. Vuur, vanwege het fonkelen en vlieg, vanwege het feit dat ze in de in de lucht vastzaten.
De arme dingen zaten vast. Gedoemd om door de zon verbrand te worden als het dag werd. Daarom zag je ze natuurlijk nooit overdag.
“Dat is superzielig” antwoordde hij Stormkit. Waarna hij door zijn poten zakte voor een sprong. Hij sprong hoger dan hij ooit gesprongen had maar het was nog steeds niet genoeg.
“Dit gaat niet werken.” Concludeerde Bitterkit.
Hij keek nog eens goed naar Stormkit, hij was jonger dan Bitter en dus kleiner. Misschien kon Bitterkit hem op zijn schouders hebben.
“Ga op mijn rug staan.” zei hij “Samen lukt het” voegde hij er nog aan toe.
Bitterkit ging stevig op zijn poten staan en spande zijn spieren aan om het gewicht van Stormkit op te vangen.

Onderwerp: Re: stargazing [open] vr 5 maa 2021 - 17:48

Storm had met enthousiasme omhoog gesprongen, zodat hij de vuurvliegjes kon redde uit de lucht. Een kleine plof liet hem weer neerkomen op de platgelopen aarde van het kamp. Zijn staart zwaaide enthousiast en hij keek vrolijk naar Bitterkit, al was dat door het donker niet echt te zien. Het enige licht werd verscahft door de lichtjes waar hij net naartoe gesprongen was. En een hele grote, al leek dat eerder een soort nagel.. het leek een beetje gek. Hij zag Bitterkit even vragend omhoog kijken, daarna naar Storm en weer terug. Hij dacht er zo te zien over na. “Dat is superzielig” antwoordde hij Stormkit. Stormkit knikte, ''Ja, precies dus! We moeten ze redden!'' Hij probeerde nog een keer te springen, maar dit haalde niet zoveel uit. Ook Bitterkit volgde zijn voorbeeld en wilde de vuurvliegjes pakken. Stormkit keek naar Bitterkit.. woow, dat was echt al wel veel hoger dan dat hij kon springen. Storm had er helemaal grote ogen van en tikte met zijn oortje. “Dit gaat niet werken.” Concludeerde Bitterkit. Stormkit fronste moeilijk. ''Yeahh.. je hebt gelijk denk ik.'' Storm beet op zijn lip en keek nu wel al licht zorgelijk omhoog. Zo zouden ze de vliegjes nooit kunnen redden. “Ga op mijn rug staan.” zei hij “Samen lukt het” voegde hij er nog aan toe. Stormkit keek Bitterkit aan. Op zijn rug?! wow, okey dat was wel ff een uitdaging. En dat ze het samen zouden doen, gaf Storm wat extra bemoediging. ''Ahh.. okey. Ik ga het proberen.'' Storm nam een klein aanloopje en keek goed waar hij zijn pootjes zou plaatsen. Eenmaal 'op' Bitterkit, zocht hij evenwicht en moest nog een beetje klimmen. Hey, hij stond nu indd wel veel hoger! ''Okey, daar ga ik dan!'' riep hij tegen Bitter vanaf boven. Hij keek omhoog en ging een beetje omlaag, zodat hij meer kracht kon geven tijdens de sprong. Hij zweefde door de lucht, maar ook nu kon hij ze niet bereiken. Daarom viel hij weer naar beneden, tuimelend kwam hij neer en rolde nog even door in wat koprolletjes. Het stof waaide op.. hierdoor moest Storm niezen. Hij zat op zijn kontje en keek wat teleurgesteld omhoog terwijl hij aan zijn hoofd voelde. Hij was gelukkig niet raar gevallen. ''Uhhg.. dit gaat niet werken.'' Storm vond het maar stom dat ze er niet bij konden om de vliegjes te helpen. Hij keek het kamp rond en fronste. Daar zag hij een grote heuvel.. dan waren ze wel hoger.. Maar was het hoog genoeg dan? ''We kunnen ook vanaf daar proberen'' en hij wees naar de high rock. Storm stond op. Hij wist wel dat dit de clanleader heuvel was, en daar mocht hij misschien helemaal niet op komen.. maar ze moesten de vliegjes redden!

- Even een vraag om warrior of apprentice om hulp, voordat deze 2 iets stoms begaan x'D

stormkit

Don’t take life too seriously. You’ll never get out of it alive

Onderwerp: Re: stargazing [open] zo 7 maa 2021 - 16:00

Stormkit leek het erg naar zijn zin te hebben. Dat maakte Bitterkit erg blij, samen vrolijk zijn is altijd leuker dan alleen.
Hij zag Stormkit met grote glanzende oogjes naar hem kijken toen hij sprong. Wanneer ook hij miste was hij het met Bitterkit eens dat ze nooit hoog genoeg konden springen. Toen Bitterkit met het idee kwam om op zijn rug te staan, keek Storm wat verbijsterd, maar na Bitterkits aanmoediging leek hij zichzelf wat te vermannen.
Stormkit liep naar achteren om een aanloop te nemen en Bitterkit slikte, dit ging misschien wat pijn doen… Na een paar seconden voelde hij de zachte pootjes van Stormkit op zijn rug. “Oof” zei hij toen Stormkit op een zwakkere plek van zijn rug ging staan.
Bitterkit voelde dat Stormkit zijn evenwicht zocht. Hij was eigenlijk wel wat zwaar, misschien had Bitterkit zichzelf wat overschat. Nee, als hij zo ging denken ging het zeker mis. Hij moest op iets anders focussen. Dus telde hij in zijn hoofd. 1… 2… 3… 4… wat kwam er ook alweer na 4? Oh ja, 5. Stormkit zei dat hij ging springen. “Je kan het” schreeuwde Bitterkit bemoedigend. Hij besloot opnieuw te tellen omdat tellen na 5 hem echt te veel werd. 1… 2… Hij voelde Stormkit zijn gewicht anders verdelen voor de sprong. 3… 4… 5… En Stormkit sprong, Bitterkit voelde zijn rugspieren pijnlijk ontspannen.
Even zag hij Stormkit door de lucht vliegen. Hij was hoger dan hij ooit had kunnen springen. “Wooww” zei Bitterkit glimlachend, nu moest hij de vliegjes wel kunnen bereiken.
En toch, Stormkit miste en kwam naar beneden vallen. Hij rolde over de grond heen waardoor er allemaal stof in zijn vacht zat.
Bitterkit kwam er naartoe gerend om te kijken of hij oké was, hij leek in orde. Hoewel Stormkit een tikkie chagrijnig keek omdat het mislukt was.
Hij suggereerde dat ze misschien vanaf de heuvel van de leider konden springen. “Die is van Crystalstar. Kittens mogen er niet op.”
Alhoewel, er was vast een regel dat kittens op een bevrijdingsmissie er wel op mochten. Dat klonk logisch, de vliegjes waren in nood. Dat leek hem belangrijker dan de regel dat ze er niet mochten komen.
Hij verwoordde deze gedachten naar Stormkit. “Maar ze zijn in nood, dan mogen regels breken”
Waarna hij met een vastbesloten blik en opgeheven hoofd naar de heuvel toe liep.

- Tweede verzoek om hulp omdat Storm en Bitter anders echt botten gaan breken