[open] frozen over

Onderwerp: [open] frozen over do 1 apr 2021 - 16:14

Slate

Rustig aan wandelde Slate door het beboste deel van het Tribegebied. Ze was niet op jacht, nee, ze had besloten om gewoon een wandelingetje te maken. Pootjes strekken was altijd goed, toch? De meeste bomen waren kaal, en alles lag onder een vrij dikke laag sneeuw terwijl kleine witte stipjes uit de lucht naar beneden dwarrelden. Slate moest haar poten hoog optillen wilde ze deze niet door het koude, natte spul slepen. Sneeuw kende ze wel van haar tijd in ThunderClan, maar ze had voor deze Leafbare nog nooit zoveel sneeuw op één plek gezien als hier in de bergen.
Voor zich zag ze enkele sporen in de sneeuw, maar van welk dier ze waren kon Slate zo snel niet plaatsen. Toch besloot ze om deze sporen te volgen, nieuwsgierig als ze was. De sporen leken toch niet groot genoeg te zijn voor een gevaarlijk beest. Het was wel koud, en met haar relatief korte vacht en tengere, kleine bouw was Slate niet bepaald gemaakt om warm te blijven. Toch keerde ze nog niet terug naar de grot die ze haar thuis noemde. Ze bleef de sporen volgen, deze brachten haar van het dichtbeboste gebied naar een veel dunner begroeid deel van het Tribe territorium.
Hier waaide het een stuk harder dan in de bossen. Een koude windvlaag blies wat losse sneeuw over Slate heen, maar die was veel te gefocust op het volgen van de sporen om in de gaten te hebben wat er precies om haar heen gebeurde. Dat was een nadeel van haar nieuwsgierigheid, ze lette niet altijd op wat er gebeurde met de dingen die niet te maken hadden met haar huidige focus. Haar niet optimale zich hielp natuurlijk ook niet helemaal. Uiteindelijk vond ze het eindpunt van de sporen: een hol tussen de wortels van een grote, eenzame boom. Ze keek even in het hol, maar zag niet zo veel.
Ze wilde zich omdraaien om terug naar de grot van de Tribe te gaan, maar realiseerde zich toen dat ze geen flauw idee had welke richting ze op moest. De plek waar ze zich nu bevond leek niet op een plek waar ze eerder geweest was, maar dat kon ook komen door alle sneeuw die ze niet gewend was. Alles zag er anders uit in de sneeuw, magischer maar tegelijkertijd ook minder levendig. Ze bedacht dat ze haar eigen sporen terug kon volgen naar waar ze eerst was, al leken die verdwenen te zijn. Slate mompelde een stille vervloeking naar de sneeuw terwijl ze rondkeek op zoek naar enig herkenningspunt. Waarom waren haar eigen sporen nu alweer bijna weg?
De sneeuw vloog haar om de oren terwijl het harder begon te waaien, en de bruin-witte poes liet een stille "Oh." horen. Hoe kon ze het overduidelijke gemist hebben? Het sneeuwde al de hele tijd, alleen was het nu een stuk harder gaan sneeuwen en waren de vlokken ook wat dikker geworden. Ze wist niet meer waar ze heen moest, dus was het enige wat ze kon doen iets wat ze nooit zo prettig gevonden had.

"Is er iemand daar? Help!" Ze riep om hulp.

open

❅

stuff:

Onderwerp: Re: [open] frozen over zo 4 apr 2021 - 1:40

Calm Brook Flowing Between Rocks

Just vibing in the background. I'm making my own sound.

De nog jonge en niet al te ervaren Calm had gedacht zonder te veel problemen door de al vallende sneeuw te lopen. Het was niet zo dat hij dit niet eerder gedaan had, gezien het feit dat het al vaker gesneeuwd had. Zijn mentor had zich onverwachts bij de Elders moeten voegen en nu was het voor hem wachten op een nieuwe. Al gaf Calm het liever niet meteen toe, hij had toch echt vlug weer trainingen nodig. Als aankomende Cave Guard moest hij echt nog wat meer leren over gevaren en hoe je moest handelen. Roofdieren waren niet het enige, ook natuurverschijnselen konden een hoop gedoe en ellende opleveren. Zoals die modderstromen, om maar een voorbeeld te noemen. Het begon harder te sneeuwen en al was hij niet bepaald koppig, Calm bleef doorlopen. Niet goed de situatie inschattend. Hij nam het op zich door goed op te letten op zijn omgeving en in zijn gedachtes te noteren wat hij zag, als een soort van zelf training. De sneeuw maakte dit echter enkel lastiger, tot het moment dat hij enkel nog maar sneeuw zag. Dat was het moment dat hij eindelijk besefte dat dit wat meer was dan een simpel sneeuwbuitje. Geen ramp, hij zou zich omdraaien en in een rechte lijn weer terug lopen. Dan moest hij vast weer bij de grot aankomen. Al was hij al eventjes aan het lopen. Calm draaide zich om en begon meteen al te twijfelen. Want was het nou meer die kant op of juist wat meer naar links. Hij zag door de sneeuw maar weinig van herkenning, wat niet meehielp. Net als hij een besloot wou nemen in de hoop het goed te hebben, meende hij een stem te horen. Zijn oren spitste gelijk naar waar het geluid vandaan kwam, maar er kwam niks meer. Het was een roep om hulp. Calm wist niet meteen wat hij moest doen, al leek het negeren de laatste oplossing te zijn. De stem herkende hij niet direct, het was te vaag door de afstand, maar als iemand om hulp riep ging je kijken. De gespierde To-Be ging naar de richting waar het geluid vandaan kwam, of dat hoopte hij tenminste. Na een klein stukje gelopen te hebben keek hij om zich heen, helaas kon hij niemand ontdekken. ''Is daar iemand?!''riep hij zelf, voor de verandering hefte hij zijn stem. Hij hoopte maar dat wie hij dan ook hoorde hem nu zou horen. Dat ze een antwoord zou geven.

Slate// -// -