[open]Sunday Night

Heerlijk dat Newleaf er eindelijk was, al dan een beetje abrupt. Hij had er al mooie verhalen over gehoord maar was nog te jong om het zelf te kennen en nu mocht hij het ook meemaken. De zon scheen prachtig helder en zelfs in Shadowclan erg verborgen kamp was dat wel te merken. Al wou hij stiekem wel eens een wat meer open plek op zoeken om het daar eens te merken. Niet dat Gavialpaw dat nu wou doen, hij had het nog prima naar zijn zin. De jonge kater lag op zijn zij in het kamp, met zijn poten knedend in het zand. Zijn ogen halfopen en zachtjes spinnend. Hij moest wel wat taken doen, maar dat had allemaal toch geen haast. Als hij zijn luie kont omhoog kon krijgen zou hij wel weer een brave Apprentice zijn. Bovendien, uitrusten was ook heel belangrijk. Daar was hij wel van overtuigd en bleef hij nog lekker even liggen. Kijk, iedereen maakte zich gewoon te druk. Als ze allemaal eens rustig aan deden en niet zo gespannen waren zou alles een stuk mooier zijn. Of niet soms? Iemand kwam in zijn beeld van het kamp staan en hij keek half op om te zien wie het was. ''Hoi''zei hij sloom.

Alligatorpaw was terug van haar dagelijkse uitje door het Shadowclan woud heen. Ze hield zo erg van dit bos, de dik beboste dennenbomen, de kikkers, het moeras! Alles eraan vond ze fantastisch. De zon scheen hard en het weer begon warmer te worden. Toen ze het kamp in liep vielen haar groene ogen direct op haar broer die ook het lekkere weer had ontdekt, alleen genoot hij er op een andere manier van. De actieve Alligatorpaw hield van rennen door de bossen, maar haar broer hield meer van luieren in de zon. Hij zat te spinnen en met geknepen oogjes het zand te kneden, wat een nerd, maar ze hield wel van hem. Ze stapte om haar broer af en hij keek half op om te kijken wie er op hem af liep. ”Hoi” zei hij simpel. ”Hey broertje” zei ze warm en ze plofte naast hem neer en begon zijn hoofd te wassen. ”Hoe is het met mijn luie broertje?” vroeg ze plagerig.

Het was niemand minder dan zijn eigen beste zusje, die meteen zijn kop begonnen te wassen. Hij ronkte zachtjes, blij met de zusterlijke liefde. ''Top, wat heb ik te klagen?''vertelde hij haar op haar vraag. Hij wou haar net terug gaan wassen als dierbare dank toen er een Warrior bijkwam. Gavialpaw trok langzaam zijn kop weg van Alligatorpaw en keek de witte kater sloom aan. Nou zeg? Met de verkeerde poot uit zijn nest gestapt ofzo? De zon was altijd prima en Gavialpaw genoot er mee van als hij niet werd opgejaagd, wat trouwens waarschijnlijk het doel van Whitewolf was. ''Haast is nergens voor nodig''merkte hij op, al verwachtte hij half dat zijn zus ook wel haar woordje klaar heeft. Nee, hij hield niet van haastig zijn. De dag was nog jong en je kon nog genoeg taken uitvoeren in het leven.

De twee apprentices keken hem aan alsof ze egels zagen vliegen, en Whitewolf snorde geamuseerd toen Gavialpaw zei dat haast toch nergens voor nodig was. Alligatorpaw vroeg of hij erbij kwam liggen, maar Whitewoilf had het sterke vermoeden dat deze twee apprentices nog lang niet klaar waren. Hij probeerde te klinken als een strenge mentor toen hij zei: 'Hebben jullie echt al je taken al gedaan, hm? Daarna voegde hij er aan toe, ietsjes vriendelijker: 'Maar als je zeker weet dat de ShadowClan trots op jullie kan zijn, als jullie klaar zijn met je taken, nou, dan kom ik er wel bij liggen! De zon is er tenslotte voor ons allemaal'